Dem.
 

Benim günlügüm bana özel okumayin!

Cevap: Dem.
 

Bazen bir şehri bir insan yüzünden seversin,
Bazen de bir insan yüzünden bir şehirden vazgeçersin.
Herkesin kendine saklandığı saatlerde,
Haritanın herhangi bir yerinde,
Herhangi bir şehirde,
Herhangi bir evde,
Sevgi yetmezliğinden kimsesiz edilmiş bir kadın,
Odasında yarasına sarılarak ağlar.
Bir kadının yarası onun üvey evladıdır.
Kapının önüne koyamadığı,
Alıp bağrına basamadığı.
Ne zaman ki bir yerlerde şarkı söylense, şiir okunsa,
O kadın hemen soluk soluğa koşar sarılır yarasına.
Avaz avaz susarak yarasına sarılırken kadın,
Onu duymaz yaranın mülkiyet sahibi adam.
Ama unutmayın ki,
Bir kadının kalbini acıttığınız zaman,
Geriye kalan ömrünüz gülümsediğiniz yerden kanar.
Bu yüzden,
Çok düşünmeli bir adam,
Çok acıtmadan önce bir kadını.
Çünkü;
Bir kadının yarası,
Bir ömür kanatır bir adamın hayatını...

Cevap: Dem.
 

Cevap: Dem.
 

Tatlım, ben senin bildiğin Leyla'lardan deliyim.
Mecnun'u Leyla eden kadınım ben. Şu gördüğün beş para etmez dünyayı parmağımda oynatabilirim çünkü defalarca kendi dünyamın enkazından sağ çıktım.
Ateşten de korkmam. Zaten yanmış olan bir daha yanabilir mi?
Ama mevzu bu değil.
Mevzu derin.

Çakmağın varmı?

Cevap: Dem.
 

Ayağın düze basınca gittigini,
Sana yettigimi...
Ama senin yetinmedigini.
Iyi niyetlerimi amansizca incittigini,
Ve nasibim olasin diye dualar ettigimi,
Herkez kadar sende biluyorsun...
acım vebalin olsun..
Ömrü hayalimde bile
Seni bir daha istemiyorum...

Cevap: Dem.