Senin Benden Farklı Üstün'lüğün Yok ? - IRCForumları - IRC ve mIRC Kullanıcılarının Buluşma Noktası

Sır · 25 Şubat 2018, 15:53

insanlar bazen kendınısı karşısındakinden üstün görmesini çözemedim

ALLAH fark lımı yaratmış acaba hane 2 kolu 2 bacağı 2 gözü 2 kulağı ? vs
dahamı farklı da neyin kibiri ? neyi hor görme ? gireceğiniz toprak mı farklı olacak yada mezar mı ? insanları yüksenden kuş bakışı yapmakda neymiş ..

Sizin şu soyunuz-sopunuz kimseye üstünlük ve kibir taslamaya vesile olacak şey değildir. (Ey insanlar)! Hepiniz Adem'in çocuklarısınız. Hepiniz bir ölçek içindeki birbirine eşit buğday taneleri gibisiniz Halbuki, hiç kimsenin kimseye din ve takva müstesna üstünlüğü yoktur. Kişiye kötü olması için; başkalarını yermesi, küçük görmesi, cimri, kötü huylu, had ve hududu aşmış olması yeter.

(Müsned-i Ahmed b. Hanbel, 4/158, İbnu Kesir, 4/218)

Takva; Allah’a karşı gelmekten, dünya ve ahirette insana zarar verecek inanç, söz ve davranışlardan, günahlardan sakınmak anlamına gelir. (3)Yüce Allah, Al-i İmran Suresi 102. ayetinde; “Ey iman edenler! Allah’a karşı gelmekten nasıl sakınmak gerekiyorsa öylece sakının ve siz ancak müslümanlar olarak ölün.” (4) buyurmaktadır.

“Allah, sizin dış görünüşünüze ve mallarınıza bakmaz. O, sadece sizin kalplerinize ve işlerinize bakar.” yane dünyada sahip olduğunuz tum şeylerin önemi yok ? niyetiniz iyilikleriniz kalbinizde besledikleriniz dışında ..

ÜSTÜNLÜK SADECE TAKVADADIR

Allah (cc) Katında Üstünlük Takva İledir

"Ey insanlar, gerçekten, Biz sizi bir erkek ve bir dişiden yarattık ve birbirinizle tanışmanız için sizi halklar ve kabileler (şeklinde) kıldık. Şüphesiz, Allah Katında sizin en üstün (kerim) olanınız, (ırk ya da soyca değil) takvaca en ileride olanınızdır. Şüphesiz Allah, bilendir, haber alandır." (Hucurat Suresi, 13)

"... Siz, hayır adına ne yaparsanız, Allah, onu bilir. Azık edinin, şüphesiz azığın en hayırlısı takvadır. Ey temiz akıl sahipleri, Benden korkup-sakının." (Bakara Suresi, 197) şeklinde buyurarak, insanlara elde edebilecekleri en hayırlı özelliğin takva olduğunu bildirmiştir. Dolayısıyla insanların asıl hedeflemeleri gereken, mal mülk, şan şöhret gibi maddi değerler değil, kişiyi hem dünyada hem de Allah (cc) Katında değerli hale getirecek ve üstünlük kazandıracak olan 'takva' olmalıdır.

Allah Rasûlü r de şöyle buyurur:
“Amelinin kendisini geride bıraktığı kişiyi, nesebi öne geçirmez.” (Müslim, Zikir, 38; İbn-i Mâce, Mukaddime, 17)
Yukarıdaki âyetin inmesine sebep olan ve Peygamber Efendimiz’in insanlara bakış tarzını gösteren şu hâdise pek ibretlidir:
Allah Rasûlü r birgün Medîne-i Münevvere’deki çarşılardan birisine uğramıştı. Çarşıda siyahî (zenci) bir köle müzâyede ile satılıyordu. Köle:
“–Beni alacak olan kişiye bir şartım var” diyordu. Alıcılardan birisi:
“–Nedir o şart?” diye sordu. Köle:
“–Benim farz namazları Rasûlullah r Efendimiz’in arkasında kılmama mânî olmayacak” dedi.
Adam bu şartı kabul ederek köleyi satın aldı. Rasûlullah r her namazda gözüyle bu köleyi arardı. Birgün yine baktı fakat göremedi. Sahibine:
“–Kölen nerede?” diye sordu. Sahâbî:
“–Ey Allah’ın Rasûlü, o hummaya yakalandı” dedi. Rasûl-i Ekrem Efendimiz ashabına:
“–Kalkın onu ziyarete gidelim” buyurdu. Birlikte kalktılar ve siyâhî kölenin yanına gidip geçmiş olsun ziyaretinde bulundular. Birkaç gün sonra Allah Rasûlü r kölenin sahibine:
“–Kölenin hâli nasıl?” diye sordu. Sahâbî:
“–Ey Allah’ın Rasûlü, onun ölümü yakındır” cevabını verdi. Bunun üzerine Efendimiz r kalkıp kölenin yanına gitti ve ölmek üzereyken yanına vardı. Köle o esnâda vefât etti. Peygamber Efendimiz onun yıkanması, kefenlenmesi ve defnedilmesiyle bizzat ilgilendi. Ashab-ı kirâm bu duruma çok şaşırdılar. Muhâcirler:
“–Biz vatanımızı, mallarımızı, âilemizi terk edip buralara geldik; hiçbirimiz şu kölenin Rasûlullah’tan gördüğü îtibârı ne hayatında ne hastalığında ne de ölümünde görmedi” dediler. Ensâr da:
“–Allah Rasûlü’nü barındırdık, yardım ettik ve mallarımızla onu destekledik ama habeşli bir köleyi bize tercih etti” diye düşündüler. İşte bunun üzerine yukarıda geçen Hucurât Sûresi’nin 13. âyet-i kerimesi nâzil oldu. Onlara, bütün insanların aynı anne babanın evlâtları olduğu hatırlatılarak faziletin takvâ ile ölçüldüğü ve takvânın ne kadar üstün bir haslet olduğu anlatıldı. (Vâhıdî, s. 411-412)
Peygamber Efendimiz, Mekke’yi fethedip en büyük düşmanlarını avucunun içine aldığı gün, onları affederek şöyle hitap etmiştir:
“Ey insanlar! Allah Teâlâ size câhiliye kibrini ve atalarla övünmeyi yasaklamıştır. İnsanlar iki sınıftır: Bir, iyilik ve takvâ sahibi olup Allah’ın değer verdiği kişiler; bir de günahkâr, kötü ve Allah katında kıymeti olmayan kimseler. Bütün insanlar Hz. Âdem’in çocuklarıdır. Allah Teâlâ ise Âdem’i topraktan yaratmıştır.” (Tirmizî, Tefsîr, 49/3270; Ebû Dâvûd, Edeb, 110-111/5116)
Yine Efendimiz r Vedâ Hutbesi’nde şöyle buyurmuştur:
“Ey İnsanlar! Dikkat edin: Rabbiniz birdir, babanız (Âdem) birdir. Dikkat edin! Arabın Arap olmayana, Arap olmayanın Araba, kırmızı tenlinin siyah tenliye, siyah tenlinin kırmızı tenliye hiçbir üstünlüğü yoktur. Bunlar birbirlerine karşı ancak takvâ ile üstün olabilirler.” (Ahmed, V, 411)
Takvâ, bir insanın Allah’ın bütün emir ve yasaklarına harfiyen uyup bu hususta titiz davranması, bütün benliği ile Allah’a yönelerek kendisini Allah’tan alıkoyan her şeyden uzak durması demektir. İnsanın en mühim sorumluluğu, kendisini yaratan Allah’a karşı olanıdır. Dolayısıyla, insanlar arasındaki üstünlük de bu alandaki başarılarıyla ölçülmektedir. Çünkü takvâ, ebedî olan âhiret hayatının en mühim azığıdır. Mal, mevkî, soy, nesep gibi insanların üstünlük vesilesi edindiği şeyler ise kısa dünya hayatı içindir. Bunlarla insanlara karşı üstünlük iddiasında bulunmak doğru değildir.
Bununla birlikte, ırk, sosyal verâset ve asâlet gibi hususlar da bir realitedir. İslâm bunları tamamen yok saymaz, ancak lüzûmu kadar ehemmiyet vermek sûretiyle mâkul bir nizâm altına alır.
Rasûlullah r Efendimiz’in yanında her türlü insan vardı: Zenci-beyaz[3], Arap-Acem, kabile reisi-hizmetçi, hür-köle, zengin-fakir… Hepsi de Peygamber Efendimiz’in ardında saf bağlayıp aynı hizada namaz kılıyorlardı. Birbirlerine büyük bir muhabbet ve hürmet besliyorlardı. Hataya düşüp de takvâdan başka üstünlük vesilesi aradıklarında, Allah Rasûlü r onları îkâz ediyordu. Ebû Zer t bir kişiye kızmış ve annesinin zenci olduğunu hatırlatarak onu ayıplamak istemişti. Bunu haber alan Nebî r ona şöyle buyurdu:
“–Ebû Zer! Onu annesi sebebiyle mi ayıplıyorsun? Eğer öyleyse sen, kendisinde hâlâ câhiliye huyu bulunan bir kimse imişsin.” (Buhârî, Îmân 22, Itk 15; Müslim, Eymân 40)

Benzer Konular
Konu	Konuyu Başlatan	Forum	Cevaplar	Son Mesaj
İnsan'lığın tükendiği dönem'deyiz Sanırsam ..	Sır	IF Ekstra	0	16 Şubat 2018 21:37
YÖK'ten "üstün başarılılara üstün eğitim"	SiLa	Eğitim Haberleri	0	21 Eylül 2017 19:27
Çocuğunuz üstün zekalı ya da üstün yetenekli olabilir	Dilara	Aile Evlilik ve Çocuklar	0	08 Ekim 2010 06:21
Hacker'lığın kitabını yazdılar	PuSAt	Güvenlik Açıkları	0	13 Ekim 2009 14:10

Konuyu Toplam 1 Üye okuyor. (0 Kayıtlı üye ve 1 Misafir)

5846 sayılı Fikir ve Sanat Eserleri Kanunu gereğince sitemizde telif hakkı bulunan mp3,video v.b. eserlerin paylaşımı yasaktır. Yasal işlem olması halinde paylaşan kişi yada kişilerin bilgileri gerekli kuruma verilecektir.