[Freedom]

Sen bana işik ver bende filiz çok.

[Ruj]

Ey reis!
Rize önlerindeyiz!

[Rodrigo]

Ey Hayat

E y h a y a t, s e n ş a v k ı s u l a r d a b i r d o l u n a y s ı n.
A s l ı n d a y o k u m b e n b u o y u n d a,
ö m r ü m b e n i y o k s a y s ı n…

Yaşam bir ıstaka;
gelir vurur ömrünün coşkusuna.
Hani tutulur dilin,
konuşamazsın…

Tırmandıkça yücelir dağlar.
Sen mağlupsun sen ıssız
ve kalbinde kuşların gömütlüğü;
tutunamazsın!

Eloğlu sevdalardan dem tutar,
aşk büyütür yıldızlardan;
senin ise düşlerin yasak,
dokunamazsın...


Birini sevmişsindir geçen yıllarda.
Açık bir yara gibidir hâlâ.
Hâlâ ne çok özlersin onu,
ağlayamazsın…

Yolunda köprüler çürür.
Sesin, sessizlik sanki bir uğultuda.
Savurur hayat kül eyler seni,
doğrulamazsın!

Yapayalnız bir ünlemsin
dünyayı ıslatan şu yağmurlarda.
Her şey çeker ve iter,
anlatamazsın...

Yaşam bir ıstaka,
gelir vurur işte ömrünün coşkusuna.
Sesinde çığlıklar boğulur ama,
bağıramazsın…

Sonra vakt erişir, toprak gülümser sana;
upuzun bir ömrün ortasında
ne hayata ne ölüme
yakışamazsın…

Yazdırmalısın mezar taşına:
Ey hayat, sen şavkı sularda bir dolunaysın,
aslında hiç olmadım ben bu oyunda
ömrüm beni yok saysın…

Yılmaz ODABAŞI

[LeyLa]

iŞte Hancı
Ben Herzaman Böyleyim
Öteyi Ne Sen Sor
Ne Ben SöyLiyeyim
doLdur Boş Kadehi NeyLeyim
Şu Bizim Hesabı Gör yavaŞ yavaŞ

Bekir Sıktı Erdoğan ...

[Nur]

beni sewdiğini söyleme beni sev..

[Lady]

Bu günden yarına ne kalır bilmem, ama sen kalırsın tıpkı;
Yatağı değişmeyen bir ırmak gibi

Yaşadıklarımız azdı,
Zamana sığmadık yaşamak isterken her şeyi. bu gün şarkı söylüyorsam, o gün şarkı değil, şarkı gibi seni yaşamak isterim .

Öteki tarafta yerin dibine sokulan
Fahişe!

[Hesna]

Merhaba arkadaş;
Gidişinle mi başlayacaktı
Kalbimin yeniden kanaması?
Ve özlemin, beni böyle çırılçıplak
Bir yangının ortasına mı bırakacaktı?
Öyle çok yoruldum ki çocuk
Bu kaçıncı sensiz gece?
Saymadım, adını koymadım,
Ve öylesine değiştim ki,
Görsen hem kaçar, hem de ağlarsın
Ben bu ayrılığı anlamadım çocuk

[Ein]

Kim bozuyor toprağını,
Çiçeklerini kim koparıyor.
İzin verme anne ne olur toprağına el sürdürme.
Eve gidince aklıma geliyor bide bunun için ağlıyorum anne.
Bak kavanoz yanımda, toprağından bir avuç daha alayım.
Biliyor musun anne her gelişimde aldığım topraklarını
Şu kavanozda biriktirdim.
Üzerine de resmini yapıştırıp başucuma koydum.
Her sabah onu öpüyor kokluyorum.
Kimseye söyleme ama anne
Bazen de konuşuyorum onunla.
Ne yapayım seni çok özlüyorum anne.

[Mara]

Herkes bilir gitmesini;
Bir zaman öğrenirsin gideni sırtından öpmesini.
Yılmaz Odabaşı.