IRCForumları - IRC ve mIRC Kullanıcılarının Buluşma Noktası

Zaman hayat salıncağında çocukluğunu yaşıyordu
Biz büyüyorduk
Kendi masalımızı konuşuyorduk konu komşuya
Yazdığımız hikâyeler bizimkine benzemiyordu
Uzaktı kendi sonumuz
Yaşam taraf tutuyordu her nedense?
Ne yapsam tutmuyordu işte senaryomuz
Kâğıt mendil satan çocuk sende boşuna uğraşma!
Bence bu hikâyede de gözyaşı dökülmeyecek

Yaşayamadıklarımızı yazıyoruz biz
Biliyoruz ki aşk; yaşamaya değmeyecek
Belki de bu yüzden yok kalp ağlatan masalımız
Aşk dilimize çocukken sürülen acı biber tadıyken;
Karşı konulası mıydı dudağımıza bulaşan meyve aromalı ruj?
Düşüncelerimize hapsettiğimiz düşlerimiz vardı korkak…
Ve ruhlarımız bedenine tutsak
Aşırı özgürlük kendinin esiri olmaktı
Belki de bu yüzden aşk çocukluğunu yaşayamadı
Omurgasız bir hayvandı zaman ömürlerimizle beslenen bir mikrop
Gözle görülemedi ne de çabuk geçiyor zaman
Şimdi herkesin yaşamı bir film adı “Rüzgâr Gibi Geçti”
Çocukken oyuncaklarımı çalmalarına kızmadım
Hep kendime kızdım kırdıktan sonra…
Benim kendimleydi kavgam
Ne yapsam; içimden biri galip gelecekti saracaktı yaralarımı
Kendimi kandırma alışkanlığım da o yıllardan kalma
Raylarda ezdiğim binlikleri hala saklarım...

Alıntı*