[Üye Olmadan Linkleri Göremezsiniz. Üye Olmak için TIKLAYIN...]

Kendimizi önemseriz, çok çok değerli görürüz. Özünde insanızdır oysa, sadece insan! Herkes gibi, herkes kadar insanız... Birinin evladı, birinin dostu, birinin arkadaşı, ulaşamadığı, sevdiği, sevgilisi, kardeşi ve bir dolu sıfatlandırılacak bir dolu şeyi…. Ve birileri de bizim için öyledir. Sıradan, özel, değerli ya da değersiz. Sınıflara ayırır, yargılar, bazen affeder bazen de affetmez ama sınıflara ayırır hayat insanlarımızı.

Tüm bu değerlendirmeler içinde verdiğimiz ya da vermediğimiz değeri hâk ettiğini sorgulamayız. Fakat bize biri hata yapınca hak etmediğimiz inancına kapılır, sıralara dizilmiş tüm sitemlerle yükleniriz hem kendimize hem karşımızdakilere. Roller değiştiğinde ise tüm değerlendirmeleri kendi bakış açımızdan yaparız. Sevgiyi de, değeri de, özel olmayı da biz hep hak ederiz, aksi olamaz. Kendimizi pek bir sever, yüceltiriz… Hep en iyisini hâk ederiz. Buna inanır, bununla yaşarız. Egolarımız, hayattan edindiğimiz tecrübeler buna odaklar bizi, odaklanmak isteriz. Bağlanır, bağlanılmak isteriz. Tüm bu bağımlılıklar içinde insan olduğumuzu, hatalarımızı, yüklediğimiz tüm sıfatlarla değerlendirir, var olmanın temel nedenini unuturuz.

İnsan olmayı, varlık, birey kavramlarını algılamada hatamı yapıyoruz? Oysa herkes aynı. Genel olarak bakıldığında farkımız nedir ki birbirimizden? Hepimiz aynıyız oysa, birkaç karakter adlandırmasıyla üzerlerimize yapıştırdığımız birkaç farklılık, göz algısında farklı görünmeler dışında aynıyız…Ruhlarımız farklı sadece! Dünya da nesnel olarak her canlıda var olan ruhlarımız farklı. Benzer ama farklıda. Göz temasında ayrımına varılabilecek, öz benliklerimiz dışında kalan tüm biriktirdiklerimiz ya da biriktirdiğimizi sandıklarımız, karşımızdakilerin bizde algıladığı kadarız hepimiz. Hiçiz, sadece hiç… Her şeyin, herkesin içinde yer edinme çabalarımızda tüm varlığın içinde sadece insanız. Hiç olunca, hiçliğe yükselebilince, her şey olabilmenin yalınlığına varırız oysa. Vazgeçip tüm yaşam boyunca dikte edilen yargılardan fikirlerden, içimizi boşaltabilince huzuru da buluruz belki! Bedenlerimiz herkes kadar, herkes gibi…

Farkımız ruhumuz ve hiçliğimiz; hiç.