Dini tam olarak yaşamayan, kulluk vazifelerini yerine getirmeyen birçok insana şahit olmuşsunuzdur. Bunlar Allah`a inançları olmasına rağmen dini kıyıdan kıyıdan yaşamak isterler. Hayatlarının hiçbir alanına dini sokmazlar. Din onlar için adeta akşam üstü okunan bir kitap veya hafta sonu hava iyi olursa yapılacak piknik gibidir.
Pikniğin oluşması için nasıl bazı şartlar gerekiyorsa (havanın iyi olması, gidilecek yerin sakin ve temiz olması gibi)dini yapmak içinde şartların uygun olması gerekir. Çalışılan yerde dine karşı gelen bir müdür varsa o zaman dini gerekler yerine getirilemez veya aile büyükleri veya sevgililer dine karşı ise dini gerekler yine yerine getirilmez. Burada şartlar tam manasıyla oluşmamıştır. Bunun yanısıra örneğin bilhassa sabah namazları zamanın erkenliğinden, akşam namazlarıda zamanın yetersizliğinden kılınamaz. Oruç tutmak içinde en azından yakın arkadaşların ne yaptığı gözden geçirilir ona göre karar verilir.
Dediğim gibi bu tip insanlar için din, herşey yapılıpta eğer zaman kalırsa ve şartlarda uygunsa okunacak kitap gibidir. Herşey yapılmış ve yapacak birşey kalmazsa e hadi bari birazda Allah için birşeyler yapalım mantığıdır buradaki. Bunlar için Allah vardır ama kulluk vazifelerini yerine getirmek ve din hiçbir zaman hayatlarının yönlendiricisi olamaz. Belli bir hayatları vardır ve bu hayatlarında arta kalan zamanlarda da din adeta bir hobi gibi yapılır. Hatta hiç bir hobilerinede bu kadar az zaman ayırmazlar. Din onlar için, cenazelerde, mevlütlerde, kazalarda, mezarlıklarda akla gelen bir olgudur. Oysa iyi bir kul için din, herşeyin önünde yer alan ve insanın hayatına yön veren şeydir. Din arasıra hatırlanacak veya şartlar uygunsa yapılacak birşey değildir. Herşey yapıldıktan sonra kalan zamanda yapılacak birşey hiç değildir.
01 Kasım 2014, 16:58
Benzer Konular 
Normal
