IRCForumları - IRC ve mIRC Kullanıcılarının Buluşma Noktası

Eğitim bir anlamda “gerçeği araştırma” ve “kişilik oluşturma” sürecidir. Bu süreç insanın bilişsel ve duygusal varlığını; diğer bir deyişle insanın zihnini olduğu kadar kalbini de kültürleyen bir süreçtir. Bu sürecin en yüce amacı bireyde insan onuru ya da kendini tanıma kendine saygı bilinci otuşturmaktedır. Bu amaca erişebilmek için eğitim; kültür aktarma kişisel soruşturma ve yaratıcı keşfetme bireysel büyüme ve gelişim etkinliklerinde bulunmaktadır.

Eğitim; deneyim ve öğrenme ahlaki girişim kültürel değerlendirme ve yorumlama gibi birbirleriyle ilişkili temel kavramlara dayalı bir süreçtir. Bu süreç kültürel geçiş dönemlerinde daha karmaşık ve önemlidir. Diğer bir deyişle eğitim insan kişiliğine ve insanın bilgi birikimine saygıya dayanan bir süreçtir. Bu süreç değere dönük bir etkinlik ve insanın soylu bir girişimidir.

Eğitimin en yüce ilgi alanı sadece adet ve alışkanlıklar değil fakat “ahlak”tır; sadece insanın kişisel görüşü değil fakat “gerçek”tir. Eğitim için gerekçe bulmak iletişimde bulunmak gerçeği ortaya koymaktır. Bu nedenle eğitim insanın gerçek gereksinimleri olan “gerçeği bilmek” ve “uygulamak” konularını araştırmaktadır.

Kişilik oluşturma olarak eğitim ahlak yargıları geliştirme ve bunları eyleme dönüştürme sürecidir. Bireyde ahlak doğal olarak çeşitli zihinsel ve sosyal uyarıcılarla evde arkadaş gruplarında ve okulda gelişir. Bu oluşum sistemli bir koşullandırma öğretisi gerektirmez.

Ayrıca ahlak ilkeleri dinsel inançlara bağımlı olmaksızın gelişir ve bunlar vahiyden çok doğal düşünceye dayanmaktadır. Nihayi amaç dondurulmuş ve kalıplaşmış tutum ve davranış oluşturmaktan öte gelişmeyi sağlamaktır. Bu ahlak eğitimi kavramı bireyi kendisine anlatılanlara aynen inanma yerine yeni fikirler araştırmaya yöneltir.

Diğer taraftan ahlakın dine dayalı olup olmadığı ya da dini inançlara göre “ikinci düzeyde önemli” yaşam değerleri olup olmadığı hususu önemli bir konudur. Bazı düşünürlere göre bilgide sanatta va insani ilişkilerdeki “iyi”ler gibi doğal temele dayalı olarak realize edilebilecek “iyi”ler ve değerler vardır. Birçok kimse için bilgi artistik yaratıcılık ve takdir dostluk aşk özgürlük başarı duygusu gibi hususların kazanılması için herhangi bir dini inanç sahibi olmak zorunluluğu söz konusu değildir.

Sonuç olarak değerler herhangi bir dini inancın tekelinde değildir ve din öğretisinin kişi ahlakı üzerindeki yansıyıcı etkisi ikinci derecededir. Bu nedenle okul herhangi bir özel din ve ahlak eğitimi programı uygulamadan da geçerli ahlaksal yaşantılar sağlayabibilir.