|
Cevap: vαvєчlα.. |
Cevap: vαvєчlα.. [Üye Olmadan Linkleri Göremezsiniz. Üye Olmak için TIKLAYIN...] Korkuyorum... İçimde hızla büyüyen öyle kötü bir his var ki engel olamıyorum. Zamanla beni göz ardı ederek tüm vücudumu işgal ediyor. Ellerim üşüyor vücudum buz kitlesine dönüşüyor. Kurtulmak istiyorum bu histen ama başaramıyorum. Yine sarsılıyor vücudumdaki her hücre.Ve ben yavaş yavaş ölüyorum ama anlatamıyorum... |
Cevap: vαvєчlα.. [Üye Olmadan Linkleri Göremezsiniz. Üye Olmak için TIKLAYIN...] Kalbim ; minik avucumun içerisinde tuttuğum kırık gözlüğüm gibi... Geçici bir şekilde yapıştırılmış ama her an düşecekmiş gibi, en ufak bir sallantıda hayallerim gibi düşüp, paramparça olucakmış gibi.. Bir kez kırıldığı için ikincide daha az acıyacak ama artık yapıştırıcının bile çare etmeyeceği gibi.. Artık iyileştirmek için enn sağlam kancayıda atsan, orda hep izi kalacakmış gibi... Kısacası; Biraz eski, hafif kırgın, tanık olduklarına üzgün, az da yorgun gibi.. |
Cevap: vαvєчlα.. [Üye Olmadan Linkleri Göremezsiniz. Üye Olmak için TIKLAYIN...] Bazen düşünüyorum da neden herzaman yanılıyorum. Kime çok iyi desem, kötü gün dostu desem muhakkak ki bir darbelerini yiyorum. Menfaat üzerine kurulan hiçbir dostluğa, arkadaşlığa, kardeşliğe tahammülüm yok. Sen Bana Abi yada Abla isen, benim senin korumana ihtiyacım olacağından değilde iç güdüsel olarak koruyucu yanını görmek isterdim. Son günlerdeki kırgınlıklarımın haddi hesabı yok, susuyorum kendi içimde yaşayayım bişeyleri diyorum ama bu bazen hiçte kolay olmuyor. Menfaatin uğruna kardeşim dediğini kaybetmişsin, kırgın olan benim aslında bunu sen iyi biliyorsun ama gelip sana kırgınım diyebiliyorsun.. Seninde çok sevdiğin cümleyi kullanayım yine.. Menfaatiniz Nereyse Kıbleniz Orası Olmuş. O yüzden kardeşlik anlamında bir beklentim yok, menfaatinizin olduğu yerde durabilirsiniz. Herkes kendine yakışanı yapar, sende kendine yakışanı yaptın.. |
Cevap: vαvєчlα.. [Üye Olmadan Linkleri Göremezsiniz. Üye Olmak için TIKLAYIN...] |
Cevap: vαvєчlα.. |
Cevap: vαvєчlα.. [Üye Olmadan Linkleri Göremezsiniz. Üye Olmak için TIKLAYIN...] Bir rüya görüyorum. Yalnızım, dolaşıyorum yıkıntılar arasında Herşey tanıdık geliyor gözüme Anılar canlanıyor zihnimin kör noktalarında Bir rüya görüyorum Yürüyorum, ayaklarım çıplak Acımıyor canım, hissetmiyorum aslında bedenimi Hissetmiyorum, üzerinden geçtiğim irili ufaklı enkaz parçalarını Anlıyorum sonra Bu yıkık dökük ortam Hayal ağacımın kurumuş kökleriymiş Ruhumun kimse koparamaz dediğim parçalarıymış bunlar O kadar yıkılmış ki buralar Birkez daha acıdım kendime, arafımda kalmış sevgine Birkez daha acıdım bedenime verilen SEN zehrine Değermiydi bu yıkımlar, değer sandım... Kalbimin anahtarına sahiptin, girdin içeri Kapattın bütün ışıkları, Işığın olurum dedin Aydınlatırım ruhunu, sevgimle yaşarsın dedin Sevginle yaşarım dedin Yaşadım Kelebek misali Kısa süreli bir mutluluk, bir umut, Telafuzunla göğsümden fırlarcasına atan kalbim Heyecandan tir tir titreyen bedenim Yeniden doğdum o an Yeniden çıktım kozamdan, başka bir dünyaya kavuştum Yeniden ben oldum, biz olduk Biz olacaktık, bizden gitmeseydin İşte bir kelebek misali Hani bir kelebek girer camından içeri İmrenirsin onun güzelliğine, yaşamına Alırsın onu gözün gibi bakarsın Ertesi gün bir bakmışsın ruhu bedenini terketmiş Çokta umursamazsın Çünkü bir kelebektir o, küçük bir kelebek Süresi doldu öldü dersin Sende hayatıma kelebek gibi girdin Büyülendim güzelliğinle Ruhumu kaybettim gözlerinde Ama gittin, kopardın ellerimizi Süresi doldu gitti diyemedim Umursamıyorum diyemedim Arkanda bir enkaz bıraktın gittin Beni karanlıkta bıraktın Anahtarla girdiğin kalbimden kazarak çıktın Yeri dolmayacak bir boşluk ve toplanamayacak bir enkaz bıraktık geride Ruhuma zehrini verdin ve gittin... Şimdi anlıyorum, rüya değilmiş gördüklerim Anılarımmış gözlerimin önünden akan zaman dilimi Hayatımdaki kısacık ömrünle, sonsuz yıkım bıraktın bedenimde Dokunmasın kimse Girmesin karanlığıma ellemesin enkaz altında kalan bedenimi Senden geriye bir enkaz ve ben Bırakın bedenim orda çürüsün, ruhum oraya sıkışmış zaten çıkamaz oradan Bırakın ruhuma yoldaşlık yapsın bedenim Eriyip gitsin enkazların altında.... Yok olup gitsin... |
Cevap: vαvєчlα.. "Şimdilerde kendimi kimseye anlatamayacak kadar yorgun, anlamasını beklemeyecek kadar kırgınım...🍃 |
Cevap: vαvєчlα.. [Üye Olmadan Linkleri Göremezsiniz. Üye Olmak için TIKLAYIN...] Sonra dayanamıyorsun. Her şeyi içine atmaktan yavaş yavaş tükendiğini hissediyorsun. Seni çok iyi anlıyorum diyen herkesin,seni anlamadığını görüyorsun. En yakınından uzaklaşıyorsun. Yapabildiğin en iyi şeyin,yazmak olduğunu görüyorsun. Yazıyorsun. Herkesten saklasan da,gizlesende tükeniyorsun. Hani o dışarıya verdiğin mutluyum imaji var ya,içini yiyip bitiriyor. Biri gelse ve gerçekten de tam anlamıyla yanında olsa,düzeleceksin gibi geliyor. Ama o kadar çok yenilgiye uğradın ki,sevmede,değer vermede,bir yanın hep kimseye güvenme diyor. O yanına yenilmeye başladığın zaman,asıl acıları tatmaya da başlıyorsun. İşte o anlar kalbinin,aklını yendiğin anlar oluyor. Ve benim kalbim aklımı hep yeniyor. Değer vermekte bir sorun yokta,aynı önemi,ilgiyi,sevgiyi,değeri göremeyince başlıyor asıl sorun. Asıl sorunlar,asıl canını yakanlar oluyor. Birde yitirdiklerin var,dönülmez yolda bıraktıkların,geri dönmeyeceğini ezberlediklerin. Hani her şeyde derler ya” hayat devam ediyor” aynen öyle. Ne giden geri geliyor,ne kalanlar değerini biliyor,ne yerin,nede kıymetin değişiyor.Sen sadece günden güne eriyorsun,tükeniyorsun,hissizleşiyorsun. Ama gerçekten de bir aklım bu savaştan üstün çıkarsa,o zaman tam anlamıyla sevdiğim insanlar,tam anlamıyla soğukluğu tadacaklar. |
Cevap: vαvєчlα.. [Üye Olmadan Linkleri Göremezsiniz. Üye Olmak için TIKLAYIN...] Bazen insanın Beyninin içi cok kalabalık, Ruhu ise tenha oluyor. Dışı suskun içi feryat doluyor. Konusmaya mecali kalmadığından değil suskunluk. Konuşsam neye yarar itilmisligi. Kabuguna cekilmisliktir bu. Usul usul yaşayıp gidiyoruz, belki odadan belki yoldan birgün de bu dünyadan. Insanın hayatı nasıl geciyor. Insanları anlamaya çalışarak tükettik ömrü. Anladık mı? Asla! Insan yanılgıdan başka birşey değildir. Düşünmek yıpratır kısaca. Daha ne kadar tüketebilirsek herseyi o kadarına asıldık. Ne var ne kaldı ne yok. Koca boşlukta sallanan boş cesetler. |
Cevap: vαvєчlα.. Çok yoruldum, her defasında kırılmaktan incinmekten. Ben alttan aldıkça üzmeyeyim dedikçe üzülüyor, yıpratmayayım dedikçe yıpranıyorum. Bugün benim miladım olsun, bundan sonra hiçbir canlının beni üzmesine kırmasına izin vermeyeceğim.. İyi niyetini bozma, üzme incitme kızım kimseyi dedikçe hep ben paramparça oluyorum. Güçlü görünmenin, içim çığlık çığlığa iken bile gülümsemenin ağırlığını tarif edemem. Hissizleştim artık, duygularım ve kalbim çok yorgun.. 🥀 |
Cevap: vαvєчlα.. Kafamın içi şehir kalabalığından farksız. Bir sürü ses, hepsi bana ait ama bambaşka konular hakkında konuşuyorum, kendimle. Ama dudaklarım kımıldamıyor. Belki bu yüzden sessiz yerleri seviyorum. Dedikodu ve şehir sesi yerine kendimi dinliyorum. Bir süre sonra yoruluyorum ve sanki kafam da onca şey yaşanmamış ve düşünmemiş gibi uykuya veriyorum kendimi. Sizde kendinizi dinleyin ama bunu aşırıya kaçmadan ve kendinizi kendinizle yormadan yapın. Kendinizi benliğinizden soğutmayın.. |
Cevap: vαvєчlα.. [Üye Olmadan Linkleri Göremezsiniz. Üye Olmak için TIKLAYIN...] |
Cevap: vαvєчlα.. Her Defasında Başka Bir İğrenç Yüzünüzü Görmekten Bıktım.Nasıl Sevmişim, Nasıl Güvenmişim Demekten, Kendime Kızmaktan Bıktım. Aynı Yanlışın, Saflığın, Hep Aynı Duygunun Heba Olmasından Bıktım, Yoruldum.Ne Sevmeyi Biliyorsunuz, Ne de Kıymet Bilmeyi. Gerçekten Bir KaLbiniz Yok! |
Cevap: vαvєчlα.. [Üye Olmadan Linkleri Göremezsiniz. Üye Olmak için TIKLAYIN...] |
| Tüm Zamanlar GMT +3 Olarak Ayarlanmış. Şuanki Zaman: 04:23. |
Powered by vBulletin® Version 3.8.11
Copyright ©2000 - 2025, vBulletin Solutions, Inc.
Search Engine Friendly URLs by vBSEO
Copyright ©2004 - 2025 IRCForumlari.Net Sparhawk