[Üye Olmadan Linkleri Göremezsiniz. Üye Olmak için TIKLAYIN...]

Orta Çağ Felsefesi: Orta Çağ Felsefesinde Stoacılık Felsefesi Nedir? Ne Değildir?

Stoacılık, Antik Çağ Yunan felsefesinin Panteist ve Materyalist doğa öğretisidir. Stoacılık’ın kurucusu Kıbrıslı Zenon’dur. Ancak Stoacılık yüzyıllar ve kuşaklar boyunca işlenmiş ve gelişmiş bir öğretidir. Stoacılık, Hristiyanlıkla savaşmış ve Hristiyanlığı birçok bakımlardan etkilemiş bir öğretidir. Hristiyan felsefesinin Patristik Dönem‘inde kilise babaları, Hristiyanlığın ilk düşünsel savunmalarını Stoacılık’a karşı yapmışlardır. Hristiyanlık, bu savaşta kazanabilmek pahasına, ilkelerinden birçoğunu Stoacılık’a bağışlamak zorunda kalmıştır.

Okulun kurucusu Kitionlu (Kıbrıslı) Zenon’dur. Atina’da Stoa Poikile denilen revaklı bir galeride dersler veren Zenon felsefeyi “Tanrısal ve İnsani Şeylerin Bilimi” olarak tanımlıyordu. Onun öğrencisi Assoslu Kleanthes eski bir boksördü, geceleri bahçeleri sulayarak ekmeğini kazanırdı. Zenon’dan sonra okulun başına geçti.

Onun ardılı Soloili Khrysippos’dur. Onun ölümüyle Eski Stoa dönemi kapanır. Orta Stoa’nın iki önemli filozofu vardır: Rodoslu Panaitios ve Apameialı (Suriyeli) Poseidonios. Asıl önemli olan İmparatorluk Stoasıdır. Bu dönemin iki büyük filozofu vardır: Hieropolisli (Frigyalı) köle Epiktetos ve Roma imparatoru Antoninus Augustus Marcus Aurelius.

KAYNAK: FELSEFE TARİHİ KİTABI