Hiç bilenlerle bilmeyen bir olur mu?
 

[Üye Olmadan Linkleri Göremezsiniz. Üye Olmak için TIKLAYIN...]



Hiç, bilenlerle bilmeyenler bir olur mu?"
Olmaz ya... Tabiî... Biri insan, bir...i hayvan! Öyleyse, "cehâlet" denilen yüz karasından,

Kurtulmaya azmetmeli baştan başa millet.
Kâfi mi değil yoksa, bu son ders-i felâket?

Son ders-i felâket neye mâl oldu? Düşünsen: Beynin eriyip yaş gibi damlardı gözünden!

"Son ders-i felâket" ne demektir? Şu demektir: Gelmezse eğer kendine millet, gidecektir!

Zira, yeni bir sadmeye artık dayanılmaz; Zîrâ, bu sefer uyku ölümdür: Uyanılmaz!
Coşkun, koca bir sel gibi, dâim beşeriyyet, Müstakbele koşmakta verip seyrine şiddet.

Dağlar, uçurumlar ona yol vermemek ister... Lâkin, o, ne yüksek ne de alçak demez örter!

Akvâm o büyük nehre katılmış birer ırmak... Elbet katılır...Hangisi ister geri kalmak!

Bizler ki bu müdhiş, bu muazzam cereyanla, Uğraşmadayız... Bak ne kadar çılgınız, anla!

Uğraş bakalım, yoksa işin, hey gidi şaşkın! Kurşun gibi sür´atli, denizler gibi taşkın,

Bir çağlayanın menba´ı dehhâşına doğru, Tırmanmaya benzer, yüzerek başka değil bu!

Ey katre-i âvâre, bu cûşun, bu hurûşun, Ahengine uymazsan, emîn ol, boğulursun!

Yıllarca, asırlarca süren uykudan artık Silkin de: Muhîtindeki zulmetleri yak yık!

Bir baksana: Gökler uyanık yer uyanıktır; Dünyâ uyanıkken uyumak maskaralıktır!

Eyvâh! Bu zilletlere sensin yine illet... Ey derd-i cehâlet, sana düşmekle bu millet,

Bir hâle getirdin ki: Ne din kaldın, ne nâmûs! Ey sîne-i İslâm´a çöken kapkara kâbûs,

Ey hasm-ı hakîkî, seni öldürmeli evvel: Sensin bize düşmanları üstün çıkaran el!

Ey millet uyan! Cehline kurban gidiyorsun! İslâm´ı da "batsın!" diye tutmuş, yediyorsun!

Allah´tan utan! Bâri bırak dini elinden... Gir leş gibi topraklara kendin, gireceksen!

Lâkin, ne demek bizleri Allah ile iskât? Allah´tan utanmak da olur ilim ile... Heyhât