Minibar

Minibar kullanmak bir zenginlik belirtisidir. her minibar kullanan zengin değildir tabii ki tamam ama fakir hiç değildir. orta sınıf bile değildir hatta. ben odamda minibar görünce sinirleniyorum mesela. o aptal dolabı oraya koyarak zekama hakaret ediyorlar gibi geliyor. içini açıp hoşuma giden şeyler yiyeceğim ve onlara dünyanın parasını kaptıracağım sanıyorlar. her minibar gördüğümde içini açar koydukları şeylere teker teker bakar ve onlarla kavga ederim.

- kola. 330 ml kola. bununla mı kandıracaksınız beni ? gerizekalılar. buna mı dayanamıcam bende içip dünyanın parasını vericem size. 330 ml su. daha küçüğünü bulamadınız mı bunun ? bakkalda su mu yok ? top kek. haha bu topkek kimbilir kaç paradır ? annem babam beni otel odasındaki minibardan topkek yiyerek memur maaşımın bir kısmını buraya bayılayım diyemi büyüttü sanıyorsunuz.

deyip kapağı kapatır açar,, küfreder dururum. onların beni kandırma şekilleriyle alay ederim. minibardan hiçbişey yememenin gururuyla yatağıma uzanır ve gönül rahatlığıyla mışıl mışıl uyurum. fakat bu sefer öyle olmadı. olamadı.

bir iş için beni ankara'ya yolladılar. bilen biliyor, bilmeyenede şöyle anlatayım ; ben evrak götürmeye gidiyorum ankara'ya. daha öncede evrak götürdüm. mesela bi iş için evrak götümemi istediler, götürdüm. bu seferde şube müdürü kurumun işleerini genel müdürlükten takip edeyim diye kargoyla gönderilebilecek evrağı benimle yolladı. git bak bakalım orada neler oluyor dedi. inanılır gibi değil ama sadece bunun için gittim. "sen bu işlerden anlıyon. ordakilerle çay çorba iç şu işi bağla" deyip yolladı beni. beni yolladı beni. bihterini !! hööytt o başka hikayedeydi. neyse onuda anlatırım bi ara.

aynı odada oturduğum insan 1 sene selam vermezse bende vermem. lisede dershanede 25 kişiydik 1 sene gittik geldik adımı sadece 12 kişi biliyordu. geçenlerde garsondan muzlu süt istedim o buzlu süt getirdi. buzlu süt ne lan yavşak diyemedim,, adamın getirdiği sütü içtim bir bildiği vardır diyerek. bi şeye de benzemiyormuş. böyle bir insanım yani. ve böyle bi adamı iş çözmeye, baba naber demeye yolluyorlar. adamların ellerini arkasından bağlar genel müdürlükte ajanlık faaliyeti yapıp,, orayı ele geçirebilirim. ama bunu tatlı dille yapmamın imkanı yok. yok yani. neyse gittim tabi. gitmem diyemiyorum demin alattığım gibi.

sırtımda sırt çantası genel müdürlükte geziyorum. ilgili yere gittim. orayada hep müteahitler geliyorlarmış para almak için. bir iş var çözebilmem için şube müddüryle görşmem lazım. baya hazırlandım. konuşmamın ilk 5 dakikası aklımda yani. kapısını çaldım. kafamı uzattım. merhaba müdür bey müsaitmisiniz dedim. değilim dedi. değil misiniz dedim. yok dedi, suratıma bakıyor. çıkmamı ve bir daha geri gelmememi bekliyor. tamam o zaman dedim çıktım. ne zaman müsait olursunuz bile diyemedim. neden. olmam diyecek çünkü. bende çantayı bırakıp adamın ümmüğünü sıkabildiğim kadar sıkacam. ya da o beni dövecek. muhtemelen o beni döverdi zaten. ama ben kesin saldırırdım.

odadan çıktım. başka müdürlerlede görüşmem lazımdı. onlarıda bağlamam lazımdı. birincisiyle böyle bir olay yaşayınca cesaretim kırıldı. 4 tane daha müdürle konuşmaya çalışsam bakanlık bizim il müdürlüğünü kesin kapatır, bende işsiz kalırım diye düşünmeye başladım. benim kendi müdürüde arıyamıyorum burda işler böyle olmuyor diye. bizim müdürde mal. mesir macunu al götür adamlara öyle sohbete gir diyo. tabii vereyim adamlara mesir macununu daha güzel öpsünler beni. (öpmekden kastım bellidir)

bi bok halledemedim yani bildiğin. ulan ben kimimki zaten. atanmış bi adamım. burda işler siyasi yollarla çözülüyor. ödenek vermiyor adamlar bize, beni gönderiyorlar. ne diyim adamlara ben. benim adım bomba, soy adım ölüm mü diyim. ver coşkuyu kolonlar inlesin mi diyim.

olmadı yani. yine boku bokuna ankara'ya gittim. gitmem yetmedi, müdürü aradım benim. dedim burda işler hallolmuyor. genel müdürlük çok karışık dedim ( bu lafa bayılıyorlar. bu kendi aralarında konuşma şekli illerin. iki müdürden biri ankara gidip geldiyse diğeri sorar "nasıl ankara?" diye. öbürü cevap verir "çok karışık". genel müdürlüğün karışık olmadığı hiçbir dönemi hatırlamıyorum.). benim müdürde birgün daha kal,, adamlarla konuş işi bağla dedi bana. ulan istersen beni emekliliğime kadar burda görevli kıl, insanlar benim yanımdan geçip gidiyor. sırt çantasıyla bakanlığın içerisinde dolaşıyorum bir kişide sen kimsin demiyor.

işte baktım ki o gece ankarada kalıcam, twitterdan kalacak yer sordum. kimse cevap vermedi. ışid sakallı bi arkadaş gel bende kal dedi ama ben sana pek güvenemedim be kardeş. sakalını kesssen fena adama benzemiyon ama evrak getirmek için geldiğim ankara'da totoyu kaybetmek istemem. başka biride bana uls'ta kal dedi. ulus'ta pavyonlar varmış orda kalma dedi başka biri. bende o kadar yer aradıktan sonra 90 tl'ye bi yer tuttum.

oteli bulduğumda perişan haldeydim. kendimi odaya zor attım. biraz dinleneyim diye yatağa uzandım gece olmuş. kalktığımda susuzluktan ölmek üzereydim. işte o an minibarı gördüm. içini açtım "memur çocuğuyum ben, beni kandıramazsınız " tiradını atacak halim yoktu. çok susamıştım. havaalanında uçak rötar yapınca kendime eti cin alayım dedim. 4 tl verdim eti cin dene bisküviye. zaten yaralıydım yani bir suya 5 tl verecek durumumuz yoktu kardeş. işin bok kısmı, minibardaki ürünlerin ücretleri yazmıyor. suyu içtikden sonra 15 tl dese adam verecen o parayı kaçarı yok.

geri yattım. bu riski alamazdım. 4tl'ye kadar tamamdım ama dah fazlasını bünyem kaldıramaz. deprem olsa şu an göçük altında kalsam nasıl hayatta kalırım onun provasını yapıyormuşum gibi davranmaya başladım. daha sonra insanların kendi çişlerini içtiği falan geldi aklıma. yeter lan artık dedim ve bir hışımla kalkıp 2 su şişesinden birini alıp içtim. tek hamlede bitirdim suyu. daha sonra yatağa yattım ve ağlamaya başladım. kandırılmış,yenilmiş,, oyuna getirilmiş ve anne-babama ihanet etmiş hissettim kendim. böyle birşeyi nasıl yapabilirdim.

daha sonra bunca şeyi kaldıramayıp daha fena bişey yaptım. yine olsa yine yaparım sanırım. hatta akıl vermek gibi olmasın ama dinledikden sonra sanırım sizde yaparsınız. ben bu sistemi açıkladıktan sonra artık minibarlarda kullanılmamış su bulunmayack gibi geliyor bana. bütün sistemi bozucam iyi dinleyin şimdi beni.

arkadaşım kimse benden bir su için 5 tl alamaz kusura bakmasınlar. en son 8 yaşındayken bakkaldan sakız çalmış adamım ben. ama beni bu hale getirdiler. pet şişeyi bitirdikden sonra yatağa uzandım dedim ya, o an bende şimşekler çaktı. iki tane su şişesi vardı ama ben sadece birini içmiştim. dolu şişeyle boş şişeyi alarak koşarak banyoya gittim. boş şişeyi bir kimyager gibi dolu şişeyle eşit olacak şekilde doldurdum. bunun için 5 dakika uğraştım. sızan suları havluyla tezmiledim ve tekrar minibara koydum.

otelden çıkarken minibar kullandınız mı diye sordu adam. yok dedim ben kullanmıyorum. size özgü değil genel olarak kullanmıyorum dedim. bu olay olalı 1 hafta oluyor. galiba hala anlamadı salaklar. ne biçim kandırdım herifler çeşme suyuyla. yalnız bişey söyliyim. ben o suyu içerken hiç güzel bi su tadı almamıştım. muhtemelen benden önce o odada kalan itin biri çeşme suyuyla doldurmuştu o şişeyi. sonuçta bu memlekette 3 milyon memur var ve onlarında çocukları var sonuçta. az daha çeşme suyuna bi ton para verecekdim. sizde otellerde minibardan su içmeyin. çeşme suyudur o.

__________________
Sırf başlayıp bitirebildiğim bir hikayem olsun diye, bıktım ardımda yarım kalmış hikayeler taşımaktan. Yazmanın eziyeti öğretecek bana; Hayat sahip olduklarımızın dışında kalanlarmış meğer.