[Üye Olmadan Linkleri Göremezsiniz. Üye Olmak için TIKLAYIN...]

Sayende sayeban olduk, koca İSTANBUL!
Sayende sebil olduk, aç kaldık; aciz olduk.
Yıldızlar, güvercinler gibi başucumuzda;
Ve perişan eyledi sine-i sad paremizi.
Saplanıp hançer misali bir hilâl;
Sokaklar serseri, biz ise daha serseri...
Yüksek kaldırım da; bir cezayir şarkısı!
Kulağa hoş gelir, çalar plaklar...
Cadde-i kebir; ışıklarını yakmış bir gemidir,
Sinemalar neredeyse boşalacaklar...

Vay anam vay! Sen ne dersin İSTANBUL?
Garip bir şair olsan, söyle ne halt edersin.
Kim güçlü, kim güçsüz; sen bilirsin.
Sefalet akıyor gürül gürül sokaklardan,
Yol üstünde bir şehvet çarşısı tıklım tıklım.
Sevda pazarlığı aşk meşk pazarlığı,
Kurtulamadık gitti bu denli kepâze hayattan.
Hep böyle gecelerin koynunda yaşadık,
Geceler serseri, biz ise daha serseri...
Karakoldaki aynada safran gibi kirli yüzümüz.

Kırılmış kavala dönmüşüz bir nevi.
Sen söyle serseriler kralı İSTANBUL!
Sen söyle benim iki gözüm, can özüm.
Hangi merhem çaredir şu bizim yaramıza?
Yel üfürdü su götürdü gençliğimizi.
Elimiz boşa geldi, meydanlarda kaldık.
Meydanlar serseri, biz ise daha serseri...
Sağımız sefalet, solumuz ölüm gibidir...
Geldik ve gidiyoruz; kahrolasın!
Kahrolasın İSTANBUL ŞEHRİ!