Olmayanın peşine takılıp giderim..Uzar yollarım, ömrüm kısalır bu yüzden.
Bu yüzden melankoliğimdir biraz.
Affınıza sığınarak diyeceğim.
Değil ama, sığındığım siz değilsinizdir, kendimden uzaklıklardır sığındığım, dileğim de odur.
Görmediğim bir düş’tür belki de peşinden koştuğum.
Bu yüzden biraz Veyselimdir en karan-isinden.
Haberi var mıdır onların?
Peygamberler yaratıp dururum kendime, kimsenin bilmediği bir yerden gelirim ben, gecenin dikkate değmeyen bir teferruatıyım belkide, belkide bundan dır tüm gücüm… tapınacak birilerini bulurum gittikçe kısalan zamanın durulan kıyılarında.
Yarattığım kahramanlar ayırdında değiller bendenizin.
Ve kahramanlar ne zamanki beni fark ettiklerinde cayarlar bu hülyamdan caydırmak için beni.
Zira olunmayacak kadar aşikarlık beni tekerrürde ısrar etmeye meczup eder ki bu benim afyonumdur…(ki dudak bükmelerine mahal vermeden belirtmeliyim ki özezer değilimdir) bu yüzden biraz kimsesizimdir, biraz da kimsesizlik.
Budur makbul-ü niyazım..