Çevrimdışı

Sonuç itibariyle kendilerine ayırdığımız sürenin sonuna gelmiştik ve elimizde vardı dört koca sıfır.

Çıktıkları kürsünün önündeki dijital saatin kırmızı ışıklı dakikaları azalıyor amma velakin çalışan kafaların iknası mümkün olmuyordu. Ki bu son derece doğaldı. Zira ortada ikna olunabilecek tek bir bilgi yahut kanıt kırıntısı yoktu.

TV yayınının kaldırıldığı ve dolayısıyla halkın müşahitliğinin engellendiği bir günde Meclis'in karşısına çıktılar. Haklarında yolsuzluk ve rüşvet nedeniyle fezleke düzenlenen 4 eski bakan.. 10 dakikaları vardı. Aslında 5 ay artı 10 dakika demeli. 5 ay önce oğullarına yapılan bir operasyon ve ardından internete sızan telefon konuşmaları sayesinde malumumuz olan kirli ilişkilerin aslını astarını anlatmak için evet, yetip de artan vakitleri olmuştu.

* * *

Egemen Bağış, ‘hem suçlu hem güçlü’ deyimi nasıl hayata geçirilir talimi yapar bir haldeydi. Etrafa çok sinirlenmekten kendisini temize çekmeye dakikaları yetmiyordu biçarenin. Dolayısıyla başaramamıştı.

Sürecin "Ama biz bu işlerde hep beraberiz sanıyordum, beni niye kurban ettiniz kurban olam" şaşkınlığı yaşayan kişisi Erdoğan Bayraktar ağlama yolunu seçmişti. Egemen arkadaşı sinirden 'Tazmanya Canavarı'na dönüşürken, onun içinden ancak gözyaşları çıkabilmişti. Okuldan gelen disiplin kâğıdını elinde tutan velisinin dikkatini dağıtmaya çalışan bir çocuk gibi. Dolayısıyla Bayraktar da başaramamıştı.

* * *

Muammer Güler’e gelirsek.. Süresini, delillerin hukuki yollarla elde edilmediği ve gizli bir soruşturmanın öğelerinin basına sızdırılması konularını sakız ederek geçirmeyi yeğledi. Ki bu noktada haklıydı. Zira sahiden de gizli soruşturmanın can alıcı kısımlarına vâkıf olmuştuk. Dediği gibi burada amaç ‘bir kamuoyu algısı oluşturmaktı.’ Lakin bu, Türkiye’de ilk kez olmuyordu. Ergenekon ve Balyoz sanıkları ve aileleriyle ilgili ‘kadın satıcısı’ gibi feci haberler uydurulur, insanlar intihara ve hastalığa sürüklenirken belli ki Muammer Güler bir İskandinav ülkesinde kültür ve sanat faaliyetleri yürütüyordu.


Bağış’ın ‘Tazmanya Canavarı’, Bayraktar’ın ‘içli ergen’inden sonra Güler’in 10 dakikalık stratejisinin de ‘prensip sahibi insan’ olduğu anlaşılmıştı. Gerçi "Bizi şüpheli sıfatıyla dinlemişler, bir bakan şüpheli olamaz" sözüyle demokrasi prensipleri bakımından stratejisini çökertmişti ama olsun. 10 dakika geçti ya…

* * *

En heyecanlı performans, hakkını teslim etmeliyiz, Zafer Çağlayan’a aitti. Kürsüye çıkmadan önce gazetecilere 700 bin liralık meşum saatle ilgili şöyle demişti: "Saati bir gazetenin ilanında gördüm, çok beğendim, ilgili firmayla temasa geçtim. Bu konuşma yapılırken Rıza Sarraf o ortamda bulunuyordu. 'Bizim orada ofisimiz var, alır size gönderirler' dedi. Sonra bir araçla saati bana gönderdiler. Saatin faturası alanın üstüne ama garanti belgesinde benim adım geçiyor. Saatin parasını ödedim ve mal beyanımda da gösterdim." Meclis'te de bu iddiasını kanıtladı. Nasıl mı? Mal beyanı olduğunu iddia ettiği bir kâğıdı kürsüden sallayarak. Sanki mal beyanı o saatin neyle yahut kim tarafından alındığının bir kanıt belgesi olabilirmiş gibi.

"Hakkımdaki iddiaları delilleriyle çürüteceğim" diye başladığı konuşmasında sadece bu mal beyanını gösterebildiği için Çağlayan’ın 10 dakika stratejisinin ‘kendisinden başka herkesin aptal olduğunu varsaymak’ şeklinde inşa edildiğini idrak etmiş olduk.

* * *

Sonuç itibariyle kendilerine ayırdığımız sürenin sonuna gelmiştik ve elimizde vardı dört koca sıfır. İşin kötü tarafı, bu sıfırların hayati önemde bakanlıkları işgal ettiği yıllar geçirmiştik.



ezgi basaran