[Kalemzede]

İnsanlık denilen “kavgalı” halde yaşıyor. Sanırım bu saptama “olana”, “olduğu gibi” karşılık geliyor ve kimsenin de yadsıya-bilecek bir hali yok. Bu kavga denilen “kadim/ahir zamanlardan beri devam ediyor. İşin ilginç ve komik yanı, kavgacı taraflar, hem kavga ediyor iken hem de “uzlaşı-yolları” arıyorlar. Uzlaşmaya çalıştıkça kavga artıyor, kavga arttıkça uzlaşı çabaları artıyor ve bu sarmal birliktelik, bir-birine kenetli halde, tarihsel süreç içinde bir “kar-topu” gibi, yuvarlandıkça önüne gelenleri de kendine katarak, giderek büyüyor… savaş/barış diyalektiği, kavga uzlaşı “antagonizması”, evet tam bir antagonistik bir birliktelik bu, birbirlerini hem dışlıyor hem de birbirlerini “zorunlu” kılıyor… Ne ve nasıl olmuştur da yaşam denilen bu ikili antagonizma içine sürüklenmiştir? Bu antagonizma, bir “zorunluluk mudur? Kavga denilen “kaçınılmaz mıdır”? Eğer böyle ise, niye “barış/uzlaşı” arayışı içindeyiz? Kopmak için, yok-etmek için mi yoksa barışmak için mi kavga ediyoruz? Kavga etmeden “uzlaşı/barış” mümkün değil mi? Barış denileni, kavganın “olumsuzlayanı, negatiflemesi” yapmak yerine, barış denilenin “kendisini”, kendisinden menkul bir “pozitifleme” yapmak mümkün değil mi? Türü, biçim ve içeriği ne olursa olsun, tüm kavgalı durumlarda, kavga eden taraflar, en azından “kavga sırasında” kendi “haklılıklarına” inanmaktadırlar. Kavga sırasında kendisi haklı, diğeri de haksızdır. Bu durumda, haklı/haksız olma halleri “tamamen göreceli midir”? Evrensel bir haklılık/haksızlık “parametresi” oluşturabilmek mümkün müdür? Evet, mümkündür denilebiliyor ise, bu durumda tüm kavgaları durdurmak olası dır, değildir deniyorsa, yani bu bir, göreceli durumdur deniyor ise, o zaman kavga denilene karşı mücadele zemini kaybolmaktadır, ne yaparsanız yapın, kavga denileni engelleyemeyeceksinizdir, bu durum insan denilen için bir “yazgıdır” artık…Anti militarist olan, barış/uzlaşı yanlıları, savaşı/kavgayı ortadan kaldırmak için ne yapacaktır? Savaşa karşı “savaş mı” vermeleri gerekecektir? Tanrı denilen niye “kıyam-yapmamaktadır hala? Neyin umudu, beklentisi içindedir? Yoksa, tanrı denilen dünya denlen gezegeni ve içindeki hayatı gözden çıkarmış mıdır, onun “sopası da” insan denilen midir? İnsan denilenin elinden, bu gezegeni yok etmek mi istemektedir? Kavgaya yol açan bir takım “yapısal özellikler midir”? Herakleitos çı anlamda, kainat denilen “zıtlıklar-üzerine” mi kurulmuştur, savaş her şeyin “babası mıdır”? Savaşsız, çatışmasız bir kainat olanaksızlık mıdır, toplum, insan yaşam alanındaki savaşlar, doğa/kainat denilenin bu yapısının uzantısı mıdır? Dinsel metinlerde de denildiği gibi, her-şey zıddıyla mı “kaimdir”, felsefi spekülasyon veya dinsel metinlerin dediği gibi, kainat-denilen var-oluşun temelinde eğer, “zıtlıklar” var ise, bu zıtlıklar “konjonkturel” değil de yapısal ise, o zaman savaş, çatışma, kavga denilen bir “mukadderattır” ve bu kavga “zıtlıkları” ortadan kaldırıncaya değin devam edecektir. Zıtlıklar ortadan kalktığında ise zaten “kâinat da ortadan” kalkmış olacaktır. En çok da şunu merak ediyorum; “Kavga-savaş ve uzlaşı/barış” üzerine açtığım bu başlıkta, “kavga-etmeden” konuşa-bilecek miyiz?! O halde, açılsın sahne ve yaşayıp-bakıp görelim “neler olacak”?!

Genbilim