Yaşayan herkes İsis'in kanından bir damladır.
Sen nasıl değiştiriyorsun sonra böyle?
Kalbimi çaldığını söylüyorsun...
Peki ben neyim, neyin oluyorum senin?
Dokunma bana, kalbimin irislerini anla.
Koruyucudur çoğu zaman irisler.
Oysa ben bir ikon değilim...
Daha yumuşak davran bana.
Ben hâk etmiyorum aslında yaşamayı,
Suçluyum ben, underground...Ummm!
Uyuşmaz kanım sizlerle, uyuşamaz.
Nedir öldürmek mi amacın?
Ben öleli çok olmuş oysa...
Beni aynada görseniz anlarsınız bunu.
Ben, yıllar önce öldüm aslında...
Sabıkam var cana kıymadan!
İris vermeyin bana, iki yüzlülüğünüzü de.
Paylaşacak bir çorba ile gelin.
Sahici yüzünüzü alın da gelin.
Bir hançer verin kınından yeni çıkmış.
Ben kimim, ben kimim, ben kimim?
Ben İris'in kanından bir damlayım.
İris gibi ben de soğuk yerlere uzanıp;
Donup kalacağım, donup...
O zaman soğuk bir tül çarpacak sizi.
Ve gideceksiniz o sizi uzak anılara.
Ben, sizi çok iyi anlıyorum...
Siz ne diye anlamıyorsunuz beni.
Ellerimde çok kan var diye mi?
O kanlar İsis'in kanları, anlıyor musunuz?
Söyleyin gerçekten anlıyor musunuz?
Alın size kanlarla örülmüş bir İris!