Tarih adeta bir ayna gibi zaman sürecinde yaşanan acı tatlı her türlü hadiseyi yansıtır. İslam tarihinde yaşanan hadiselerin arasında Kerbela olayı ise kendine özgü özelliklere sahiptir. İmam Hüseyin –s– hamaseti hakla batılın yüzleşmesi ve din yolunda canını feda etme simgesi olarak tanınan bir harekettir. İmam Hüseyin’in –s– kıyamı sadece sıradan bir hadise değil, canlı ve hareket yaratan bir kültürdür. Bu kültür İslam’dan kaynaklandı ve dinin yüce değerlerinin ayakta kalması ve bekasını sürdürmesi yolunda hayati rol ifa etti. Bu olay zaman sürecinde kaynayan bir pınara dönüştü. Hak, adalet ve hakikat peşinde olanların yoluna ışık tuttu ve bir çok haktalep harekete ilham kaynağı oldu. Gerçekte bu ebedileşen kıyamda yaşanan sahneler ve bu hamaseti yaratanların ifa ettiği rolleri, basiretli ve adalettalep insanlar için ebedi bir örnek oluşturdu. Bu gerçek İmam Hüseyin’e –s– eşlik eden arkadaşlarında ve ehli beytinde en iyi şekilde görünüyor. İmam’ın arkadaşları o hazrete doğru bir tanıma ulaştıktan sonra katıldı ve büyük bir aşk, şevk ve iman gücüyle canını feda etti. İmam Hüseyin –s– ve arkadaşları için insanların cahilliğinin verdiği acı, kılıçların açtığı yaraların acısından daha çok acıydı. Bu yüzden insanların düşünceleri üzerindeki cahillik perdesini kaldırmak onlar için önemli bir cihat sayılıyordu. Kerbela tarihinde belirtildiği üzere İmam’ın bir çok arkadaşı aydınlatıcı ve bilgilendiren sözleri ve açıklamalarıyla hakikati beyan ediyordu. Savaş sırasında İmam Hüseyin’in –s– arkadaşları ilkin hamasetvari şiirler ve coşkulu konuşmalarla İmam Hüseyin’i –s– ve Allah Resulü’nün –s– ehli beytini tanıtıyor ve ardından çarpışmaya başlıyordu. Bu durum, düşmanın İslam Peygamberi’nin –s– pak ehli beytinin –s– imajını karalamak için geniş ve sürekli bir kampanya yürüttüğünü gösteriyordu. Bu yüzden İmam’ın arkadaşları Kerbela’da her fırsatta İmam Hüseyin’in –s– siyerini ve izlediği yolu savunuyor ve gafilleri aydınlatmak için beyan ediyordu. Kerbela hamasetini yazanların en seçkin özelliklerinden biri, bu insanların İmam Hüseyin –s– ve ülkülerine sonuna kadar bağlı kalmasıdır. İmam’ın gerçek arkadaşları en zorlu şartlarda bile İmam’la antlaşmalarını çiğnemeyi kabul etmedi. İmam Hüseyin’in –s– sahabesi ve kendisine eşlik eden insanların arasında Hz. Abbas –s– ayrı bir konuma sahiptir. Hz. Abbas’ın –s– adı her zaman vefakârlık ve cesaret sıfatlarıyla anılır. Abbas da Hz. Ali’nin –s– oğlu ve İmam Hüseyin’in –s– kardeşiydi. Annesinin adı Ümmül Benin’di. Abbas genç, cesur ve mert bir insandı. Abbas ahlaki ve ruhi faziletler ve ilmi dereceler bakımından İmam Hüseyin –s– hanedanı içinde ün yapmıştı. Hz. Abbas –s– ayrıca güzel yüzü nedeniyle Haşimoğulları ayı anlamına gelen Kamer-i Benihaşim lakabıyla lakaplandırılmıştı. Abbas da çocukluk çağından İmam Hüseyin’e –s– karşı özel bir sevgi ve saygı duyardı. Kerbela kıyamında İmam Hüseyin’in –s– seyrek sayıdaki ordusunun komutası Hz. Abbas’a verildi. İmam Hüseyin’i –s– korumak, kadınların ve çocukların çadırlarını muhafaza etmek ve İmam Hüseyin’in –s– susamış evlatlarına su yetiştirmek için canını feda etmek, Hz. Abbas’ın Kerbela çölündeki yaşamının en güzel ve en muhteşem anlarıydı. Kerbela çölünde Yezid ordusu İmam Hüseyin –s– ve arkadaşlarını dize getirmek için su kaynaklarına ulaşmalarını engelledi. Ancak susuzluk İmam Hüseyin’in –s– evlatlarını etkilemeye başlayınca Hz. Abbas onlara su getirmek için gönüllü oldu. Hz. Abbas emsalsiz bir cesaret örneği sergileyerek düşman kuşatmasını kırdı ve Fırat ırmağına ulaştı. Abbas elini Fırat suyuna daldırdı. Su soğuk, duru ve serindi. Abbas bir an bir avuç su içmek istedi, çünkü içi susuzluktan yanıyordu, ama birden İmam Hüseyin’in –s– susayan evlatlarını hatırladı ve bu yüzden suyu içmekten vazgeçti ve hemen yanındaki tulumu doldurdu ve hızla çadırlara yöneldi. O sırada alçak düşman saldırarak Hz. Abbas’ın tulumu taşıyan kolunu kesti. Hz. Abbas tulumu öbür eline aldı ve yoluna devam etti, fakat bu kez düşman öbür elini de kesti. Suyu her ne pahasına olursa olsun çocukların bulunduğu çadıra ulaştırmak isteyen Hz. Abbas bu kez tulumu dişleriyle tutarak yoluna devam etti. Ancak düşman onu ok yağmuruna tuttu ve böylece İmam’ın ordusunun komutanı Hz. Abbas şehit düştü. Kerbela çölü İmam Hüseyin’in –s– arkadaşları ve evlatlarının kahramanlıklarına şahit oluyordu. Bu arenanın bir başka yiğit kahramanı, İmam Hüseyin’in –s– oğlu Ali Ekber’di. Ali Ekber de İmam’dan icazet aldıktan sonra savaş arenasına çıktı. İmam oğlunu seyrederken Allah Teâlâ katına şöyle arz etti: Ey yüce Rabbim, sen şehit ol, savaşmaya giden şu genç ahlak, sima ve söz ve davranışta herkesten daha çok Resulullah’a benziyordu. Biz ne zaman Resulullah’ı görme hasreti yaşasak, ona bakardık. Ali Ekber de savaş arenasında düşman ordusunda birçoklarını helak ettikten sonra Yezid’in askerleri namertçe arkadan saldırdı ve onu şehit etti. Kerbela çölünde hamaset yazanların arasında Veheb adında bir genç de dikkat çekiyor. Veheb Küfe’den hristiyan bir gençti ve İmam Hüseyin’in –s– mesajını duyduktan sonra eşi ve annesini yanına alarak Kerbela’ya geldi. Veheb İmam Hüseyin’in –s– zulüm karşıtlığı, haktalepliği ve cesaretine hayran olmuştu. İmam Hüseyin’i –s– İslam’ın simgesi olarak gören Veheb İmam’ın ülkülerine hayranlığı yüzünden İslam dinini benimsedi ve müslüman oldu. Veheb de Aşura gününde annesinin tavsiyesi ve İmam Hüseyin’in –s– icazetiyle savaş arenasına çıktı ve düşman ordusundan 19 süvariyi devirdikten sonra şehit düştü. Kerbela ve Aşura olayları anlatılırken her zaman İmam Hasan’ın –s– oğlu Kasım’ın adı da geçer. Aşura gününe bağlanan gecede İmam Hüseyin –s– sahabeye Allah yolunda şehadetin haberini verdiğinde, Kasım amcası İmam Hüseyin’den –s– bu büyük feyzin kendisine de nasip olup olmayacağını sordu. 13 yaşındaki Kasım Aşura günü İmam’dan ısrarla icazet aldıktan sonra savaş arenasına çıktı ve sonunda Kerbela şehit kafilesine katıldı. Hür Bin Yezid Riyahi’nin öyküsü de Kerbela’nın ilginç öykülerinden biridir. Hür ilkin düşman ordusunda yer almıştı, ancak daha sonra İmam’ın davranışlarıyla gözleri gerçeğe açıldı ve böylece batıl ordusundan ayrılarak hak saflarına katıldı. Hür de Aşura günü büyük bir sabırsızlıkla İmam Hüseyin’den –s– savaş arenasına çıkmak için izin istedi ve cesurca savaştıktan sonra şehit düştü
16 Mart 2015, 16:51
Benzer Konular 
Normal
