Sıla Münferit
 

Bulutlu bir hayattan
Bir gece gizliden
Terk-i divan
O münferit benimdir
Haksız da değilimdir
Dön bir bak
Güneş yağar yağmur açar burda
Dağlar avucumda
Denizle yıldız aynı boyda
Gel yer var
Soframda külüstür hatıralar
Tam biri toplanır
Biri ağlar
Koyver dünyanın yükünü
Hep mi biz çekeceğiz
Yalnızlığın alfabesini
Hep mi biz sökeceğiz
Dolunay tövbe gibi
Siyahta dövme gibi
Vay ki ne vay
Başıma dikilmiş
Bir zebani yok ki desin
“kalk iş var”
*Münferit:sıfat Tek, ayrı, kendi başına olan.