Çevrimiçi

İslâm, birlik ve beraberliği emreden bir yardımlaşma ve ihsan dinidir. Allah, Kuran-ı Keriminde, “İyilikte ve takvada (Allah’ın yasaklarından sakınmakta) yardımlaşın, günah ve düşmanlık üzerine yardımlaşmayın.” (Maide Sûresi, 2) diye emrediyor.

Bir başka ayet-i kerimede de şöyle buyuruyor:
“Ey insanlar! Doğrusu biz sizleri bir erkekle bir dişiden yarattık. Sizi milletler ve kabileler haline getirdik ki birbirinizi tanıyasınız. Şüphesiz Allah yanında en değerliniz, takvaca (günahlardan sakınmada) en ileri olanınızdır. Şüphesiz, Allah yaptıklarınızı bilir, her şeyden haberdardır.” ( Hucurat Sûresi, 13)

Ayetin başında yer alan, “Ey insanlar!” hitabı, tanışma ve yardımlaşmanın sadece Müslümanlara değil bütün insanlığa şamil olduğunu ifade etmektedir. Çünkü insan mükerrem bir mahluktur ve bütün insanlar “insanlık”ta kardeştirler.

Yardımlaşmanın önemli bir esası şefkat ve merhamettir.
Bir ayet-i kerimede, “Allah insanlara karşı şefkatli ve merhametlidir.” (Bakara Sûresi, 143) buyrularak, insanlar bu yüksek sıfatlara teşvik edilirler. Bu konuda Peygamber efendimizin birçok hadis-i şerifi vardır. Bunlardan sadece ikisini takdim edelim:
“İnsanlara acımayana Allah da acımaz.” ( Müslim, Fedail, 66)
“Merhamet etmeyene merhamet edilmez.” ( Buhari, Edep, 18)
Bu ayet-i kerimelerden ve hadis-i şeriflerden İslâmiyet’in yardımlaşma ve muhabbet üzerine kurulu olduğu anlaşılmaktadır. Zaten bu sıfatlar insanlığın mahiyetinde vardır; ondan ayrı düşünülemez.

Bu gibi esaslara istinat eden bir din, hiç zulme, tecavüze ve bozgunculuğa müsaade eder mi?