[Elysian]

Evlilik İçin Konuşmak

Müslümanlar ve mümin halk arasında adet olduğu üzere kız ve erkeğin ailesi hakkında gerekli araştırma yapıldıktan sonra evlilik mehriye tayini, nikâh ve düğünün şartları hususunda birbirleriyle konuşmaya oturmaktadırlar.
Aileler, meşveret, kız ve erkek hakkında sorulan sorulara cevap hususunda akıl ve şeriat nezdinde kabul gören bir çerçevede bütün varlıklarıyla sadakat içinde olmaları gerekir.
Kız ve erkeğin gerçek yaşı söylenmeli, erkeğin işi, varlığı, ahlâkı, davranışları, ruh haletleri, muaşeret şekli ve eğitim derecesi dürüst bir şekilde beyan edilmelidir. Eğer onda bir kusur ve ayıp varsa bunu dile getirmelidirler. Hakeza kızın ailesi, erkeğin ailesinin sorduğu sorulara karşı sadakat ve insaf üzere cevap vermelidirler. Doğru söz söylemekten ve doğruluktan korkmamalıdırlar. Söylenmesi gereken bütün konuları, gelecekte hiçbir sorun çıkarmayacak ve çıkmaza sürüklemeyecek bir şekilde beyan etmelidirler. Böylelikle zarar, acı hadiseler, tefrika, iki ailenin ilişkilerinin bozulması ve tartışmalara engel olmalıdırlar.
Bu konuda hile, düzen, hokkabazlık, aldatmak, sahtekârlık ve ayıpları örtmek ahlâka aykırıdır şer’i açıdan haramdır ve büyük bir günahtır. Bu ateşin dumanı ilk etapta kadın ve erkeğin, ikinci aşamada ise iki ailenin gözüne girecektir.
Gerçeklik ve sadakat her iki aileyi de isyandan, zarardan acı ve sıkıntılı olayların meydana gelmesinden korur; her iki taraf için de karar almayı kolaylaştırır. Böylece de kurtuluşa sebep olur.

Aldatmak, hile, sahtekârlık ve hokkabazlık nikâhın bozulmasına, mehriyenin düşmesine ve talak olmaksızın boşanmanın gerçekleşmesine sebep olur. Bu da İslâm'ın aldatılan ve kandırılan tarafa sağladığı bir kolaylıktır.
Kur’ân-ı Kerim ve rivayetler insanları her türlü hile, aldatma ve kandırmaktan sakındırmıştır. Öyle ki hile yapan kimsenin, dünya ve ahirette ilâhi azaba uğrayacağını ifade etmiştir. Nitekim Allah Resulü (s.a.a) şöyle buyurmuştur: “Müslüman bir kimseye hile yapan bizden değildir.”[207]

Müminlerin Emiri (a.s) ise şöyle buyurmuştur: “Sana güvenen kimseye hile yapmak küfürdür.”[208]
Hakeza Müminlerin Emiri Ali (a.s) şöyle buyurmuştur: “Kim hile yaparsa, hilesi kendisini sarar.”[209]

Hz. Ali (a.s) Nehc’ül-Belâğa 193. Hutbede takva ehlinin özelliklerini beyan ederken şöyle buyurmuştur: “Takva ehlinin insanlara yaklaşımı, hile ve aldatma üzere değildir.”
Allah Resulü (s.a.a) ise şöyle buyurmuştur: “Hile, aldatma ve ihanet ehli ateştedir.”
Hakeza Allah Resulü (s.a.a) şöyle buyurmuştur: “Müslüman olan kimse hile yapmaz ve aldatmaz. Şüphesiz ben Cebrail’den şöyle buyurduğunu işittim: Hile ve aldatma ateştedir.”
Aldatmak, kadın veya erkeğin ayıplarını gizlemek, kandırmak, hile yapmak, hayatını sürdürmek, boşanmak, boşanmaksızın terk etmek, erkeğin mehriye hususunda borçlu olması veya mehriyenin düşmesi ile ilgili hususlar. Bihar, c. 100, (Vefa müessesesinin baskısı) s. 361’den sonraki sayfalarda ve de büyük müçtehitlerin ameli ilmihallerinde evlilik hususunda çok detaylı olarak yer almıştır.

Mehriye yi Ödemenin Farz Oluşu

İki aile veya gelin ve damat arasında yapılan dürüst konuşmanın ardından hiç bir ifrat ve tefrite kaçmadan mehriye hususunda şer’i usuller esasınca bir anlaşma ve uyum sağlanmalıdır.
Elbette mehriye her ne kadar kolay tutulursa ve ölçüsü itidal çizgisinde bulunursa daha çok Hak Teâlâ’nın hoşnutluğuna sebep olur. İslâm’ın velileri, kız ve erkeklerin evlilik ortamı daha iyi ve rahat olsun diye mehriye hususunda zorluk çıkarılmamasını önemle tavsiye etmişlerdir. Aileler, mehriye ne kadar ağır olursa hayat o kadar sağlamlaşır ve nikâh merasimi ve nikâh kurumu devam eder diye düşünmemelidirler. Zira nice kızlar mehriyesi fazla olduğu halde babasının evine geri dönmüşlerdir ve zillet içinde kalmışlardır. Böylelikle de ruhsal huzurları ortadan kalkmıştır. Bu işlerde Hz. Hakk’ın rahmetine, lütfüne ve inayetine güvenmek gerekir. Dolayısıyla sorunların çıkmasına, aşağılamaya ve gelecekte iki aileden birine ihanet edilmesine sebep olan her şeyden kaçınmak gerekir. Mehriye hususunda bir uyum sağlandıktan ve her iki tarafın yani gelin ve damadın rızayeti alınarak mehriye belirlendikten sonra nikâh akdi okunur okunmaz o farz borcun yarısı erkeğin boynunadır. Diğer yarısı ise evlilik oluştuktan sonra şer’i bir borç olarak erkeğin boynunadır. Eğer mehriye nikâh okunurken ödenecek olursa erkeğin boynundan borç kalkmış, kadın da şer’i ve kanuni haklarına ulaşmış olur.
Gençler şu anlama teveccüh etmelidirler ki, mehriye ödemek onlar için gereklidir ve hak sahibine bu borcunu ödememek haram ve büyük bir günahtır.
Mehriyenin edasının farz oluşu Kur’ân-ı Kerim'de mübarek Bakara suresi, 236, 237 ve 241 ayetlerde, Nisa suresi, 4. ayette, Kasas suresi, 27 ve 28. ayetlerde ve Ahzâb suresi 49. ayetlerde açık bir şekilde beyan edilmiştir. Bu konuda ve diğer hususlarda kadına en küçük bir zulümde bulunmak caiz değildir. Nitekim Allah Resulü (s.a.a) şöyle buyurmuştur: “Kim mehriye hususunda kadına zulmederse, Allah katında zinakar sayılır. Nitekim aziz ve celil olan Allah kıyamet günü şöyle buyuracaktır: Ey kulum! Ahdim üzere cariyemi seninle evlendirdim ama sen ahdime vefa göstermedin ve cariyeme zulmettin.” Böylece onun iyiliklerinden alınır ve hakkı miktarınca o kadına verilir. Onun iyiliği bulunmayınca da ahdini bozduğu suçuyla cehennem ateşine atılması emredilir. Şüphesiz ki ahit ve sözleşmenin hesabı sorulacaktır.”[210]

İmam Sadık (a.s) ise şöyle buyurmuştur: “Hırsız üç çeşittir: Zekât vermeyen, kadınların mehriyelerini helal sayan ve hakeza ödemek niyeti içinde olmadan borçlanan kimse.”[211]
İmam Rıza (a.s) ise değerli babalarından ve onlar da Allah Resulü’nden (s.a.a) şöyle buyurduğunu rivayet etmişlerdir: “Şüphesiz Allah-u Teâlâ mehriye yi inkâr eden, işçinin emeğini gasp eden veya özgür insanı satan kimse dışında herkesin her türlü günahını bağışlar.”[212]

İmam Sadık (a.s) şöyle buyurmuştur: “En çirkin günah üç şeydir: “Bir nefsi öldürmek, kadının mehriyesini vermemek ve işçinin ücretini ödememek.”[213]
İslâm’ın velileri, yüce kadınlara, mehriyelerini eşlerine bağışlamaya uygun bir ortam buldukları takdirde fedakârlık, cömertlik ve yüceliklerini gösteren bu ahlâki yüce dereceyi görmezlikten gelmelerini tavsiye etmiştir.
Çok önemli bir rivayette Allah Resulü (s.a.a) şöyle buyurmuştur: “Cinsel ilişkiye girmeden önce bir kadın eşine mehriyesini bağışlarsa, Allah; bağışladığı her bir dinarına karşılık ona bir köle azat etme sevabını yazar.” Kendisine ey Allah’ın Resulü! Cinsel ilişkiden sonra bağışta bulunursa nasıl olur? ” diye sorulunca da şöyle buyurmuştur: “Şüphesiz bu, sevgi ve ülfetten kaynaklanır.”[214]

Gelinin Çeyizi

Mümin ve Müslüman halk arasında adet olduğu üzere babalık, yücelik, lütuf, muhabbet, aşk, ilgi, aile büyüklüğü açısından kızın velisi kendi çocukları, değerli göz nurları için çeyiz hazırlamaktadırlar.
Bu konuda da gelin ve damat aileleri şu anlama teveccüh etmelidirler ki, değerli damat ve saygın ailesi peygamberlerin ve velilerin ahlâkından olan ve de Allah’ın sevdiği bir gerçek olan kanaati unutmamalıdırlar. Gelinin ailesinin kendi gücü oranında kızıyla birlikte gönderdiği şeylere inayet, kanaat ve muhabbet gözüyle bakmalıdırlar ki, Allah korusun kınama, aşağılama, küçümseme, fertlerin şahsiyetine saldırı, bu hayat ortamına girmemelidir. Gelinin saygın babası da çeyiz temin etme hususunda kendisinin ve damadın ailesinin insani makamını ve toplumsal konumunu göz önünde bulundurmalı ve bir taraftan da bu meselede israftan sakınmalıdır. Zira Allah israfa sapan topluluğa düşmandır. Bilindiği gibi çok geniş bir çeyiz hazırlama, değerli eşyalar ve fevkalade kıymetli mallar temin etmeye gerek yoktur. Şer’i ve örfi sınırları aşan bir çeyiz harcaması içine girilmemelidir. Çeyiz hazırlanacak diye insanın belini büken borçlanmalar içine girilmemelidir. Bu konuda kesinlikle gösteriş yapmaktan, başkalarının israfa varan çeyizlerine göz dikmekten sakınmak gerekir.

Gençlerin, ağır çeyiz hususunda beklenti içine girmemeleri icap eder. Gençler, babaları zengin olan kızların peşinden gitmemeli ve böylece diğerleri için de evlilik hususunda halledilmesi mümkün olmayan sorunlar yaratmamak gerekir. Bütün bunlar insanlığa aykırıdır. Hak Teâlâ’nın nefret ettiği bir husustur ve de insanın kıyamet günü azaba ve zorluğa düşmesine sebep olur.
Çeyiz helal maldan ve temiz servetten elde edilmelidir ki gelin ve damadın farz ibadetleri, doğru ve şer’i elbiseler, halılar ve ev içinde yerine getirilmiş olsun.
Kendinizi, çocuklarınız ve haddinden fazla beklentileri sebebiyle zorluklara duçar kılmayınız. Onlar için kendinize kıyamet azabının ve cezasının yolunu açmayınız.

Gelin Çeyizi Hususunda İlâhi ve Manevi Örnek

Allame Meclisi değerli kitabı Bihar’da Hz. Zehra’nın (a.s) halleri hakkında İmam Sadık’tan (a.s) şöyle rivayet etmiştir: “Müminlerin Emiri’nin maddi hayat hususunda sadece bir iki elbisesi, bir devesi, bir kılıcı ve bir zırhı dışında başka hiçbir şeyi yoktu. Günlük geliri ise başkalarının tarlasında ve bağında çalışmaktan elde ediliyordu.
Yaratılış âlemindeki kadınların efendisi olan Hz. Fatıma’yı (a.s) istemeye gittiği zaman Allah Resulü’nün huzuruna varınca Peygamber ona şöyle buyurdu: “Kalk ve zırhını sat.”
Hz. Ali şöyle buyuruyor: “Zırhı sattım, parasını Allah Resulü’nün (s.a.a) önüne koydum. Ne ben o paranın ne kadar olduğunu söyledim ve ne de Peygamber o paranın miktarını bana sordu.” Paradan bir avucunu Bilal’a verdi ve şöyle buyurdu: “Onunla kızım için güzel bir koku al” bir kısmını da Ebu Bekir’e verdi ve şöyle buyurdu: “Sen de ev eşyaları ve elbise temin et.” Ammar’a ve ashaptan bir gruba da şöyle buyurdu: “Ona elbise ve ev eşyası alma hususunda yardımcı olunuz.” Böylece alınan şeyler şunlardan ibaretti:

1- Gömlek: yedi dirhem
2- Başörtüsü: dört dirhem
3- Hayber malı siyah bir çarşaf
4- İpten örülmüş bir taht
5- Yüzü Mısır keteninden ve içi ise hurma lifi ve koyunyününden olan bir çift döşek
6- Yüzü Taif derisinden içi ise parçalarla doldurulmuş dört yastık
7- bir yün perde
8- Bir hasır
9- El değirmeni
10- Bir bakır leğen
11- Bir su kırbası
12- Bir bardak
13- Bir su kovası
14- Bir ibrik
15- Su veya yiyecek maddesini saklamak için yeşil renkli bir küp
16- Seramikten bir kaç testi

Bütün bu malları Allah Resulü’nün (s.a.a) yanına getirdiklerinde Peygamber (s.a.a) bu malları inceledikten sonra şöyle buyurdu: “Allah, Ehl-i Beyt için mübarek kılsın.”[215]
Allame Meclisi kitabında şöyle yazmıştır: “Bu sade mallar, babası fevkalade güç ve ilgi odağı olan bir kızın çeyiziydi. Peygamber’in (s.a.a) ashabı altın ve gümüş yerine ona can ve başlarını feda ediyorlardı. Ama Peygamber (s.a.a) ne damadını borca soktu, ne fakirlere yetimlere, genel ve kamuoyuna harcanması gereken beytülmali gösteriş ve gereksiz şeyler yolunda harcadı ve ne de evliliğin masraflarını çoğalttı. Aksi takdirde tarih boyunca birçok kimse onu örnek alacak ve sayısız sıkıntı, mihnet, dert ve hüzne duçar olacaktı. Hepsinden de önemlisi o kadar sefa, samimiyet, ihlâs ve temizlik söz konusuydu ki, ahlâki görevi olan çeyiz temininden kendisini aciz gördüğünde yüce damadına zırhını satmasını teklif etti. Böylece onun parasıyla çeyiz ve ev eşyası aldı. Bunu da kendisi için bir utanç ve bir ayıp vesilesi saymadı. Yüce damadı da o kadar sefa, temizlik, esenlik ve nuraniyet sahibi idi ki, çeyiz kız babasına aittir diye bir söz söylemedi. Bunu temiz gönlünden ve ilâhi kalbinden dahi geçirmedi.
İşte bu evliliğin neticesi on bir masum imam ve bu temiz mahsulü de o günden günümüze kadar binlerce fakih, bilgin hekim, şair, arif, hak aşığı, taklit mercii ve mümin insanlar olmuştur. Bereket açısından bütün varlık tarihi boyunca bu evliliğin bir başka benzeri görülmemiştir.

Evlilik Eşiğinde Dua

Hak Teâlâ’nın dergâhına bütün vakitlerde dua etmek ve yalvarıp yakarmak, beğenilmiş bir ibadet olarak değerlendirilmiştir.
Örneğin bunlardan biri de dua vakitleri ve evlilik merasimini gerçekleşmeden önce elleri Hak Teâlâ’nın dergâhına doğru kaldırmaktır.
Bu zamanda dua icap ete daha yakındır ve meşru arzuların gerçekleşmesi için ortam daha da müsaittir.
Müminlerin Emiri Ali (a.s) şöyle buyurmuştur: “Evlenmek isteyen kimse, iki rekât namaz kılsın sonra Hamd ve Yasin surelerini kıraat etsin, namazdan sonra da Allah’a hamd ederek şöyle desin: “Alladım! Bana salih, sevimli, doğurgan, şükredici, kanaatkâr, gayretli bir eş nasip et. Öyle ki kendisine iyilik ettiğimde şükranda bulunsun. Kötülük ettiğimde bağışlasın. Allah-u Teâlâ'yı zikrettiğimde bana yarımcı olsun. Unuttuğumda bana hatırlatsın, yanından ayrıldığımda korunsun, yanına geldiğimde sevinsin, kendisine emrettiğimde bana itaat etsin, and içirdiğimde andıma bağlı kalsın, ona gazaplandığımda beni hoşnut kılsın, ey celal ve ikram sahibi! Bu isteklerimi bana bağışla, ben senden diliyorum, şüphesiz sadece bana takdir ettiğini bulacağım.” Müminlerin Emiri Ali (a.s) daha sonra şöyle buyurmuştur: “Her kim evliliğin eşiğinde böyle yaparsa şüphesiz Allah ona istediğini bağışta bulunur.”

Evliliğin Adabı ve Vakitleri

Bazı aileler, evliliğin, istek ve şehvetlerinin gerektirdiği her şeyi yapmaya bir izin olduğunu düşünmektedirler. Dolayısıyla da çocuklarının düğününde, onların veya iki eşin dostlarının veya akrabalarının isteği üzere haramlara bulaşmaktadırlar ve de kendi hayallerince evlilik merasimi için daha fazla lezzet ve mutluluk oluşturmaktadırlar. Oysa evlilik merasimi vakar, yücelik ve şahsiyeti koruma, haram ve günahlardan uzak, şehveti tahrik eden sebeplerden arınmış bir halde olmalıdır ki Hakk’ın rahmetine ve ilâhi bereketin gerçekleşmesine sebep olsun.
Musa b. Cafer (a.s) şöyle buyurmuştur: “Haram olmayan lezzet ve güzelliklerden sakınmak asla gerekli değildir.”
Elbette düğün esnasında sevinçli olmak gerekir. Güzel sesle meşru şeyler okumak, sevinmek, sevindirici programlar düzenlemek gerekir.
Hikmete dayalı şiirler okumak, anlamlı marşlar söylemek, sevindirici şiarlar vermek, sloganlar atmak ve Müslüman kadınlar örfünde genellikle bu tür toplantılarda yapılan merasimleri düzenlemek şer’i hiçbir sakıncası olmayan şeylerdir. O gece uyumamak da bu toplantının doğal bir özelliğidir.

Allah Resulü (s.a.a) şöyle buyurmuştur: “Üç programda geç vakte kadar uyumamanın sakıncası yoktur. Kur’ân okumak, ilim talep etmek ve gelini eşinin evine götürmek için.”[216]
İslâm, düğünün gece yapılmasının daha iyi olduğunu söylemektedir. Nitekim Hz. Zehra’nın düğünü de akşam yapılmıştır.
Cabir Ensari şöyle diyor: “Allah Resulü Fatıma’yı Ali’ye nikâhlayınca bazı basiretsiz kimseler, “kızını az mehriye ile Ali’ye (a.s) verdin” diyerek itiraz ettiler. Bunun üzerine Peygamber şöyle buyurdu: “Bu evlilik benim irademle olmamıştır. Allah, Ali’yi Fatıma ile evlendirmiştir.”
Evlilik gecesi Resulullah alaca bineğini hazırladı, üzerine bir kadife parça attı ve Fatıma’ya: “Bineğe bin” diye buyurdu. Selman’a da devenin yularından tutmasını emretti ve kendisi de bineği arkadan sürüyordu. Yol esnasında bir şeyin düşüş sesini duydu, baktığında, Cebrail ve Mikail’in yetmiş bin melekle yüce yerinden indiğini gördü. Onlara geliş sebebini sordu ve onlar şöyle dediler: “Fatıma’yı Ali’nin evine kadar uğurlamak için geldik.” Daha sonra bu düğünü kutladılar, meleklerin tekbir sesleri yükseldi. Allah Resulü de “Allah-u Ekber” dedi. Bu yüzden gelin giderken Allah-u Ekber demek de bir sünnet oldu.”[217]
Evet, düğün merasimi ve sevinç gecelerinin adabı öyle bir şekilde olmalıdır ki meleklerin ve Hak Teâlâ’nın bereketlerinin nazil olmasına yol açmalıdır.
İmam Sadık (a.s) şöyle buyurmuştur: “Gelinleri geceleyin eşinin evine götürünüz.”[218]
İmam Rıza (a.s) ise şöyle buyurmuştur: “Evliliğin sünnetinden biri de gece olmasıdır. Şüphesiz Allah geceyi bir sükunet karar kılmıştır. Kadınlar da şüphesiz sükunet ve huzur sebepleridir.”[219]

Allah Resulü (s.a.a); Abdulmuttalib ile Muhacir ve Ensarın kadınlarına Hz. Zehra’nın (a.s) düğün gecesi onun ardından gitmelerini, sevinç içinde şiir okumalarını, Allah-u Ekber ve'l hamdu lillah" demelerini söyledi ve de Allah’ın razı olmadığı sözlerden sakınmalarını buyurdu.”[220]
Zahmet çekip, iki ailenin davetini kabul eden misafirlere yemek vermek, İslâm'ın müstahap kabul ettiği bir iştir. Allah Resulü şöyle buyurmuştur: “Velime, sadece beş şeydedir: Düğün, çocuğun doğumu, sünnet, ev almak ve Mekke’den (hac ve umreden) döndükten sonra.”[221]
Rivayet edildiği üzere Hz. Zehra’nın düğün gecesi Peygamber şöyle buyurmuştur: “Ey Ali! Eşine saygı olarak güzel bir yemek hazırla. Et ve ekmeği bizden, hurma ve yağı ise sizden.” Müminlerin Emiri Ali (a.s) şöyle buyurmuştur: “Ben hurma ve yağı aldım” Peygamber (s.a.a) de kollarını sıvayarak hurmayı yağda ezdi, karıştırdı ve “his”[222] haline getirdi, bir koç gönderdi ve onu kestik. Çok sayıda ekmek pişirdi ve şöyle buyurdu: “Ey Ali! İstediğin kişileri çağır. Ben camiye giderek herkesin Fatıma’nın düğün yemeğine davetli olduğunu haber verdim.”[223]
Allah Resulü insanları düğüne davet hususunda şöyle buyurmuştur: “Düğüne davet edilince acele etmeyin; şüphesiz insana dünyayı hatırlatır. Cenazelere davet edildiğimizde ise süratle koşunuz; şüphesiz bu da insana ahireti hatırlatır.”
Aileler düğün merasimlerini öyle bir şekilde düzenlemelidirler ki, evvela; çocuklar ve gençler için kötü bir örnek olmamalı günah ve suça teşvik unsuru barındırmamalıdır. İkinci olarak; davet edilen mümin erkek ve kadınlar bu merasimlere rahat bir şekilde katılabilmelidir.
İslâmi şartlara uygun olarak düzenlenen ve ilâhi sınırların korunduğu bir toplantı, gençler için bir ders sınıfı ve o meclisin ehli için ise Hak Teâlâ’nın rahmetinin iniş yeri olmalıdır.

Zifaf Adabı

Zifaf ve evlilik konusunda, Kur’ân-ı Kerim ve rivayetlerde çeşitli adaplar zikredilmiştir. Bu adaplara riayet etmek, hem kadının, hem erkeğin ve hem de çocukların faydasınadır.
Bu konuda Allah Resulü’nden ve Ehl-i Beyt’ten muteber hadis kitaplarında zikredilen tavsiyelere dikkat ediniz:
Bir gelin damadın evine getirildiği zaman ahlâki bir gereksinim olarak damat gelinin ayakkabılarını ayağından çıkarmalı, gelinin ayaklarını yıkamalı ve o suyu evde mümkün olan bir yere serpmelidir. Bu program uygulandığı takdirde fakirliğin yetmiş bin kolu evden kesilmiş olacak ve evi yetmiş bin bereket kaplayacaktır. Yetmiş rahmet meleği gelinin başında uçuşur ve onun bereketi evin bütün her yerini kaplar. Gelin o evde kaldığı müddetçe cinnet, cüzam ve abraş (alaca) hastalığından o evde kaldığı müddetçe güvende kalmış olur.
Evliliğin ilk haftasında gelin süt, sirke, kişniş otu ve ekşi elma yemekten sakınmalıdır. Zira bu dört şey onun rahminde olumsuz etkiler yaratır ve kadını kısır bırakma tehlikesi vardır.
Allah Resulü’nün bildirdiği üzere (s.a.a) eğer kadın sirke yerken adet görürse adetten temizlenmesi gecikir. Kişniş otu ise adet durumunu şiddetlendirir ve doğumu kendisine zorlaştırır. Ekşi elma ise adet görmesini süratle keser ve kadının rahminde kanın kalması da birçok hastalıklara neden olur.

Ayın başında, ortasında ve sonunda cinsel ilişkiden de sakınmak gerekir ve özellikle de öğleden sonra cinsel ilişkiye girilmemelidir. O zaman konuşmanın veya cinsel organa bakmanın şiddetli keraheti vardır. Zifaf esnasında başka bir kadını düşünmek de ruh haleti ve doğacak olan çocuklar için oldukça zararlıdır.
Kadın ve erkeğin zifaf esnasında, az da olsa örtülü olmaları ahlâk ve vakara daha yakındır.
Ayakta cinsel ilişkide bulunmak ise hayvanların âdetidir; rahatsızlığa da sebep olmaktadır. Kurban ve Ramazan Bayramları’nın gecesi, güneşe karşı, ezan ve ikame arasında, şaban ayının on beşinci gecesi, dam üstünde ve yolculuk gecesinde de cinsel ilişkide bulunmaktan sakınmak gerekir. Zifaf ve evlilik, pazartesi gecesi, salı gecesinin başlangıcı, perşembe gecesi, perşembe günü, cuma gecesi ve cuma günü ikindi vakti olması da birçok maddi ve manevi faydaları haizdir. Zifaf ve evliliğin yasaklandığı vakitlerde çocuk için cinnet, cüzam, ahmaklık, şaşılık, körlük, cimrilik, kadın sıfatlı olma, ayrılık, tefrika, kısırlık, altı veya dört parmaklı doğma, fakirlik, insanların canına tecavüz hırsı, kalp körlüğü, çirkin yüzlülük ve aptallık gibi çeşitli hastalıkların ve zararlarının ortaya çıkması ihtimali vardır. Zifafın tavsiye edildiği vakitlerde ise çocuk için Kur’ân ezberleme, Hak Teâlâ’nın kaza ve takdirine rızayet, iman, azaptan güvende olma, sevgi ve duygu, kalp inceliği, cömertlik, temiz dillilik, ilim, bilgi, din ve dünya esenliği ve ilâhi velilerin makamına ulaşma gibi çeşitli faydaları vardır.” Bu tür konuları maddi araçlar ve tıbbı vesilelerle teşhis etmek mümkün değildir. Bu gerçekleri İslâm'ın yüce Peygamberi vasiyet ve tavsiye olarak Müminlerin Emiri’ne hitaben söylemiştir ve hakeza ondan zifaf ve evlilik hususunda bu tavsiyeleri yerine getirmesi istenmiştir ve de Peygamber bunları Cebrail’den işittikten sonra ezberlediğini dile getirmiştir.[224] Evlilik ilişkisini hemen yapmaktan da sakındırılmıştır. Zira evlilik ilişkisini (cinsel ilişkiyi) süratle yapmak kadına bir zulüm sayılmıştır. Bu program kadın ve erkek için faydalı olan bedensel ve ruhsal önkoşullar yerine getirildikten sonra yapılmalıdır. Allah Resulü (s.a.a) şöyle buyurmuştur: “Üç şey zulümdendir: “Biriyle arkadaş olduğu halde ismini ve künyesini sormamak; yemeğe davet edildiğinde icap et etmemek veya icap et ettiği halde yememek ve insanın eşiyle oynaşmadan hemen cinsel ilişkiye geçmesi.”[225]
Altıncı İmam şöyle buyurmuştur: “Üç şey peygamberlerin sünnetlerindendir: Güzel koku, saçları kısaltmak ve kadının cinsel ihtiyacını gidermek.”
Müminlerin Emiri ise şöyle buyurmuştur: “Kadından uzak durmak ve cinsel içgüdülerini tatminden mahrum bırakmak kabir azabına sebep olmaktadır.”[226] Adet günlerinde zifaf etmek de günahtır. Hakeza kadını hiçbir özrü olmadan veya eşinin rızayetini almadan dört aydan fazla cinsel ilişkiden mahrum bırakmak da haramdır ve azap sebebidir. Cenabet halinde ilişkiye girmek de mekruhtur.

Hz. Ali (a.s) ise şöyle buyurmuştur: “Süratle cinsel ilişkiye girmekten sakınınız; zira kadın için ruhsal ve bedensel ihtiyaçlar vardır. Bu konuda ona yardımcı olunuz. Daha sonra cinsel ilişkiye geçiniz. Gözünüz aniden namahrem bir kadına ilişince, onun güzelliği karşısında şaşkınlığa düşünce hemen eşinizin yanına gidiniz. Zira Allah o namahremde karar kıldığı şeyi sizin eşinizde de karar kılmıştır.”
Namahrem kadına bakmamak ve eşinin yanına gitmek şeytanın insanın kalbini ele geçirme yolunu kapatacaktır.
Eğer eşiniz yoksa hemen iki rekât namaz kılınız ve Allah’a çok hamd ediniz. Peygamber’e ve Ehl-i Beyti’ne salâvat gönderiniz. Ardından Hak Teâlâ’nın lütfünden yardım dileyiniz. Merhamet sahibi olan Allah, merhameti sizleri müstağni kılacak şeyi size helal kılacaktır.”[227]

Kadının cinsel ihtiyaçlarına karşılık vermenin sevabı insanı şaşkınlığa düşürecek kadar büyüktür ve birçok önemli rivayette de bu yer almıştır. Nitekim yüce İslâm Peygamberi bir şâhısa şöyle buyurdu: “Bugün oruçlu musun? ” O şahıs, “Hayır” deyince de, “Bir hastayı ziyarette bulundun mu? ” O şahıs, “Hayır, bir cenaze merasimine katıldım.” Peygamber (s.a.a): “Bir fakiri doyurdun mu? ” O şahıs, “Hayır” diye cevap verince Peygamber şöyle buyurdu: “O halde ehline dön ve eşinle ilişkide bulun. Zira bu senin için onlar hakkında bir sadakadır.”[228] Bir çocuğun olduğu yerde cinsel ilişkiye girmekten de sakınmak gerekir. Zira ruhsal ve ahlâki açıdan çocuk için bu çok zararlıdır. Altıncı İmam’ın buyurduğuna göre; gelecekte çocuk için zina etme ortamının vücuda gelmesine sebep olacaktır.[229] Tıka basa yedikten sonra cinsel ilişkide bulunmaktan sakınmak gerekir. Zira bunun da bedensel zararları vardır.[230] Süt emen çocuğun beşikte olduğu ve gördüğü bir zamanda da cinsel ilişkide bulunmaktan sakınmak gerekir.[231] Gerçekten de İslâm; ahlâki, duygusal ve terbiyevi konular açısından, özellikle kadınların hakkına riayet ve hayatın bütün boyutlarını göz önünde bulundurma hususunda çok yüce bir dindir. Ferdi, ailevi, toplumsal gerçeklere büyük bir basiretle bakmıştır. Bütün maddi ve manevi işler açısından çok ilginç ve kâmil bir dindir. Evet, gerçekten de böyle olması gerekir. Zira bunlar sınırlı düşünceden kaynaklanmayan bir vahiy tecellisi, Hakk’ın bilgisi, Peygamber ve Ehl-i Beyti’nin bakış açısıdır.

“Allah şüphesiz daima tövbe edenleri sever, temizlenenleri de sever.” (Bakara/222)

(islamkutuphanesi)