| |
Cevap: Yok Yere Mi Delirdik Önce vardın. Hiç kimseye benzemiyordun. Şimdi yoksun, herkes gibi oldun |
Cevap: Yok Yere Mi Delirdik Anladım ki ayrılığa değil, Ayrı kalmaya yeniliyor insan. |
Cevap: Yok Yere Mi Delirdik Gözyaşım kadar değerlisin; ama nasıl gözyaşlarım gözümden düştüyse şimdi sende öylesin |
Cevap: Yok Yere Mi Delirdik Birini aklınızdan silebilirsiniz ama onu kalbinizden atmak başka bir hikayedir |
Cevap: Yok Yere Mi Delirdik Ayrılık sevdanın türbesidir |
Cevap: Yok Yere Mi Delirdik Kadın olmak yasaklandı. İstediği gibi giyinemez ki kadın. Giydikleri onu ya yobaz yapar ya fahişe. Özgürce dışarı çıkamaz ki kadın. Geceleri sokaklarda yürüyemez, yıldızları izleyemez tek başına. Bir koruyusu olmalı yanında. Sevgilisi, babası, abisi hatta küçük erkek kardeşi... Bir erkek olmalı. Çünkü kadın aciz, güçsüz değil mi? Tecavüz edilip öldürülse bile suçlu bulunur kadın. Giydikleri, dışarı çıktığı saat ya da belki de sadece güzel olması suçlu yapar onu. İftiraların tek odağıdır çünkü hiçbir söz bulamazlarsa "yapmıştır bir şey" derler. Kahkaha atması bile ayıplanır, gülmek ne güzel şey oysa ki. "Erkek sözü" ne kadar değerliyse, bir şeyleri "kız gibi yapmak" da o kadar değersizdir. "Kadın işi" ne kadar basitse "erkek işi" o kadar zor görülür. Evli kadın kocasına hizmet etmek zorundadır. Suyunu bile ayağına ister bazı sözde adamlar. Ve "kocandır o yapacaksın" der bazı hanımlar. Artık bitti. Bitecek. Vicdanınızın sesini dinleyin. Normalleştirmeyin, susmayın. Öldürülüp yakılan bedenlere ne hesap vereceksiniz? Bitti diyorum çünkü bitmek zorunda. Hiçbir katil hiçbir karakoldan elini kolunu sallaya sallaya çıkmasın artık. Kadın olmak yasak olmasın. Eğer bir şey yasaklanacaksa bu zihniyet yasaklansın. Tüm bu adaletsizlik son bulsun. Toplum, kendine bir iyilik yapsın... |
Cevap: Yok Yere Mi Delirdik Bana inanacağın günü bekliyorum… 7 ay sonra: İnandın ama geç kaldın… Sen kal, ben yoruldum gidiyorum |
Cevap: Yok Yere Mi Delirdik Her şeyi geride bırakıp kalemimi alıyorum elime. Dokunduğum sayfalar kanıyor, kalemimin ucu bir hançer gibi. Beklenmedik zamanlarda yüzüme çarpan sivri bir yalnızlığım var. Bir alarm gibi hatırlatıyor bana tozlu düşleri. Pencerelerimi kapatıyorum kapatıyorum yine de bırakmıyor peşimi sert rüzgarlar. Ayaklarım buz gibi. Tenim, aldığım nefes soğuk. Melekler diyorum, melekler biraz zalim mi bugün? Büyüyorum, anlaşılmadık hislerin gizemi nasıl da zavallı bir çaresizlik yaratıyor. Bunu herkesten saklıyorum. Kendimden bile. Çünkü kendimden korkuyorum. Yapabileceklerimin karanlığı gözlerimi kör etmişken, bir gün, ben, eski ben olamamaktan korkuyorum… |
Cevap: Yok Yere Mi Delirdik Yüzün ne kadar masumsa tenin o kadar günahkarmış, O ellerle dokunma bana… O dudaklarla öpmeye kalkma. |
Cevap: Yok Yere Mi Delirdik Zamanın da geçiremediği acılar varmış meğer… :( |
| Tüm Zamanlar GMT +3 Olarak Ayarlanmış. Şuanki Zaman: 06:44. | |
Powered by vBulletin® Version 3.8.11
Copyright ©2000 - 2025, vBulletin Solutions, Inc.
Search Engine Friendly URLs by vBSEO
Copyright ©2004 - 2025 IRCForumlari.Net Sparhawk