[Maya]

Gozlerim dalip dalip gitti yine gecmisin derinliklerine
Iki damla yas suzulmek uzere
Bir ic cektim
Bir yumruk oturdu bogazima
Nefesim kitlendi
Sonra bir ic daha cekerek aynadaki kendime baktim
Dur orda kal ! Dedi gozyasima
Dusme sakin
Aglamayacaksin.. dedi kendim
-Aglamayacagim.. dedim ben
O senin bir damla gozyasini bile hak etmedi..

[Maya]

Neden ederi bile olayan sifatlar kendilerini hint kumasi saniyorlar..- Mutevazilikten eser yok..
3/5 insan musvettesi sizin hayalleriniz benim coktan yasadiklarim yinede sizin kdr egom yok!!
Bi kendinize gelin neyin havasi bu neyin bilmisligi ???
Allah herkesi islah etsin...

[Maya]

`Beni yargilamadan once anla.... eger beni yargiladiysan beni anlayamazsin`... diyor ustad imzamda....(Turkce Manasi)

Siz kendini bise sanan varliklar siz beni ne kadar taniyorsunuz da kisiligim hakkinda atip tutuyorsunuz ???
Hakkimda bilgin yoksa fikrinde olmasin
Elestiriye acik degilsen kir dizini otur annenin yaninda koca bekle ! Bu ortamda isin ne
Benim tavrim benim adabim benim sozcuklerim beri irdeler sizi degil..
Mesaj icerigine ya da gorsellige yorum yapmakta herkes ozgur

Lakin benim kisiligimi benim durusumu benim yasantimi benim adabimi edebimi elestirmek siz evde koca bekleyen hala baba parasi ile gecinen asalak gibi yasamaya devam eden kizlarin haddine degil.

Nedir bu cekememezlik ? ben laf sokmam direk vurrum varsa derdi olan delikanli gibi konussun

Demek istiyorum sevgili gunlugum... Tesekkurler

[Maya]

Duvarlarim yosunlu, duvarlarim kaygan, duvarlari mdan hic tukenmeyen sular siziyor.
Tutunamiyorum.
Renklerim, gun icinde degisiyor.
Soluyorum, soguyorum.
Gunes ulasmi yor icerilerime.
Kufleniyorum,yaslaniyorum.
Yalni zliklar pesimde.
Dokundugum her islak duvardan, pis kokulu bir yalnizlik bulasiyor ustume.
Yapis yapis, vicik vicik bir yalnizlik bu.
Biliyorum, butun bunlar, hep benim sucum.

[Maya]

Ellerimde kelebekler ölmelerini bekliyorum, seyrettikçe ibret alip dalip dalip gidiyorum..

[Maya]

Bazen susmak, bazen bombos bakmak gerekiyormus hayatin yalanlarina.
Anlamaya calismak sacmalik; anlamadan yasamak gerekiyormus,
unutmak gerekiyormus-unutulma pahasina..
Zaman degilmis gideni getiren; aslinda zamanmis var olani goturen.

[Maya]

Rüzgar esiyor. balkondan içeri giriyor.
Perde sisiyor. Onunla nefes alip veriyorum.
Bu günlerde balkona yakin yerlerdeyim.
Klestrofobim azmis, nefes darliklari artmis,
aliskanliklarim alinmis boslukta bir oraya bir buraya giden bir uçurtmayim.
Hayatimi verdigim adamin bogazina batan iki kilçik çitam var.
Biri sefkat biri tutku.
Bir de güzel insanlarin boyadigi renklerim var.
Içimde barindirmaya çalistigim sevgi,umut....
bilinen tüm insancil küçük hayallerimle
hala canli kalmaya çalisan renkler.

Korkudan,yalnizliktan,yasanmis agir hayat travmalarindan
yalan olan o kadar çok seye inandiriyoruz ki kendimizi,
kendimize geldigimiz an herseyi kaybettigimiz an oluyor.
Herseyi ver,hepsini ver........
biz olalim, sen ben ol ben de sen olayim,
bu hayata seni mutlu etmek için geldim.........
Tüm kiskançliklar,
dogru bilineni empoze etme savaslari,
kabul ettirme çabalari,
bagirislar,kavgalar vs...
Uyanin artik uyanin!
Kimse kimsenin herseyi olamiyor.


Sonunda çiçek bahçesi seçimini yapar.
Bir karar verir.
Artik üzülmeyeyim ben der.
Senden önce mutlu bir hayatim vardi der,
Bitiyomus sevgi de bitiyomus der.
O küçük sey artik yok der.
Herseyini geri alir.
Verdigi herseyi.
Artik pazar sabahlari huzurlu degildir,
mutfaktaki ayak sesleri yoktur,
hayat dolu gözler yoktur,
saflik kokan sözler yoktur,
gece uyutan koku yoktur,
elden yapilmis ziplayan örümcekle konusan ses yoktur,
yarin için bi amaç yoktur,
hayat baglari yoktur,
konusabilecek söz yoktur,
aglayacak gözyasi yoktur.
Sadece seçimler,mantiksal planlar,
alinmis kararlar yaninda huzursuz rüyalar,
her günün boktan baslanmasina sebep olan rüyalar,
herseyi tekrar tekrar yasatan rüyalar,
tüm hatalari yüzüne vuran rüyalar kalir.
Ne anlamli bir fotograf ne de degerli bir söz kalir.
Mazi zamanla silinir gider.

Rüzgar esiyor,perde sisiyor,
Sarkilar perdeyle nefes aliyorlar.
Tüm hisirti müzige uyuyor ama beni uyutmuyor.
Anlatiyorlar.
Ben sadece anliyorum.
Seçimleri anliyorum,verilen kararlari,
istenmeyen bir hayatin ta kendisi oldugumu,
aliskanliklardan,
söylenmis tüm sevgi kelimelerinden daha öteye giden seçimlerin varligini
ve bunlarin tüm gerçek hayati olusturdugunu anliyorum.
Bildigimi zannettigim tüm acilarin,
hissetmis oldugum tüm duygularin,
doganin kokusunun,
tepedeki çimenligin,
yalnizlik noktalarimin yaninda gerçekligin ne kadar da güçlü oldugunu anliyorum.
Insanlari yasatmak için verdigim tüm umutlarin,
meteryal dünyada hiç degerinin olmadigini,
sadece geçici bir hayalden öteye gitmeyecegini,
hep unutulmaya mahkum oldugunu anliyorum.

Simdi ben uçsuz bucaksiz gökyüzünde klestrofobi krizleriyle,
nefes darliklariyla,
yasamin anlamini arayan
bir oraya bir buraya savrulan bir uçurtmayim.
Hayatimi verdigim adamin hala o çok sevdigim adamin, bogazina batan iki kilçik çitam var.
Biri sefkat biri tutku.