Bakımlı parkların görgülü ağaçları,
Eli yüzü düzgün kibar dalları...
Sarı yaprakları günışığını bırakmamış,
Banklardan gündüzden kalma bir koku.
Bir kedi miyavlar yalnızlık hakkında...
Elinde bir belgeyle geçer bu diyârdan.

Ve deniz...

Onun sularda olmayan bir sesle...
Mendireğin iri kayalarına yalvarışı,
Zillerini kapamış son ada vapuru.
Haydi ay da sulara kaysın...
Denize yaysın gümüş parılganlığını!
Bir şair olarak geç karşılarına...

Ve insan...

Bir de sarhoşluk özlemi ile;
Saçın kararmış, neşeli insan...
Kendine uykular çağıran adam!
Habersiz bir şekilde dam özleyen,
Bu şehrin gecesinde bulduğun nedir?
Deniz ve vapurlar, ay ve ağaçlar...

Ve aldanan...

Duydukların gerçek yerlerinden değil.
Şimdi geç bunları, geç parkları geç.
Yazdıkların da şiir değilse kalsın...
Güzellikse sevdan çık dışarı, solgun ışıklar.
Sessiz ağaçlar parklarla, o cümbüş gecesi.
Yazdığın şiir değilse bırak bunları kalsın...