[Afrodit]

Bu forumdaki linkleri ve resimleri görebilmek için en az 25 mesajınız olması gerekir.


Hüzün,Bir Hazin Kelime Ayrılık Gibi,Hicran Gibi

Hüzün, bir hazin kelime ayrılık gibi, hicran gibi; ama mutluluk gibi de. Bazen bir gözde görürüz onu, bazen bir yüzde bazen bulutlarla gelir, bazen lodoslarla.
Hüzün, bir hazin kelime ayrılık gibi...

Hüzün tarih olur, Bağdat ufuklarını Osmanlı tuğları misali bekleyen hurma fidanlarıyla; Tuna boylarını hatem yakutları gibi süsleyen kaleler ve burçlarla gelir yedi yüz yıllık hafızamıza. Elhamra avlusunda derin uykulara dalmış mağrib güneşi olur kâh; kâh Kudüs gecelerinde savrulan Selahaddin rüyaları
Aziz-i vakt idik ada zelil kıldı bizi...

Hüzün gözyaşı olur, bazen bir Eylül bulutundan dökülüp dilemmalarımıza karışır; bazen bir Kanuni mersiyesinden akıp güneşlerimizi buharlaştırır. Paramparça olmuş kutsal kitapların mürekkeplerini dağıtır bazen, bazen kandil gecelerinin pişmanlıklarına dökülür yüreklerimizden. Kimi zaman bir bayram sevincinin ardına gizlenen yetimin gözünde acı; kimi vakit fersudeleşmeye yüz tutmuş gülün yaprağında kırağı sıfatında belli eder kendini

Hurşide baksa gözleri halkın dola gelir...

Hüzün söz olur, yarı yollarda bırakılmış yeminlerin ve vaatlerin peçesinden yüz gösterir kimi, kimi bir elyazmasının derkenarına yazılır bir ayrılık türküsü niyetine. Bir mücelled güldeste olur yazılsa tüm hüzün sözleri ve bin bir geceyi dolduran tûtilerin dilinde şeker niyetine çiğnene-çiğnene tutar şöhreti âlemleri. Sabahların kokusuna karışan bir pişmanlığın terennümüdür bazen… ve bazen de gecelerin korkusunu damıtan bir şarkının dizesi
Şeb-i yeldayı müneccimle muvakkit ne bilir…


Bu forumdaki linkleri ve resimleri görebilmek için en az 25 mesajınız olması gerekir.
Hüzün mevsim olur, böler bir uykuyu bazen; bazen bir paranteze alır acıları… Mayıs mı Bahar mı bilinmez. Güz mü,
Bu forumdaki linkleri ve resimleri görebilmek için en az 25 mesajınız olması gerekir.
Eylül mü bilinmez; ortası mı sonu mu anlaşılmaz ânın… Şakaklarına düşen benek-benek karlar mı densin yılların gölgesini taşıyan, başında gül rengi bulutlardan Lahuri tüller mi olsun Hicaz şarkılarında bestelenen?! Hüzün karanlıktır, yalnızlıktır, korkudur Ve hüzün bazen en büyük umutlara umuttur.

Bir mevsim-i hazanına geldik ki âlemin...

Hüzün renk olur, son dalın son yaprağında sararırken yakar içimizi; son fırtınanın son dalgasında köpürürken kanatır yüreğimizi Mavi gecelerin ve kurşûni bulutların örtüsüdür hüzün Hatırlamanın mestliğinde eflatûni bir ırmağın hasret yarasıdır, gül gül olup açan ateşin kederlerin masum çiçeğidir. Sahilde bir gurubtur o, ufukta bir şafak, perde perde solan hayatımız...
Gül ateş, gülbün ateş, gülşen ateş, caybar ateş...

Hüzün sevda olur, hayalini getirir annelerin, yavruların ve süveydaya durup melankolisini yaşatır sevenlerin, sevgilerin Fuzûlilerin, Galiblerin kinayeleri ve tevriyeleri onun üstüne yazılır, bülbüllerin kumruların şeyda tenasüpleri ve mecazları ona dillendirilir. Umman gemicilerinin ufuklarında deniz feneridir hüzün, semavat müneccimlerinin kadrlerinde Ayyuk...
Muhabbet bir bela şeydir giriftar olmayan bilmez.

Hüzün alışkanlık olur, acıların yol dönemecinde azığını kuzgunlara kaptıran gönüllerin ömre süren Selvasıyla tartılır. Yüz bin yıl sonra yeşerecek tohumlar için saklayıp suyu, vahalardan kurumuş dudaklarla geçer delikanlıca, Mermer beyazında ayetlere teslim olmuş bir buhur-u Meryem’in nazenin tebessümüne Namus-ı ekber vasıtasıyla gelen nefestir o. (nazlıca gelen nefestir o)

Hazan ki durmadan evrakı su-be-su dökülür

Hüzün, Kureyşte Süheyb-i Rumi; Yemende rahip Bahira, Konstantinepolde Ulubatlı Hasan olmaktır.
Hüzün, mazlumlar adına bir saman çöpüyle devleri yere sermektir.
Hüzün, Şeyh Şamil toprağında alnından vurulan bir çocuktur.
Hüzün, harflere sığmayan bir nimet-i İlâhidir.
Hüzün, her hâle şükretmenin diğer adıdır.
Hüzün, seyerandır maverada.
Hüzün, özleyiştir. Hüzün annedir.
Hüzün ki en ziyade yakışandır bize...

İskender PALA