Cevap: İçini dök!
 

Ne güvenim ne de sabrım
Kalmadı bende pek hakkın
Açıkça diğerlerinden
Yokmuş pek de bir farkın

Bitmedi yalanın dolanın
Durmadı falanın filanın
Ama beni kandırmaya yetmez
Senin o ufacık aklın

Sen beni mutlu değil
Sadece meşgul ettin
Kısaca hayatımdan
Rüzgârdın estin geçtin

Derdini çeke çeke dert oldum
Yeter ama bu kadarı çok doldum
Ne oldu o kadar atıp tuttun
Bak yine son noktayı ben koydum ..

Cevap: İçini dök!
 

Anlamsız değil mi, bana ait olmayan ve belki de hiç olmayacak bir şey için
mücadele etmek.

Cevap: İçini dök!
 

Hepimiz kaçmak isteriz değilmi?
Alıp başımızı gitmek bizi boğan bu yerlerden.

İyi de bizi boğan “yer” neresi?,
Şu sokak, şu cadde, şu ev mi?
Hayır!
Modern bir yalan bu.
Gelip geçici bir avuntu.
Şehirde yaşarken kafanı yastığa koyduğunda
“kimim ben,nereden geldim, nereye gidiyorum?” diye sormamışsan bir kez bile…
Ahmet’ten, Necla’dan kaçsan, ne yazar!
Kaçacaksan “buralardaki sen”den kaç, “kendi”ne doğru…

Cevap: İçini dök!
 

Reelde kadın hakları savunuculuğu yapan beyler sanalda da kadınlara küfretmek midir? sizin efendiliğiniz kendisine saygısı olmayan insancıklar!..

Cevap: İçini dök!
 

Mevlam ne eyler ;
Ne eylerse güzel eyler..

Cevap: İçini dök!
 

Cevap: İçini dök!
 

Cevap: İçini dök!
 

Cevap: İçini dök!
 

Senin sevdiğin ve kendine yakın gördüğün insanların aynı senin gibi düşündüklerini, hissettiklerini zannederken aslında öyle olmadığını anlıyosun ya. Gerçekten çok üzücü.

Cevap: İçini dök!