Çevrimdışı

Senin için kötü yoktur, yalnız senin için değil ama bütün evren için de, çünkü onun dışında senin kurmuş olduğun düzeni bozacak ve dağıtacak hiçbir şey çıkmaz, işin ayrıntısında, bazı öğeler başkalarıyla uyum içinde olmadıklarından, onları kötü olarak sayarız. Oysa bu aynı öğeler daha başkalarıyla uyum içinde olurlar, bu yüzden de iyi olurlar. Bunlar kendilerinden de iyidirler. Kendi aralarında uyum sağlayamayan bu öğelere, rüzgarlarla ve bulutlarla kaplı göğüyle dünya diyoruz. “Bu şeyler olmamalı” demiyorum. Bununla birlikte onları ayrı ayrı incelediğimde, daha iyi olmalarım isteyebilirim, yine de seni bu şeyler için bile yüceltmeliyim. Çünkü herşey seni yüceltmemiz gerektiğini bağırıyor: “Yeryüzündeki ejderhalar, uçurumlar, ateş, buz, kar, dolu, sözünün aracı olan fırtınalar; dağlar ve bütün tepeler, meyve ağaçları ve bütün serviler, hayvanlar ve bütün sürüler, sürüngenler ve bütün kanatlı kuşlar, yeryüzü kralları ve bütün halklar, prensler ve dünyanın bütün yargıçlan, delikanlılar ve bakireler, yaşlılar ve gençler herkes adım yüceltsin”. Tanrım, Göklerdeki varlıklar seni yükseklerden yüceltsin, meleklerin ve bütün güçler seni yüceltsin, güneş ve ay, bütün yıldızlar ve ışık seni yüceltsin, göklerin gökleri ve göklerin altındaki sular da adını yüceltsinler. Bütünüyle ele aldığımdan varlıkların daha iyi olmasını arzu etmiyordum; kuşkusuz yukardaki öğeler aşağıdakilerden daha iyi geliyordu bana; ama sağlıklı düşününce bütün, tek tek ele alındığında yukardaki öğelerden daha iyi geliyordu.

Yaratıklarından herhangi birini beğenmeyen bir kimse sağlıklı kafa yapısına (sahip değildir, ben de böyleydim, çünkü yarattıklarının birçok şeyinden hoşnut değildim. Ruhum hoşuna gitmeyenin Tanrı olduğunu söyleyecek kadar cesaret sahibi değildi. Hoşlanmadığı onca şeyin senden gelebileceğini kabul edemiyordu. İşte bu nedenledir ki, iki ayrı tözün varlığına inanmıştım, ama içim rahat değildi, başkaların yinelediği hataları yinelemekten başka bir şey yapmıyordum. Bu sapkınlıktan kurtulduktan sonra kafamda sonsuz uzaya yayılmış bir Tanrı yarattım, ve bunun sen olduğunu sandım, ve onu yüreğime yerleştirdim, yüreğim senin gözünde iğrenç olan bir putun tapınağı durumuna düştü. Ancak benim haberim olmadan kafamı eline alarak bir daha boş şeylere takılırlasın diye gözlerimi kapatınca, biraz kendimden uzaklaştım, çılgınlığım yatıştı. Sende uyandım, seni hayal ettiğimden başka bir şekilde sonsuz olarak gördüm, bu vizyon bedenden gelmiyordu.

Aziz Augustinus (İtiraflar)