Her şey Lidyalılarla mı başladı desem,
Olamaz; yeryüzünde ilk cinayet de biraz onunla başladı çünkü.

İlk kavga, ilk kan, ilk gözyaşı…
Adına ister para deyin, ister altın, ister gümüş, ister pırlanta, ev, araba…
Ya da kısaca dünyalık diyelim, adını da para koyalım gitsin…

Kaç bin yıllık YALAN dünyanın insan hikâyelerinin hep bir yerinde onun başrol oynadığını görürsünüz…
Ne acı…

Paran kadar varsın.
Okulda, sokakta, düğünde, cenazede, evde.
Araban kadar yer tutarsın gittiğin lokantanın önünde.
Metrekaren kadar yer tutarsın bulunduğun muhitte.

Maaş bordron kadarsın arkadaşlarının içinde de.
Paran kalmasın, kendi evinde bile o kadar dikkate alınırsın;
Küçücük çocukların gözünde bile, ne yazık ki,
Bayram da verdiğin harçlık kadarsın işte…

Doğduğundan öldüğüne kadar her yerde karşına çıkan…
"Amaç mı? Araç mı?"
Sorusuna cevap aranarak geçirilen,
İster koca bir ömür de, ister üç günlük süre,
Küçültsen de büyültsen de hepsi senin sayılı nefesin kadar yine…

İnsanın kalbine, kalıbına göre değil parasına göre değer veriyoruz.
Sadece bir Nasrettin Hoca hikâyesi değil;
“Ye kürküm ye…”

Amerika, Irak’a niye girdi…
Nükleer silah mı? Petrol yatakları mı?
Mardin’in Bilge köyünde yaşanan katliamın arkasından ne çıktı?

Namus davası mı? Tarla davası mı?.. Ne?
Bilezikleri için bilekleri kesilen annenin, kesilen sadece bilekleri miydi ?

Üç aylık maaşını çeken emekli ihtiyarın çalınan sadece parası mıydı sizce?
Ya parası yok diye sevdiğini alamayan delikanlının kanayan yüreği?

“İnsan kıyafetine göre karşılanır, sohbetine göre uğurlanır” denirdi eskiden hâlâ geçerli mi bilmem ama size tek tavsiyem eleştirdiklerinin bir parçası olma sen…
Giderken terk edeceğin şeylere fazla meyil verme…

Üç günlük dünyanı, arınla, namusunla, onurunla tamamlarsan, aileni çocuklarını kimseye muhtaç etmeden, el içinde boynu bükük bırakmadan, değil namerde merde bile muhtaç etmeden yaşar ve yaşatırsan;
Senden büyüğü yok…

Bedeli ayakkabı boyamak, limon satmak, merdiven yıkamak, üçüncü sınıf lokantada bulaşık yıkamak olsa bile.

Bazıları çiçek alamaz ama gülücük bırakır sevdiğine,
Bazıları gofret alamaz ama onur bırakır yetimine…
Evet, sen para kazan ama bu kadar da hırsa kapılma,
Sen de Allah’a tevekkül et ama koyun gibi de yatma…

Ne diyordu Mevlânâ;
Mal sahibi mülk sahibi / Hani bunun ilk sahibi
Mal da yalan, mülk de yalan / Al biraz da sen oyalan…

Bedirhan Gökçe