Cevap: İçini dök!
 

Cevap: İçini dök!
 

Cevap: İçini dök!
 

Eş seçmek, kitap seçmeye benzer; iyi tasarlanmış bir kapak ve cilt ilginizi çekebilir ama içeriği sağlam olmadıkça, sonunu getirmek zordur.

Cevap: İçini dök!
 

Her insanın anılarında herkese söyleyemeyeceği, ancak dostlarına açabileceği şeyler vardır. Hatta dostlarına bile açılamayacak, gizli kalması koşuluyla yalnız kendi kendimize itirafta bulunacağımız durumlar olur. Ama bir de öyleleri vardır ki, kendi kendimize bile açmaktan korkarız. Her aklı başında insanın dağarcığında bile böyleleri yığınla bulunur...

Cevap: İçini dök!
 

Cevap: İçini dök!
 

Beni benim bırak, beni benimle bu cehennemde.

Oysa ben tam tersini istiyorum, beni benimle bırakmayın bu cehennemde. Başkaları için bir cennet ama benim için bir cehennem. Bir cehennemde yaşıyorum sanki, kendi cehennemimde. O kadar boğuluyorum ki hiç bir şeyin anlamı yok benim için. Ne yaşadığım yerin güzelliğinin, ne etrafımdaki insanların, ne işimin.

Zaten bu durumda nasıl olabilirler ki? Etrafımdakilerin hepsi birer robottan ibaret. Kimse beni anlamıyor. Kimsede kendimden bir şeyler göremiyorum. Bir sıcaklık, bir gülümseme, bir sevecen tavır. O kadar hasretimki bunlara. O kadar açım ki. Boşuna bakınıyorum. Çünkü aradığımı bulamayacağımı biliyorum, şimdiye kadar bulamadığım gibi.

Bir insanın bu kadar insanın arasında yapayalnız olması nasıl bir duygudur bileniniz var mı? Kocaman bir boşluktayım. Sanki bir cehennemin ortasında, cennete hasret yaşıyorum. Benim cennetime. Hissetmeyen bilebilir mi bunu ya da anlayabilir mi?

Beni benimle bırakmışlar bana sormadan beni benimle bu cehennemde.

Cevap: İçini dök!
 

Cevap: İçini dök!
 

Cevap: İçini dök!
 

Cevap: İçini dök!