Çevrimiçi

Ayetteki “kendiliğinden görünen” mücmel ifadeyi ‘az da olsa’ farklı tefsir eden alimler, kadınların, istisna dışında kalan ziynetlerini ve ziynet yerleri olan saç, baş, boyun, kulak, gerdan, göğüs, kol ve bacakların örtülmesi olarak anlamışlar ve bunlardan herhangi birini açmalarının caiz olmadığı hükmünde ittifak etmişlerdir. (7) Kadınların, bu ziynet yerlerini kimlerin yanlarında açabilecekleri ise, ayetin devamında bildirilmiştir.

Bu ayet-i kerime nazil olunca, yukarıda rivayet edilen hadislerle de sabit olduğu üzere, Ensar ve Muhacir kadınların, eteklerinden bir parça keserek, onunla başlarını örtmeye acele etmeleri, Hz. Aişe (R.A.)'nın ablası Esma (R.A.)’nın, ince bir elbise ile Hz. Peygamber (A.S.)’ın huzuruna çıktığı zaman Hz. Peygamberin “Ergenlik çağına gelen bir kadının elleri ve yüzü dışında kalan yerlerini göstermesinin caiz olmadığını” bildirmesi, yine Hz. Peygamber (asv)’in, bileklerini dört parmak yukarısını işaret ederek “Allah’a ve ahiret gününe iman eden bir kadına, ergenlik çağına gelince yüzü ve şuraya kadar elleri hariç, herhangi bir yerini açması caiz değildir.“ buyurması, söz konusu ayetteki emirlerin vücub için olduğuna, kadınların yukarıda sayılan ziynet yerlerini örtmekle yükümlü olduklarına delalet etmektedir.