nefretimi taşı
 

Güzel bir bahar mevsiminde tanışmıştık birbirimizle
kuşlar cıvıl cıvıl ötüyor başka açıyordu ağaç ve çiçekler
sanki anlamışlardı içimizdeki istek ve hislerimizi
ne sıcak yakıyor nede soğuk üşütüyordu benliğimizi
yemyeşil kırlarda dolaşırdık el ele ve kol kola
sım sıkı sarılırdık birbirimize özlem dolu duygularla
adını koyamadığımız bilemediğimiz bir duyguydu bizimkisi
bu ne aşktı nede sevgi bunların ötesinde birşeydi
aylar geçti nihayet gelmeye başlamıştı artık yaz
anlamaya başlamıştık birbirimizi biraz biraz
birbirimize duyduğumuz o sevgi vede haz
zaman geçtikçe olmaya başladı gurur ve naz
sona ererken nihayet sıkıcı ve o yakıcı yaz
anlamıyorum neden ediyorduk birbirimize naz
ilişkimiz sanki tersine dönüyordu biraz biraz
ne oldu bize anlamadım ha bahar olmuş hada yaz
geldi nihayet sonunda beklenen son bahar
birbirimize bakar olduk isteksiz ve har har
düşündüm dedim bu işte mutlaka bir iş var
anladımki kahretsin aramızda bir başkası var
daha baharı yaşamadan getirdin hemen kışı
ne oldu ne yaptımki girdi aramıza bir başkası
oysa ikimize birden çarpmıştı o harika aşk taşı
akıttın sana sevgiyle aşkla bakan o gözlerden yaşı
istemem artık ne senin sevgini ne baharı ne yazı