[AngeLus]

bazen bazı seyleri anımsamak bile çok zor olabiliyor.sankı insanın hafızasından silinip gidiyor.ufak tefek kırıntılar kalıyor onları hatırlıyorsun yada anımsamaya çalısıyorsun.zaman acıların üzerine bir sünger çekıyor sankı hersey bitti sanıyorsun.aslında hiç birşey bitmemış tam tersine daha yenileri ve daha buyuk hüzünleri yaşamaya hazırlanıyorsundur farkında olmadan
tüm sıkıntılar bitti oh be demeye kalmadan pat diye yenıleri çıkıverir karsına öyle sarsılırsın kı adeta yıkılırsın kalkmaya çalısırsın ama yükün çok ağır gelir başaramassın.hersey çok zor gelir, nefes almak bile.kendını ölmüş gibi hissedersin.karalara bürünürsün kendı yasını tutarsın.hersey bir anda degişir.sen bile kendını tanıyamassın.kendıne kendını anlatırsınsen böyle birisin kızım diye.ama anlattın kısı baska sen baska olmuşsundur aslında.tanıdıgın kısı yanı sen sana yabancı gelırsın artık. Ne zaman ne yapacagını bilmediğin biri duruyodur aynadakı yansımanda.aynadakı yansımana bakarsın,bakarsın,bakarsın...tanıdık biri gibi gelır sana ama hatırladıgın gibi deildir hiçbirşeyi...kaşlar gözler aynı sesi hiç degişmemış yuzu yabancı deildir sana ama zaman onu öyle degiştirmiştir ki senın tanıdıgın kısı olmaktan çıkmıstır...yabancıdır artık herkese...acılar kederler dertler ruhunu çökertmış hayata isyan etmış biri olarak çıkıvermıs aynada karsına....bir an durur bakarsın alamassın gözlerini aynadakı yansımandan.eski tanıdıgın senı anımsamaya çalısırsın...acılar acılar üstüne, üst üste gelmış hepsı birbirinin üzerini örtmüştür.acılarının ne oldunu ilk gün ki gibi hatırlayamassın belki ama çektiğin ızdırap ilk gün ki gibi hissedersin.sorunlar dertler birbirinden farklı ama cekilen acı hep aynıdır belkide daha şiddetlidir...çektiğin acılara sebep olanlara bir bir küfür edersin, lanet okursun.senı bu hale getirdikleri için...fakat hiçbirşeeey degişmez sen eskı sen olamassın.çok çabalarsın çırpınırsın ama çırpındıkca daha çok batarsın...hiç kimse bunların farkında bile olmaz.döktüğün göz yasları günden güne artar bazen durduk yere dökülüverirler gözlerinden anlayamassın...belli ki yine yaran kanamıştır.bir kaç damla göz yası akıttıktan sora hiç birşey olmamış gibi devam edersın.çünkü artık alısmıssındır yaranın kanadına,acıdını bile hissetmezsın...öylesıne uyusmustur yuregın...gülüp gecersın herşeye, sahte gülücüklerini şaçarsın etrafına...fakat gülüşünde bile eksıkler vardır...hayat öyle seyler alıp gitmiştir ki senden ne kadar gülsende gözlerin hep buğulu bakar dünya ya...tüm pırıltısını kaybetmış yaşlı bugulu yorgun ve mat gözlerdir onlar artık...her ne olursa olsun umursamaz gibi davransanda aslında bir darbe daha gelmıstır sana sarsılmıssındır...gözlerin biraz daha bugulanır ve öldünü hissedersin yavas yavas...tıpki virüs gibi kanser gibi agır agır yayılır ruhuna ve her geçen gün yasın daha da buyur daha çok karalara bürünürsün etrafında ne varsa hepsinden uzaklasır ve kendını yanlızlıga mahkum edrsin...tüm hayallerinden, arzularından, isteklerinden ve dualarından vaz geçersin...işte o an ölümün kollarına bırakırsın kendını ne zaman gelıp benı alıcak diye beklemeye baslarsın...sen ölümün elınden tutmak istedikce o senden kaçmaya baslar peşinden koşarsın tam yakaladım dersin bi bakmışsın hala nefes alıyorsun...o an durursun ve dersın kı ölmeyi bile başaramadım...işte o an bir kez daha isyan edersin hayata dair herşeye...aldıgın her nefese küfür edersın...dursun artık dursun diye bagırırsın avazın çıktıgı kadar ama ne care her sanıye nefes almaya devam edersın...karar verirsin nefesımı kesecem diye yapmaya kalkarsın bir korku siner üzerine biri dur yapma der gibi...sevdiklerin gelir aklına bir bir senı sevselerde sevmeselerde onları düşünürsün...aslında hiç biri umrunda deildir bir tanesi hariç...işte o bir kişi vardır kı yanında olmasada hayalı herseyden vaz geçirmeye yeter...

• alıntı