[eFe]

Ömür Kotanız Sınırsız Değil

Zaman hep akıyor. Ne duruyor, ne geri dönüyor… Ve biz, bu akışta çoğu zaman her şeyin sonsuz olduğunu sanıyoruz. Oysa gerçek şu: ömür kotamız sınırsız değil. Ne yaşadığımız an, ne aldığımız nefes, ne de sevdiklerimize verebileceğimiz zaman… Hepsi birer sayı, birer ölçü, birer sınır.

Sabah gözünü açtığında düşündün mü hiç? Kaç sabah daha var önünde? Hangi sabah sevdiklerine sarılacaksın, hangisinde “yarın ararım” dediğin biri belki de artık olmayacak? Hayat, ertelenmeye gelmeyen bir oyun. Finalin ne zaman geleceği belli olmayan bir sahne…

Bugün kırdığın bir kalp, yarın sarılmak istesen belki orada olmayacak. Bugün görmekten sıkıldığın bir yüz, yarın yokluğuyla canını yakacak. Çünkü zaman, kimseye torpil geçmez. Dakikası dolunca çeker alır elinden ne varsa.

Kimi insanlar yıllar boyunca yaşıyor gibi görünse de, aslında yaşayamıyor. Çünkü “yarın” diye diye tüketiyorlar hayatlarını. Oysa yaşamak, sadece nefes almak değil; hissedebilmek, dokunabilmek, bağ kurabilmek… Bir tebessümde, bir gözyaşında, bir vedada saklı bazen.

Ne zaman son mesajı attığını, ne zaman son kez sarıldığını, ne zaman son defa güldüğünü bilmiyorsun. Çünkü hayat, çoğu zaman habersiz veda eder. Ve işte o zaman anlarsın, ömür kotasının aslında ne kadar da değerli olduğunu…

İşte bu yüzden, bugünü yaşa. Gönlünü kırdıklarına dön, sevdiklerine “seni seviyorum” de. Bir kahveyi erteleme, bir dostluğu yitirme. Çünkü bu ömür; ne bir film, ne de bir oyun. Tek hakkın var. Ve kotan bittiğinde, geri dönüşü yok…

Ömür kısa… Anlamlı yaşamak uzun sürer.
Şimdi dön ve kendine sor: Bugün yaşadın mı, yoksa sadece geçip gittin mi?