Çevrimdışı

[Üye Olmadan Linkleri Göremezsiniz. Üye Olmak için TIKLAYIN...]


Ertesi gün öğleye doğru hoca geldi. Elinde bir değnek vardı. İçeri girmeden evin etrafını bu değnekle çizdi. Bir yandan da dualar okuyordu. Çizdiği yerlere su döktü. Sonra eve girdi. Anneme bir poşetin içinde kurumuş ot gibi şeyler uzattı. “Bacım şunları koy sobaya, tütsü olacak” dedi. Annem bir tavanın içine koyup sobanın üzerine koydu. Bu arada hoca yanıma geldi. Kulağımdaki fısıltılar arttı. O anda hoca herkesi susturdu evdeki. Belli ki o da bu fısıltıları duyuyordu. Dikkat kesilerek dinledi. Sonra da “ne istiyorsunuz bu kızdan?” dedi. Yanımdan geçen havayı hissediyordum. Birisi hızlıca geçiyordu ve onun esintisi saçımı savuruyordu. Giderek artmaya başladı. Fısıltılar tam kulağımın dibindeydi. Ben net olarak anlayamıyordum ama hoca anlıyor gibiydi. Başka bir dilde konuşmaya başladı. Annemler korkarak bakıyordu. Ben de ağlıyordum. Sonra hoca bana dönüp “ne yaptın sen kızım?” dedi. “Bilmiyorum hocam yemin ederim kimseye bir şey yapmadım” dedim. Ellerim tir tir titriyordu. “Onlardan birini öldürmüşsün, Sıcak kül ve sıcak su dökmüşsün” dedi. O an o döktüğüm anlar gözümde canlandı. “Hava karardıktan sonra cinler etrafta gezinir. Sıcak su döküp de onlardan birine zarar verirsen ömür boyu musallat olurlar. Canını almadan da peşini bırakmazlar” dedi. Ben daha çok korkmuştum. Annem de ağlıyordu, hocam kızımı kurtarın dedi. Hoca da “böyle durumları çözmek zordur. İntikam hisleri kuvvetli varlıklar bunlar” dedi, “sana musallat olan da sadece bir cin değil. Birini öldürsek öbürü var. Hem de bu sefer öldürülenlerin yakınları bu kini sürdürecek” dedi. “Hocam ben neyi öldürmüşüm?” dedim. “Bir cinin bebeğini ölürmüşsün” dedi. O an korkudan çok üzüntü hissettim. Belki inanmayacaksınız ama ne olursa olsun birini öldürmüş olmak beni inanılmaz üzmüştü. Hoca muska yazdı, “bunu yanından ayırma. Gece tek başına dışarı çıkma” dedi. “Sürekli dualarını oku,” dedi “ama bu işin devamı beni aşar. Daha fazla elimden bir şey gelmez” dedi. Dondum kaldım öylece. Babamlar hocayı yolcu ettiler ama ben dondum kaldım. Hocanın beni kurtaramayacağı için değil ya da belki öleceğim için değil sadece bir bebek öldürdüğüm için donup kaldım. Hoca gittikten sonra abdest aldım. Namazımı kılarken o fısıltıyı hissettim yine. Biri bir şeyler söylüyordu ama hiç anlaşılmıyordu. “Kimsin sen?” dedim. Fısıltı arttı. Tam kulağımın dibindeydi. “Adın ne?” dedim. Denaheş dedi. Galiba onun bebeğini öldürmüştüm. Secdeye kapanıp ağladım. Özür dilerim özür dilerim diye hıçkıra hıçkıra ağladım. “Ne olur affet beni, bebeğine zarar vermek istememiştim” dedim. Allah’ım ne olur affet beni. Ben kimseyi öldüremem dedim”. O an içimdeki tüm korku buhar olup uçmuştu sadece büyük bir vicdan azabı vardı. Biri benim bebeğimi öldürse ben ne yapardım. Ben de onu öldürmek isterdim. Bu cinler ben onlara zarar verdim diye bana düşman olmuşlardı. Denaheş’in bebeğini öldürmek istememiştim. İçimde tüm bunları düşünerek ağlıyordum Secdede ne kadar kaldım bilmiyorum. Annemler içeri odadayken ben buz gibi odada tövbeler ediyordum. Kulağımdaki fısıltılar bir anda geçti. Kafamı kaldırıp etrafa baktım. Hiç ses yoktu. Annemlerin olduğu odaya geçtim. Onlarda merakla benim gelmemi bekliyorlardı. Annem sarıldı bana. Dizlerine uzandım. Saçlarımı okşadı. İşte annelik buydu, böyleydi. Hayvan, insan, cin fark etmiyordu kimse yavrusuna zarar gelsin istemezdi. Üstüme öyle bir ağırlık çöktü ki uyuyakalmışım annemin dizlerinde. Rüyamda onu görüyorum, Denaheş’i. Büyükçe bir alanı kazmış. Uzaktan izliyorum. Bebeğini koyuyor mezara. Ve üzerine toprak atmaya başlıyor. Rüya gördüğümü anlıyorum ve sadece onu rüyalarda görebildiğimi hatırlıyorum. Aslında belki rüya da değil. Başka bir boyutta yanındayım belki de. Yanına yaklaşıyorum. Zerre korkum yok sadece üzgünüm. Denaheş diye sesleniyorum bana bakıyor yüzü normal bir yüz. Korkunç değil. Ama ağlıyor. İyice yaklaşıyorum yanına. Bir kürek de ben alıyorum. Mezara atmaya başlıyorum. Bir süre bana bakıyor sonra o da toprak atmaya devam ediyor. Benim yardım etmeme izin veriyor. O an anlıyorum artık bana kızgın olmadığını. Onunla beraber ağlıyorum. Gözümden süzülen yaşla uyandım ve uyandığımda kendimi çok huzurlu hissediyordum. Bir daha da kötü bir şey yaşamadım. Kümesin yanını da temizledim. Tüm külleri çöpleri aldım oradan. Ne zaman o köşeye baksam içimde bir sızı oluyor.

__________________