[Kalemzede]

İslam Dininin Peygamber Efendimizden sonraki ikinci büyük şahsiyeti Hz. Ebu Bekir’dir. İslam davası uğrunda eşsiz bir fedakarlık örneği ve sadakat timsali olmuştur. Hayatı baştan başa ahlak, fazilet ve yüce insanlık örnekleriyle doludur.
Hz. Ebu Bekir İslam’a girmeden evvel bile putlara tapmamış, çirkin davranışlardan uzak durmuş, güzel ahlakıyla o günkü insanlara örnek olmuş, Hz. Peygamberin en yakın arkadaşıydı. Asıl adı; Abdulkabe (Abdullah) babasının adı Ebu Kuhafe (Osman) annesinin adı Ümmül Hayr (Selma binti Serh) dir.

İslam’la şereflenen ilk erkek olma şerefini kazanmış, Hz. Resulullah’ın İslam davetini duyar duymaz hiç tereddüt etmeden hemen Müslüman olmuş Hz. Peygamberi tasdik etmiştir. Bu konuda Hz. Peygamber şöyle buyurmuştur: Hz. Ebu Bekir’den başka İslam'a davet ettiğim herkes önce bir tereddüt ve şaşkınlık geçirdi fakat Hz. Ebu Bekir kendisine İslam’ı anlattığımda ne tereddüt geçirdi ne de durakladı

İslam’la şereflendikten sonra yakın dostlarına, akrabalarına, fırsat buldukça herkese İslam’ı anlatıyor ve Müslüman olmalarını tavsiye ediyordu.

İslam’ın ilk yıllarında Müslümanlar, müşriklerin eziyetlerine maruz kalıyor işkenceler yapılıyor, İslam dininden dönmeleri için baskılar yapılıyordu bu yüzden Müslümanlar ibadetlerini gizlice yapıyorlardı.
Bir gün Hz. Ebu Bekir’in ısrarı üzerine Müslümanlar hep birlikte Kabe’ye gittiler. Hz. Ebu Bekir ayağa kalkıp orada hazır bulunan müşriklere dönerek kendilerini bir olan Allah’a inanmaya, Hz. Resulullah’ı tasdik etmeye, puta tapmaktan vazgeçmeye, cahiliyle adetlerini terk etmeye çağırdı. Bunun üzerine müşrikler Müslümanlara saldırdı Hz. Ebu Bekir’i yere yatırdılar, ellerine geçirdikleri her şeyle saldırıyorlardı. Bunlardan azılı müşrik utbe bin rebia çivili ayakkabılarıyla Hz. Ebu Bekir’i, mübarek yüzüne gözüne vurarak kanlar içinde bıraktı. Hz. Ebu Bekir darbelerin etkisiyle bayılıp kendinden geçti. Yakınları Hz. Ebu Bekir’e yetişip, güçlükle müşriklerin elinden kurtarabildiler. Hz. Ebu Bekir bayılmış ve o gün akşama kadar da baygın kalmıştı. Gözlerini açtığında etrafına bakındı ve ilk sözü “Hz. Resululah nasıl, bana ondan haber veriniz” olmuştu. Annesi kendisine, “evladım bir şey yiyip içmez misin” diye sorduğunda, kendisi Hz. Resulullah’ı soruyor ve annesinin “bilmiyorum, haberim yok” cevabı üzerine Hz. Ebu Bekir, birinin gönderilip, Resulullah’tan haber getirmesini istedi. Gelen haberde Hz. Peygamber’in iyi olduğu söylenilmesine rağmen gönlü rahat olmadı. Hz. Resulullah’ı görmeden hiç bir şeyi yememeye içmemeye yemin etti. Ayağa kalkamayacak durumda olmasına rağmen, kollarından tutularak Hz. Resulluh’a götürüldü. Hz. Peygamber’i görünce “anam babam sana feda olsun ya Resulellah” diyerek ağlamaya başladı. “Sizi sağ gördükten sonra bütün felaketler, işkenceler, eziyetler bana hiç gelir” diyerek Hz. Resulullah’a olan sevgisini ortaya koydu.
O Hz. Ebu Bekir ki Kur’an’ı Kerim’de bahsedilen iki kişiden biri, Hz. Resulullah’ın can yoldaşı, cennetle müjdelenen on kişinin ilki, peygamberler hariç insanların en faziletlisi.

Hz. Ebu Bekir, hayatında hayırlı ve güzel işler yapmada fırsatları en güzel bir şekilde değerlendirmeye gayret göstermiştir.

Hz. Peygamber, zaman zaman ashabına hayırlı işler olarak neler yaptıklarını soruyordu.

Bir gün ashabına;

“Bugün hanginiz oruçludur” diye sordu.

Hz. Ebu Bekir “Ben, ya Resulellah” diye cevap verdi.

“Bugün hanginiz bir cenazeyi takip etti” diye sordu.

Hz. Ebu Bekir “Ben, ya Resulellah” diye cevap verdi.

“Bugün sizden kim bir fakiri doyurdu” diye sordu.

Hz. Ebu Bekir “Ben, ya Resulellah” diye cevap verdi.

“Bugün hanginiz bir hastayı ziyaret etti” diye sordu.

Hz. Ebu Bekir “Ben, ya Resulellah” diye cevap verdi.

Bu cevaplar üzerine Resululah tebessüm etti ve şu müjdeyi verdi:
Bu güzel davranışlar kim de varsa, kimde toplanırsa işte o cennete girer ve onu cennetle müjdelerim.
Hz. Ebu Bekir İslam uğruna Allah’ın rızasını kazanma uğruna hayatı boyunca malı ve canıyla mücadele etmiştir. Müşriklerin eziyet ve işkence ettikleri birçok sahabeyi köle olarak bulundukları kişilerden satın alarak hürriyetlerine kavuşturmuştur. Kızgın kumlar üzerinde işkence edilen Hz. Bilal, bayılıncaya kadar dövülen Hz. Ammar, ayağına ip takılarak sürüklenen Ebu Fukeyhe bu sahabelerden bazılarıdır.

Hz. Ebu Bekir Hz. Peygamberin ilk halifesi oldu. Halifeliği dönemindeki en güzel hizmetlerinden birisi Kuran’ı Kerim ayetlerini toplayıp mushaf (kitap) haline getirmesidir. 3ü erkek 3ü kız olmak üzere 6 çocuğu olmuştur. Halifeliği 2 yıl 3 ay 10 gün sürmüştür. Hicretin 13. yılında 22 ağustos 634 tarihinde vefat etmiştir.
Fazileti hakkında şu hadisi şerifler rivayet edilmiştir.
“Hiç bir kimsenin bizde mukafatını vermediğimiz bir iyiliği kalmamıştır. Yalnız Ebu Bekir müstesna. O’nun bize öyle iyilikleri vardır ki, onların mükafatını kıyamet gününde Allah Teala verecektir.”
“Peygamberler müstesna (hariç) insanların en faziletlisi Ebu Bekir’dir.