[Üye Olmadan Linkleri Göremezsiniz. Üye Olmak için TIKLAYIN...]

Orta Çağ Felsefesi: Din Felsefesinde Monoteizm (Tektanrıcılık) Nedir? Ne Değildir?

Monoteizm, yalnızca tek bir Tanrı’nın var olduğunu savunan görüştür. Monoteizm, insanın, doğada ve toplumda, ilk veya değişmez sebebi araştırmasına yol açan tarihsel şartların etkisiyle her şeye gücü yeten bir tek tanrı düşüncesine varmasıdır. Ayrıca evreni, doğayı ve toplumu yaratıp yöneten, her şeye gücü yeten tek bir tanrı bulunduğuna inanmaya ve ona tapınmaya da monoteizm adı verilmektedir.

Tanrı’nın dünyadan ayrı ve tek olduğuna inanmaktır Monoteizm. Tek anlamına gelen monos ve Tanrı anlamına gelen theos deyimlerinden türetilmiş bir kavramdır Monoteizm. Bu inancı taşıyan din ve öğretiler tek tanrıcı‘dır. Köleci üretim düzenine özgü köle-efendi ilişkisinin, tanrılık hiyerarşide fantastik yansımasıdır. Çalışan ve ezilen halk yığınları köleler, efendilerin efendisi despot kral da tanrıdır.

Köleci ideoloji eski Babil, Mısır, Hint, Urartu, İran’dan antikçağ köleci devletlerine kadar efendilerin güçlerini tanrıdan aldıkları inancını yaymıştır. Çalışanlar itaat etmeli ve boyun eğmelidirler, yoksa tanrı kendilerini hem bu dünyada hem de ölümden sonra cezalandırır. Boyun eğmeyenlerin tanrısal cezası olarak cehennem ve boyun eğip acı çekenlerin tanrısal ödünü olarak cennet kavranılan da böylelikle doğmuştur. Köleci üretim düzeni, çalışan yığınları baskıda tutmak için bir devlet örgütünü ve bu örgütün başına da köle sahiplerinin temsilcisi olarak bir despot-kral’ın getirilmesini gerektirmiştir.

KAYNAK: FELSEFE TARİHİ KİTABI