İman, kalbin fiilidir. Biz Allah Tealâ’nın varlığını, birliğini, her yerde hâzır ve nâzır olduğu kalp ile idrak ve tasdik ederiz. Böyle bir idrak ve tasdike ulaşılabilmesi, kalbin tasfiye edilmesine, kalb-i selim kılınmasına bağlıdır. Kalp zikirle tasfiye edilir, temizlenir, arındırılır. Ve kalplerimiz tasfiye edildiği kadar tecelliyata mazhar olur, mazhariyeti ölçüsünde de huzur bulur. Kirlenip paslanmış bir ayna gibi günahlarla kararmış bir kalpte zuhur olmadığı için, ne yapılırsa yapılsın huzur da olmaz.
Günah işlemek zaten Cenab-ı Hakk’ın huzurunda olduğumuzu unutmanın, yani her iki anlamda da huzursuzluğun eseridir. Günahların kalbi incitmesiyle, hatta bırakın günahları, şüpheli şeylerin bile Efendimiz s.a.v.’in buyurduğu gibi “kalbi tırmalaması” ile hissedilen bu huzursuzluk bizim için bir uyarıdır aynı zamanda. O uyarıyı dikkate alıp kalbi huzursuz eden tutumlardan kaçınmak da mümkün, duymamak için o sızıyı uyuşturmak da…
Bu dünyadan başka geleceği ve derdi olmadığına inananlar ikinci yolu seçiyor. İnsanı nefes nefese dünyalık peşinde koşturarak, tüketim ve eğlenceye sevk ederek oluşturdukları uyuşturucu etkisiyle onun durup düşünmesini, kendini dinlemesini engelliyorlar. Mutluluk ve huzur vaadiyle zihinlere zerk edilen bu tutumlar ya kalbin büsbütün kararıp ölmesine yahut insanın tıpkı İblis gibi huzurdan kovulmasına ama her halükârda ebedi huzuru kaybedip şakiler safına katılmasına sebebiyet veriyor.
18 Ocak 2015, 16:52
Benzer Konular 
Normal
