1789 Fransız İhtilâli sonrası Versailles'da Bretagne'lı 2 meclis üyesi tarafından dayanışma ve cumhuriyet amaçlı siyasî bir dernek kuruldu. Saint Dominicus tarikatının yemekhanesine yerleştiklerinden bu tarikatın mensuplarına verilen adla (Jakobin) anılmaya başladılar. Ve davranış biçimleri siyasî literatüre tarikat mensuplarının adları ile geçti: Jakobenizm. İdealizm noktasından hareketle ılımlı politik yaklaşımın temsilcisi durumunda olan Jakobinler, daha sonraları aşırı ihtilâlci Montagne'ın grubu haline geldi. Ancak siyasî tarihteki yerlerini almaları Robespierre'in liderliğinde oldu.

Maximillien de Robespierre (1758-1794), Fransız İhtilâlinin en önde gelen isimlerinden biridir. Halk Meclisinde üyelik yaptı. Jakobinler hareketinin önderliğini üstlendi. Cumhuriyetçi noktadan hareketle, halk için yapılacak en iyi şeylerin kendileri tarafından gerçekleştirilebileceğine inandı. Çok güçlü hitabet, Rousseau felsefesine bağlılık, sınırsız öfke, merhametsizlik, monarşiye hınç kişiliğinin belirgin özellikleri idi. Jakobin hareketinin güçlü olduğu yıllarda sayısız insanı katletti. Mecliste kendisine muhalefet eden veya eleştiren milletvekillerini dahi giyotine göndermekten kaçınmadı. Başlangıçta, cumhuriyetçi ve idealist olan Robespierre, tam bir diktatör oldu. İdealistleri kendisi için en büyük tehlike olarak görüyordu. Sonuçta, Fransız Halk Meclisi çok tartışmalı geçen bir oturumdan sonra, idealizmden diktaya kayan Robespierre'ın idamına karar verdi. 28.7.1794'te meclisten alınarak giyotine gönderildi.

Robespierre'ın ölümünden sonra Jakobinler güç kaybetmeye başladılar. Zaman zaman derneğin faaliyetlerine ara verildi. 13 Ağustos 1799'da, Jakobinler tümüyle dağıldı.

"Halka rağmen halk için" hareket eden jakobenlerin gündüz ağızlarından, gece de rüyalarından halk veya millet kelimeeri asla eksik olmaz. Onlara göre her şey halk herşeyin önündedir ve millet herşeyden önemlidir. Fakat halka duydukları bu sevgi selinin arkasında, halkı "kandırılmaya mahkum", "kendi başına asla doğruyu bulma şansı olmayan", zavallı bir "kitle" olarak görürler. Onlara göre halk çobanı olmayan bir sürü gibidir ve kendi başına kalırsa "ya davulcuya ya da zurnacıya" varacaktır.

Hiç bir akım jakoben olmak için başlamaz. Hepsi de halkın sesi olarak başlar. Ama halkın sırtını döndüğü taraf uzun vadede ya fikriyatına neşter vuracak ya da jakobenleşecektir...