IRCForumları - IRC ve mIRC Kullanıcılarının Buluşma Noktası

Elçisel Yetkinin Devamı

Gözetmen olmanın bu şartı ikinci yüzyılın son çeyreğinde İrenaeus tarafından savunulmuştur. Kendisi gençlik yıllarında İzmir episkoposu ve Yuhanna’nın öğrencisi olan Policarp’ı görmüştü. Fransa’ya giden İrenaeus o bölgede Müjde’nin çarpıtılmış olduğuna inanarak yanlış öğretilere karşı geniş kapsamlı yazılar yamaya başlamıştır. İrenaeus’a göre, elçiler Mesih’in öğrettiklerini sadık bir şekilde edindikleri öğrencilere aktarmışlar ve hiç kuşkusuz bu aktarma ile aynı zamanda görevi de emanet etmişlerdi. Böylece her bir kilise önderinin yetkisi hiç kopmadan ilk elçilere kadar gitmesi gerekiyordu.

Dördüncü yüzyılda yaşayan en ünlü kilise tarihçisi Eusebius da yazılarında benzer şekilde birçok kilisenin gözetmenler listesini sıralamıştır. Bununla o dönem kilisesinin elçilere dayanan bu zincirin ve bununla beraber katkısız Müjde’nin aktarılışının ne kadar önemli ve ciddi gördüğünü anlayabiliriz.

Gözetmenler farklı durumları değerlendirmek ve birbirlerine danışmak üzere bir araya gelmeye başladılar. Bu türden ilk buluşma Montanizm’i değerlendirmek ve bu konuda bir karara varmak için Küçük Asya olarak bilinen Anadolu’da yapılmıştır.

Farklı inanç hareketleri ile gelişmeleri değerlendiren bu Gözetmenler Kurulu giderek kilisenin bel kemiği olmaya başlamış ve son yıllarında Montanist olmuş Tertullian bile sadece elçilerin ve elçilere dayanan gözetmenlerin öğretisine sadık kalan kiliselerin geçerli olduğunu söylemiştir. Kartaca kilisesi gözetmeni Cyprian ise, tek bir gerçek kilisenin varolduğunu ve kilisede olmayan bir kişinin Hıristiyan olmadığını ve kilisenin dışında kurtuluşun bulunmadığını söylemiştir. Böylece gözetmenler giderek kilisenin şeklini belirlemeye başlamıştır.

Alıntı.