Uçak

hiç uçağa binmemiştim ve böyle bi korkum olduğundan haberim yoktu. havaalanı zor bir yer ilk kez giden biri için. hele uçak birazdan kalkacaksa ve sen daha ilk kapıdaysan baya zor bi yer. neyime güveniyosam bu kadar rahatım anlamadım zaten.

şimdi ilk kapıda arıyolar baya insanı, arasınlar tamam. yalnız ben bi şey söylicem abi. bunu anlamamışlar galiba, biz italyan erkeği değiliz. avrupa değil burası hacım. kemerini çıkart diyo bana. ben kemerimi çıkarıyım da yani bak ben sana nasıl güzel sevişilir, nerden napmak gerekli anlatamam, bilgim yok. ama çok adam tanıdığım var onları anlatabilirim. benim hiçbir arkadaşım o kemeri aksesuar olsun diye takmıyor lan. o kemer herhangi birinin gazına gelip birden zayıflamış olan göbekli türk erkeğinin donu düşmesin diye orda duran bi şey. havaalanları falan avrupa'da gelişti diye bunu direkt uygulama bana. ver orda donum düşmesin diye bi şey, kemeri çıkarıyım ben.

zaten telefonu, cüzdanı, bozuk paraları elime almışım sepete koycam, kemeri çıkarttırdı. tek elim gitti benim orda. diğer el totomu koruma derdinde. paltoyu falan çıkar diyo bi yandan. olum kaç tane elim var hangisini yapıyım, zaten uçağın da kalkmasına az kalmış diye panik yaparken elimdeki bozuk paraları düşürdüm. 75 kuruş bak. 50+10+10+5. diğerleri yakına düştü de 10 kuruş yuvarlanarak uzağa doğru gidiyor. elimde cüzdan, telefon, kemer, sıradan çıktım diğer elimle donumu tuta tuta kaçan 10 kuruşu kovalıyorum. yakaladım terbiyesizi tekrar sıraya girdim. ordan güç bela bi şekilde geçtim. tamam dedim her şey halloldu dedim. cüzdanı paltomun iç cebine koydum, bozuk paraları pantolonun cebine attım. kemerimi taktım. baktım diğer kemerlerini çıkaran adamlar takmıyolar. demek sizi soymaları sizin de hoşunuza gidiyo tontişler diye içimden söylenip devam ettim.

check-in'e geldim kadın geç kalıyosunuz, 230'a koş dedi. ben de çok anlamışım gibi herkesin koştuğu tarafa doğru koşturmaya başladım. 230 ne abi? koşarken "iki yüz otuz. iki yüz otuz. iki yüz otuz" diye tempo tutuyorum unutmayayım diye. bi geldim, bi arama noktası daha. olum siz demin aramadınız mı lan beni? tekrar çıkardım kemeri, her şey yeniden başladı. paraları bi daha düşürdüm. olum 75 kuruş lan, öperim ulan 75 kuruşu almıyorum dedim. kalsın orda. hani bozuk paralar yere düştü, sanki benim değilmiş gibi bakıyorum onlara uzaktan. güvenlik görevlisi geldi, paranız düştü dedi. bilmiyoduk sanki biz. düştü tabii. zorla toplattı paraları adam bana.

şimdi o kapıdan da geçtik, giyin soyun giyin soyun yemin ediyorum yoruldum. bi yandan da yetişemicem diye stres var. hayvan gibi terledim. o kapıdan da çıkınca dedim kesin bi kapı daha vardır yeter artık dedim, kemeri de takmadım, ikiye katladım elimde duruyo. cüzdanı bozuk paraları da tek cebe koydum. mal gibi bakıyorum bilete, etrafıma. şimdiye kadar hep kalabalığı takip ederek gelmiştim, kalabalık dağıldı. herkes bi tarafa gidiyo. olum dedim şimdi bittin. yanımdan geçen insanlara sormaya başladım:

-pardon siz de mi istanbul'a gidiyosunuz?
+yok ben erzurum'a

erzurum'da ne işin var dayı bu soğukta manyak mısın gel istanbul'a gidelim diyesim geldi. -25 dereceye gidiyo utanmadan övünüyo bi de bunla.

-pardon siz de mi istanbul'a gidiyosunuz
+yok ben paris'e gidicem.

nah gidersin dangalak. paris'e gitcek iç hatlara gelmiş. o kadar da cahil değiliz. elinde kemerle görünce korktu heralde beni yiyo. kesin istanbul'a gidiyodu bu.

dedim bu böyle olmayacak, havaalanı görevlilerinden birine sorayım dedim. en yakın bi tane kozmetik dükkanı vardı. oraya daldım. orda bi kadın vardı, normalde o kadına 2 laf etsem "ulan şu kadınla da muhabbet ettik demek ha" deyip 2 gün bunu düşünerek binbir hayale dalardım. elimde ikiye katlanmış kemer zannedersin biraz önce tuvalette 3 kişi tarafından sıkıştırılmışım, öpmeye kalkmışlar beni ama zar zor kurtulumuşum ellerinden. uçağı bu sapıklardan kurtulmak için kullanıcam, "abla allahını seviyosan yardım et peşimdeler, bu bilet bize ne anlatmaya çalışıyo, nere gitcem ben" dedim ağlamaklı gözlerle. kadın gösterdi, 230 uçağa giriş kapısıymış meğer, gittim lobiye sonunda.

uçağa bincez. binemiyoruz. hava koşulları nedeniyle sürekli 10 dak erteleniyo. ulan dedim kesin düşecek bu, ben kendimi de biliyorum, binmesem mi acaba en azından bu kadar insan telef olmasın diye düşünürken sonunda aldılar. gittim oturdum. hayvan gibi yağmur yağıyor, rüzgarlı falan. kalktı uçak. kalkarken içimden bi şeyler aktı gitti resmen. ben, eski ben değilim. zangır zangır titremeye başladı sonra bi ara. arkamda bi bebek var ölecekmiş gibi ağlıyo. zaten ondan başka da duygularıma tercüman olan biri yok. kimsenin umrumda değilim.

orda belki uçak düşecek yanımdaki adam ipad'te bi şeyler izliyo, diğer adam "kozmik bilimi ışığında şifalı bitkiler" diye bi kitap okuyo. o ölmez kesin. almıştır yanına bitkisini düşerken yutar kurtulur. lan bi de uçağa bindikten sonra güvenlik video'su var ya. yok oksijensiz kalırsanız yukardan bi şeyler gelcek. yok denize düşersek altta şişireceğiniz can yeleği var. yok uçak düşer gibi olursa emniyet kemeri. olum niye oksijensiz kalıyoruz, niye denize düşüyoruz? manyak mısınız, geriyosunuz insanı işte. o arama bölgelerinde de zaten "beni bu kadar aradıklarına göre allah korusun sakın bende bomba falan olmasın la" deyip şüpheye düşmüştüm. bana göre değil uçak. güvenlik video'sundan sonra 45 dak boyunca denizde cenk ettim hayalimde.

ve öldüm.(hayalde lan)

normal insansın, foruma falan giriyosun. internette kızlara yazıyosun. bunların hangisinden ailenin haberi var? benim için cevap koca bi hiç. daha sonra böyle uçakta giderken pilotun biri gelsin beni öldürsün hiç gereği yokken. hayalimde bile uçağı düşürdü herif. ama kaza ile değil, iç hesaplaşma gibi. baya düşürdü adam.uçağı 18 yerinden parçaladı. ondan sonra gelsinler polisler benim laptop'u incelesinler. yakınlarımla konuşsunlar. olum adam zaten uçağı düşürmüş, bi de siz ne vuruyosunuz lan. valla çıkartıp dilekçe yazıcam şimdi. kripteks koycam laptop'un içine. ben öldükten sonra cep telefonumdan sinyal alıp televizyona dönüşcek.

düşürüyorsan da kaza süsü ver bari armut. ne sen yan ne ben. ölmüşüz bari orda huzura erelim artık. olayları karıştırıyosun falan. ki senin işini kolaylaştırmak adına zor günler için sakladığım intihar mektubum da var zaten. sen de biraz yardımcı ol ama.

gelip yakınlarımla konuşacaklar.

-başınız sağolsun beyefendi
+dostlar sağolsun memur bey
-oğlunuzun uçaktaki şüpheli ölümünü araştırıyoruz izin verirseniz laptop'una bakıcaz
+tabii ne demek

aa günlüğü var laptopda belki bi ipucu verebilir bize:

08 aralık 2015
babama bilgisayar öğrettim bugün günlük.
ya adam anlamıyor ya. benim babam mı acaba bu herif. bi insanın bu kadar algısı düşük olur mu reddediyorum lan kesin benim babam değil.

-ben seni reddediyorum lan bu kadar milletin içinde dediği şeye bak utanmaz it.
+burdan da bi yere varamadık. ona yakın birileriyle konuşmamız lazım ama
-ona yakın birileri? ona yakın birileri.... bu çocuk kime yakındı hanım?
+sevgilisi yok muydu
-valla... yoktu yani.
+onu iyi tanıyan birileri lazım bize. eski sevgilisi falan da olur?
-eski sevgilisi?
+o da mı yoktu?
-valla yoktu lan. oha

yıllardır sakladığım şu gerçeği ailemin suratına çarpacaklar. eski sevgilisi olmayan adam mı olur lan, kim düşürmüşse düşürmüş, ızdırabına son vermiş iyi olmuş zaten deyip soruşturmayı burda keserler büyük ihtimalle, inşallah zaten. bırakın fail-i mechullara karışayım.

NOT : bugün yine çok tatlıyım.

__________________
Sırf başlayıp bitirebildiğim bir hikayem olsun diye, bıktım ardımda yarım kalmış hikayeler taşımaktan. Yazmanın eziyeti öğretecek bana; Hayat sahip olduklarımızın dışında kalanlarmış meğer.