Çevrimdışı

M.S. II. ve V. yüzyıllar arasında boy gösteren eski Yunan ve Roma felsefelerinden özellikle de Yeni Platoncu’luktan yararlanarak Hristiyanlık öğretisini temellendirmeye, biçimlendirip korumaya çalışan Kilise Babaları’nın(patres ecclesiae) ortaya koydukları dinsel içerikli yapıtlarla anılan, ilkçağ felsefesi ile ortaçağ felsefesi arasında bir köprü oluşturan felsefe dönemine verilen ad; Hristiyan Felsefesinin erken dönemi.

Ortaçağ felsefesi üzerine çalışan felsefe tarihçilerini en çok uğraştıran konulardan biri Patristik Felsefenin ortaçağ felsefesi içindeki konumunu belirleme sorunudur. Birçok Felsefe tarihinde geç dönem patristik Felsefenin en önemli adı olan Aziz Augustinus’un(354-430) ortaçağ felsefesinin başlatıcısı konumuna yerleştirdiği, bir çok yerde de ”Son Romalı” ya da ”İlk Skolastik olarak anılan Boethius’un(480-525) Patristik Felsefenin son dönemine dahil edildiği göz önüne alınırsa ortaçağ felsefesi ile patristik felsefenin bu bağğlamda içiçe geçmiş oldukları söylenebilir. Buna karşın Eski Yunan ile Roma kültürlerini Hristiyan inancıyla harmanlayan bu düşünürlerin felsefelerinin ortaçağda gürül gürül akan felsefe nehrinin yatağını oluşturduğu, skolastik felsefenin en önemli kaynağını oluşturduğu, skolastik felsefenin en önemli kaynağını oluşturduğu su götürmezdir.

Ortaçağ felsefesi için yaşamsal önem taşıyan bu iki felsefeden patristik felsefe çoktanrılı dinlerle, yani pagan kültürle aynı zaman dilimini paylaşan, Platoncu ile Yeni Platoncu felsefe mirasına yaslanarak Hristiyanlığı savunma yolunu tutan Kilise Babaları’nın görüşlerince biçimlenen M.S. II. ve V. yüzyıllar arasındaki döneme karşılık gelirken; Skolastik felsefe inanç ile bilgiyi, Kilise’nin ana öğretileriyle felsefeyi, özellikle de Aristoteles’in bilimsel yönelimli dizgisi ile mantığını uyumlu bir biçimde bütünleştirmee çalışan M.S. VIII. ile XIII. yüzyıllar arasındaki ortaçağ felsefesinin egemen dönemine karşılık gelir. Bu iki dönem arasında kalan VI. ile VII. yüzyıllar arası dönem ise skolastik felsefe için bir önhazırlık aşaması, bir geçiş evresi olarak değerlendirilir. Patristik felsefenin ilk ve son dönemlerinin önde gelen adları ”Origenes, Augistinus, Boethius”tur.