Çevrimdışı

yeLda Nickli Üyeden Alıntı

Hepimizin öncelikleri var bu hayatta.. Benim önceliğim ailem fakat ondan bir adım da ötesinde annem oldu.. Bir rahatsızlık yaşadığında, bir şeye üzüldüğünde, canı acıyacak ve ona bir şey olacak diye aklımı kaybetme aşamasına geliyorum. Yitirmeden bir gün yitireceğim düşüncesi dahi kalbimi öylesine acıtıyor ki bu hissi tarif edebilir miyim bilmiyorum. Durum böyleyken yazının ruhuma zerk etmemesi mümkün olmadı. Ahh Sevgili Kitapella.. Etkilendim ve bakış açım inan çok daha farklı boyut aldı. Forum kullanıcısı olarak duyduğum saygı acınla mücadeledendeki konumun sebebiyle kat ve kat arttı . Güçlü durma çaban sahiplenici tavrın ve aldığın sorumluluk.. Bu haldeyken dahi duygularını dizginlemem, kendini kaybetmeye imkan tanımaman.. Diliyorum ki hayatının her anı aydınlık olsun ve dilediğin her şey gönlünden geçtiği haliyle hayatında yaşam bulsun. Günlüğüne bu denli müdahalem olduğu için lütfen kusura bakma. Çok samimi bulduğum için hislerimi aktarmadan geçmek istemedim.

Bu samimiyeti karşılıksız bırakmayı hiç istemem ama tahmin edersin ki pek iyi bir durumda değilim. Salya sümük odada yuvarlana yuvarlana eski albümleri karıştırıyorum. Benim için “anne” kelimesi öksüz kaldı. Dilerim sen ve diğer insanların tümü aynı acıları tatmasın. Anneler hep kutsal, hep değerli, hep baş tacı olmaya devam etsin. Anneni de seni de öper, saygılarımı sunarım. Samimiyetine sağlık.

 

Çevrimdışı

Hayatın en anlamsızlaştığı zamanlarda dilimlenmiş beyaz ekmeğin üzerine şeker koyup yerim. Şekerli ekmeği yabana atmayın sakın çünkü; o dünyanın en güzel yiyeceklerinden biri olabilir. Küçükken babaannemle birlikte eski komşuları ziyarete gider evin çocuklarıyla sokakta oyun oynardım. Farklı mahalleler, evler ve insanlar görmek benim için dünyayı gezmek gibi bir şeydi. Bir gün yine misafir olarak bir eve gittik. Babaannem biraz mızıldanarak götürmüştü beni o gün. Evde yemek yemeden bir yerlere gitmemden hiç hoşlanmazdı. Ev sahibinin durumu var mı? Ocakta yemeği var mı? Tüm bunları hesaba katıp öyle hareket ederdi. Eskiler anlayışlı olurlarmış gerçekten. Şimdilerde insanlar misafir oldukları evin pişirdiği nimetleri bile eleştirebilecek kadar hadsiz. Her neyse her zamanki gibi ben kapıda evin küçük kızıyla oyunlar oynarken çok acıktığımı farkettim. Utanıp açım da diyemiyorum, eve de çekip gidemiyorum. Nasıl bir çıkmazdayım siz düşünün işte. Biraz sonra cemile teyze kapıya elinde iki ekmekle çıktı. Hemen koştuk ekmeklerimizi aldık. Klasik salçalı ekmek beklerken içinde salça görmeyince bi hayal kırıklığı yaşadım ama, seçme hakkım da yoktu. Hızlıca bir ısırık aldım veeeeeee hayatımın en mükemmel yiyeceğiyle tanıştım. “Şekerli ekmek” her lokmanın tadını dakikalarca alabilmek için ağzımda dönderip duruyordum. O ekmek sonsuza kadar bitmemeliydi. İşte o gün benim hayatımın psikologunu bulmuş oldum. Ne zaman üzülsem, kırılsam, sinirlensem, hayat anlamını yitirir gibi olsa hemen ekmeğin arasına şeker koyup yerim. Bundan daha hızlı toparlayan bir şeyle tanışmadım şuana kadar.

Hataylı amca için “Eşkışkın” ne ise benim içinde şekerli ekmek o. Bizi hızlıca toparlayacak bazı simgeler bulmalıyız kendimize. Sorunlarla baş etmenin en güzel yolu sakince çözmeye çalışmaktır. Sakinlik dünyanın en önemli duygusu bence. Çünkü başımıza ne geliyorsa sakin olamamaktan geliyor. Bazılarımız çikolata yerken sakinleşiyor, bazılarımız çay veya kahve içerken, bazılarımız da sadece su içerken. İşte bende şekerli ekmek yerken sakinleşenlerdenim. Var mı aranızda bu lezzeti tatmış olan?

Not: düğün hazırlıklarından dolayı kitap paylaşımı yapmıyorum ama yakında paylaşmaya devam edeceğim.

Not2: Ben kendime şekerli ekmek yapmaya gidiyorum[emoji1652]

 

Çevrimdışı

Odamın tavanını inceliyorum yine. Bu sabah itibari ile bol vaktim var bu işi yapmak için. Fütursuzca vurulan fırça izlerini o saf beyazlığa rağmen seçebiliyorum. Kim bilir hangi boşvermişliğin içindeydi burayı boyayan kişi. Sahi tavanları beyaz yapmaya mecbur eden sebep neydi? Yoksa ufak bir hile miydi? Siyah olsa hayatımızda ne değişirdi? Kim dikkatle farkediyordu tavanının beyaz olduğunu? Bunun ciddi bir nedeni olmalı diye düşünüyorum. Bu öylesine denk gelmiş bir seçenek olamaz. Tavanlar alçakdıkça rengi açmak ferahlık hilesi olabilir ama bu cevap beni tatmin etmez. Bana daha süslü bir neden lazım.

Tavanın rengi ne olursa olsun beni çılgına dönderen düşüncelerimden bir bakışta uzaklaştırdı.

 

Çevrimdışı

Merhaba [emoji221]

İnsanlık uykuda, uyandığım saatten beri üstüne abandığım bir yazı yazıyorum. Yazımda bir insanlık muradı üzereyim. Fakat bu muradı öyle kurcalıyorum ki, onun künhüne; içine nüfuz etmek için öyle çırpınıyorum ki, nihayet onun da her şeyin de sırrını aşmış gibi oluyorum. Gökte tam bir mesafe emniyetle uçarken birden bire duvara çarpmak gibi bir hal bu. Sonra uzak kalıyorum her şeyden, herkese uzak. Demek ki her şeyin bir zamanı varmış diyorum kendime.

Oturup, her şeyin zamanının gelmesini bekleme zamanından hepinize selamlar [emoji113]