Sevenmi kıskanır güvenmeyen mi?
 

Sevenmi kıskanır güvenmeyen mi?

Cevap: Sevenmi kıskanır güvenmeyen mi?
 

Seven, kıskançlık insanların doğasında var.. Ben yarimi saklarım zülfi ile diye bir dize var.. Sakınacak insan yarini, kıskanacak, ama ölcülü.. Sevdiği için..

Cevap: Sevenmi kıskanır güvenmeyen mi?
 

seven kıskanır.. önemli olan bu kıskançlık ilişkiye zarar vermemeli

Cevap: Sevenmi kıskanır güvenmeyen mi?
 

Biraz mantıklı düşünecek olursak,seven insan kıskanırmış salakça bir söz. Madem seviyorsun herşeyinden eminsin güveniyorsun sevdiğin kişi de neyi nerde yapacağını biliyorsa kıskanmaya gerek yok. Güvenmeyen diyorum. Güven ve inanç ilk başta gelir.

Cevap: Sevenmi kıskanır güvenmeyen mi?
 

sewmediqin bi insanı neden kıskanasınki ¿

Cevap: Sevenmi kıskanır güvenmeyen mi?
 

Yavrum o benim kıskanırım.

iLey sana demedim yanlış anlama :)

Cevap: Sevenmi kıskanır güvenmeyen mi?
 

Ben sevdiğim için kıskanırım :d Seviyorsam kıskanırım, paylaşamamak adına kıskanırım.

Cevap: Sevenmi kıskanır güvenmeyen mi?
 

Hep kıskançlığın güven ile ilgili olduğunu düşünürdüm fakat bundan biraz daha farklı olduğunu tecrübe ettim. İnsan sevdiğini başka gözlerle paylaşmayı gerçekten istemiyor. Buna giyim kuşam da dahil veya 3. bir şahısla yapılan geyik muhabbeti bile... Bayanların gerçekte karşı cinsi pek tanımamasından dolayı bunları anlayamıyor olması ve de buna binaen rahat olması doğal. Bu nedenle zaten kendi cinsini tanıyan erkek tartışma sonunda "Çok kıskanç" sıfatını alıyor :D Fakat gelin görün ki zamanı geldiğinde bir gün insanlar "Ben seni başkalarının gözleriyle paylaşmak istemiyorum dediğinde; Sadece ne yapmamı istemediğini söyle yeter..." diyebilecek olgunluğa erişecek inş :)

Cevap: Sevenmi kıskanır güvenmeyen mi?
 

kimi zaman öyle yapma şöyle yap dediğim olsada tam anlamıyla bigün ben de o olgunluğa erişicem inş :d

Cevap: Sevenmi kıskanır güvenmeyen mi?
 

Olgunlukla kurduğum o son cümle aslen her iki taraf için de geçerli :) İnsanoğlu biraz nankördür buna sanırım kimsenin muhalif bir sözü olamaz. İnsan yalnızlıkla imtihan olduğunda, etrafında herşeyinin olduğunu fakat yalnızlığında hiç birşeyin bir anlam ifade etmediğini düşünür. Yalnızlığından kurtulduğunda ise durum artık rutin bir hal alır ve geçmişinde çektiği hasreti unutur :) Dünyalık herşey aslında o kadar gereksizdir ki, zaten bunu insan anladığında ya ölümüne çok yakındır ya da çok yalnızdır... Birinin dönüşü var birinin yok :p

Tabi bir de olayın ikinci yüzü :p Kim bu ilişkide patron gösterme meselesi :))) Artık devrimizin yeniliklerinden midir bilemiyorum, kullanılan her cümle de ya da istenilen her davranışta sanki üzerlerinde hakimiyet kuruluyormuşcasına algılanır :) Bunun malesef nezdimde çözebilecek bir sözüm yok ama üzerinde çalışıyorum :P

Herşey karşılıklı gösterilen anlayışla ve tevazu ile güzel. :) Bir de geç olmadan bunun farkına varabilecek olanlara :)