[Serhatt]

Muhterem mü’minler;
Göklerin ve yerin nuru olan Yüce Rabbimiz,insanlara sayısız nimetler ihsan etmiştir.Bu nimetlerden biride çocuktur.Çocuk,
Dünya hayatının süsü,milletlerin en büyük ümid ve istikbal kaynağıdır.Çocuklarını iyi terbiye etmeyen milletler,yarınlarına güvenle bakamazlar.
Bunun icindir ki.islam dini cocuk terbiyesine cok önem verir.
Çcocukların bedence ve ruhca yetiştirilmesini ,onlarada din,
İman ve mukaddesat sevgisinin geliştirilmesini şiddetle emreder.
Gercekte cocuk terbiyesi cok önemlidir.Zira O,sadece bir aileyi değil,bir milleti ve hatta topyekün insanlığı ilgilendirir.
Çocuklarını güzel terbiye etmeyen toplumdada,sevgi,güven ve kardeşlik bağları kopar.Anne baba,komşu ve akraba saygısı tükenir.Hak,hukuk ve insanlık düşmanları türer.
Şanı yüce olan Allah’ımız,bu gerceği Kur’anı Kerim’de şöyle
Beyan eder:
‘’Ey iman edenler,eşlerinizden ve çocuklarınızdan size düşmanlık edenler olur,onlardan sakının.’’
Aziz Mü’minler:
Mal ve servetiniz gibi,çocuklarımızda bizim bir imtihan vesilesidir.
Eğer onları iyi yetiştirir,ahlak ve fazilet duygularını geliştirirsek,hem vazifemizi yapmış ve hem de büyük bir mükafata nail olmuş oluruz.
Şerefli kitabımız Kur’an-ı Kerim’de Yüce Allah’ımız şöyle buyurur:
‘’Hic şüpesiz mallarınız ve çocuklarınız bir imtihandır.Büyük,ecir ise, Allah katındadır.
Bu bakımdan, evlad imtihanını başarı ile verebilmemiz için, çocuklarımızı küçük yaştan terbiye altında olmamız gerekiyor.Zira ağaç yaşken eğilir.Terbiye de küçükken verilir.
O halde, anne-baba çocuklarını terbiye ederken nelere dikkat etmeli ve nelerden kaçınmalıdır?
Çocuk etrafını tanımaya başlayınca, anne ve baba kötü sözlerden, çirkin hareketlerden kaçınmalı, güzel söz ve davranışlarla çocuğa kendilerini sevdirmelidirler.Bu devrede çocuk, bir film şeridi gibi her işittiğini ve her gördüğünü alır.
Çocuk kendini iyice bilmeye ve kendine güvenmeye başladığı an, en verimli terbiye yolu, anne-baba, çocuklarının yanında katıyyen kavga etmemeli, yalan konuşmamalı ve çirkin hareketlerde bulunmamalıdır.
Çocuklara, işledikleri ufak-tefek suçlar dolayısıyla ağır cezalar vermek, dayak atma, onları hile ve yalana sevk eder.Bu sebeple, anne-baba aşırı ceza yerine, suçu güzellikle itiraf etme yoluna gitmelidir.Gerekirse hafif olmak şartıyla cezada vermelidir.Ancak, babanın verdiği cezayı anne, annenin verdiği cezayı baba kaldırmamalıdır.Bu takdirde çocuk terbiye değil, şımartılmış olur.
Muhterem Mü’minler;
Çocuklara sevgi ve şefkat göstermelidir.Sevgi ve şefkat, çocukların en çok muhtaç odluları bir duygudur.Sevgi ve şefkat görmeyen çocuklar ruhlarında eziklik hisseder, hayata küser ve büyüyünce katı yürekli olabilirler.
Bunun içindir ki, Peygamberimiz (s.a.v) çocukları çok sever,onlara son derece şefkat ve merhamet gösterirdi. Hz. Aişe validemizin naklettiği bir hadis-i şerife göre:
“Bir gün Nebi (s.a.v)’e bedevi bir arap gelerek şöyle dedi:
“Ya Resulellah, siz çocukları öper,sever misiniz? Biz onları öpüp sevmeyiz…”
Resul’ü Ekrem (s.a.v) şöyle buyurdu.
“Allah senin kalbinden rahmet ve şefkatli çıkarıp kaldırmıştır.Sana ben ne yapabilirim?
Yine, on tane çocuğu olduğu halde hiç birini öpmediğini söyleyen zata, Allah resulü (s.a.v)” merhamet etmeyene, merhamet olunmaz.” Buyurmuşlardır.
O halde Müslüman, çocuğunu sevecektir.Ancak, bu sevgi “Komşu çocuğu çocuğumu dövdü veya öğretmen çocuğumun kulağını çekti diye “ kavga etmeye kadar gitmemelidir. Böyle bir hareket müslümana yakışmaz.
Aziz Mü’minler;
Çocuklarınızı terbiye ederken dikkat edeceğimiz çok önemli bir hususta onlara dinlerini, imanlarını ve mukaddes değerlerini saygı ve sevgiyi öğretmektir. Bu da onlara örnek olmakla en iyi şekilde gerçekleştirilebilir.
Ne yazık ki, bugün çocularımızı terbiye hususunda büyük bir gaflet içindeyiz.Ne anne-baba vazifesini yapmakta ve nede okul onlara terbiye vermektedir. Yaralı ve buhranlar içinde bulunan cemiyet ise sadece kötü örnek olmaktadır.
O halde Mü’minler;
Çocuklarımızı iyi terbiye edelim. Onların başıboş bırakıp ruhsuz ve şuursuz yetiştirmeyelim.Onlara dinlerini imanlarını öğretelim. Öğretelim ki, onları cehalet, safelet ve günah bataklıklarından kurtaralım. Yaşayışımızla onlara örnek olalım.Unutmayalım ki:
Ömrün bittiği, Servetin tükendiği. Hayatın göçtüğü şu dünyada en büyük nimet, arkamızda cennet misali “saçılmış birer inci” olarak terbiyeli ve hayırlı evlat bırakmaktadır.