IRCForumları - IRC ve mIRC Kullanıcılarının Buluşma Noktası

[Üye Olmadan Linkleri Göremezsiniz. Üye Olmak için TIKLAYIN...]

Zaman o kadar acımasız ki suya inat akıp geçiyordu
Bugün yıllar sonra doğup büyüdüğüm çocukluğumun geçtiği eve gittim Mahalleye gittim
Bir kaç eski komşular kalmış okuma yazma öğrendiğim okuluma gittim Filim şeridi gibi hepsi gözümün önünden geçti bahçesinde koşup Oynadığım düştüğüm ağladığım okulum vardı yıllar sonra karşımda
Tebeşir kokan sınıfım kara tahtam tahta sıram silgi kokan kalem Kokan
Arkadaşlarım şükrü seda hilal Songül arzu tuba siyah önlüklerimizle Gezdiğimiz yıllar geldi
Yıllar sonra biraz acı hüzün verdi birde yüzümde kalan birkaç Tebessümler kaldı ama her şeye rağmen çok güzel günlerdi bir gün Bile olsa çocukluğuma döndüm ve yıllar sonra kapısını çaldım Çocukluğumun
Buruk bir acıyla o çok sevdiğim incir ağacım yoktu ya o kayısı Ağacım çıkardım hem korkardım hem de çıkardım yinede o küçük Şeftali ağacım çok fazla vermezdi ama bir kaç tane verirdi o Küçük gövdesiyle aç kapını ben geldim çocukluğum
Salih selim Hamdi ne çok kavga ederdik bende az değilmişim hani :) Yavaş yavaş unutulmaya yüz tutuyordu geçmişim insan zamana yenik Geliyordu bazen zaman ellimde olsa ne çok şey yapardım :(
Ve yıllar sonra karşımda çocukluk arkadaşımı gördüm Sibel beni Okula hem o götürürdü annem ona benden habersiz hep para verirdi :) :) ne yapsın annem okul uzak bende yaramazdım biraz :)onu Görünce o an o günler geldi aklımıza ikimizin de şimdi evlenmiş iki Çocuğu var ikisi de dünya şekeri :) hem de benim sürekli kavga Ettiğim çocukluk arkadaşımla evlenmiş :) Salih le :)
Çocukken çok sevdiğim bir bez bebeğim vardı annemin yastık Yaptığı yünlerden yapmıştı annemde usta terzidir :) hemen artan Kumaşlardan yapmıştı iyi hatırlıyorum mavi renkli kumaştı kafasını Kollarını ayaklarını ve gövdesini çizdi ve sonra kesti içine yünleri Doldurdu dikti heyecanla bitmesini bekledim ve bitti hemen aldım Koştum dışarı çıktım o zamanlar bizim evin etrafı da pek fazla ev Yoktu sokak çakıl taşlarıyla kaplıydı
Acı vermişti o an güzel günlerim hüzünle mutluluk bir birine girmişti Bir zaman oturduğum evde artık yabancı birileri vardı tüm hüzünlere Acılara rağmen aç kapını ben geldim çocukluğum
Ne yaramazdım bir gün sokakta oynuyorum yanımda kuzenim var Bizim evin hemen az ilerisinde büyük bir dere vardı orda oynamayı Severdim tahta bir köprü yapmışlardı oradan koşarak geçerdim o Kadar hoşuma giderdi ki birde kalın ama uzun büyük bir su borusu Koymuşlardı bende az değilim hani :) hemen koştum borun üstüne Oturdum karşı tarafa geçmek için kuzenimde arkamdan geliyor o Borunun tamam ortasına geldim ki birden ellerim bir kaydı küt
Aşağıya dereye düştüm hem de pis :)dereydi kuzenimde düştüğümü Görünce başladı gülmeye tabi ben ağlıyorum canım da yanı çıktım Hemen dereden eve koştum hemen anne diye başladım bağırmaya Annem çıktı dışarı bu ne hal oda başladı gülmeye beni görünce birde Diğer kuzenimde bizdeydi oda başladı gülmeye tabii bende hem Ağlıyorum hem de bağırıyorum bunlara o zaman su yoktu bizim evde Tulumbamız vardı oda bir aksi ki bir damla su olmazsa su gelmezdi Neyse ki annem her zaman onun için su bırakırdı mutfakta annem Hemen su koydu tulumbaya suyun altına koydu beni bir güzel başladı Yıkamaya :) tamam bir saatte temizlendim :) üstümdeki pis koku Ancak gitmişti eh bu kadar yaramaz olursam dimi :) çocuk olmak her
Aman güzledi o çakıl taşlarının üstünde koşarak oynamayı çok Severdim şimdilerde o çakıl taşları yok artık o çok sevdiğim sokak Ağıma zift dökmüşlerdi :( birde o çok sevdiğim incir ağacım yoktu Artık tepesine çıkıp oynadığım o her gece bana arkadaş olurdu Tamam penceremin karşında durdu kimseye anlatamadığımı ona Anlatırdım o benim tek arkadaşımdı ama yok artık :( geceleri hep Korkardım bizim evin çatısı saçtandı uyutmazdı bir türlü korkudan Beni :) ama şimdi beton olmuş artık üstüne bir ev daha yapmışlardı Aç kapını çocukluğum ben geldim yıllar sonra
Daha çocukken söndürdüler ışıklarımı
Karanlığa gömdüler ürkek sessiz çocukluğumu
Sokaklar da caddelerde kaldı dizimdeki yaralarım

Alıntı..