[Sır]

Âbis İbnu Rebî’a (rahimehumullah) anlatıyor: “Ben Hz. Ömer (radıyallahu anh)’i Haceru’l-Esved’ öperken gördüm. Onu hem öptü, hem de: “Biliyorum ki sen bir taşsın, ne bir faydan ne de zararın vardır. Ben Resûlullah (aleyhisselâtu vesse­lâm)’ı seni öper görmeseydim, seni asla öpmezdim” dedi.” [Buharî, Hacc 50, 57, 60; Müslim, Hacc 248, 120; Muvatta, Hacc 36, (1367); Tir­mizî, Hacc 37, (860); Ebu Dâvud, Menâsik 47, (1873); Ne­sâî, Hacc 147, (5, 227); İbnu Mâce, Menâsik, 27, (2943)]
İbnu Ömer (radıyallahu anhümâ) şöyle demiştir: “Ben Re­sûlullah (aleyhisselâtu vesselâm)’ı Kâ’be’den sadece iki rüknü öper­ken gördüm, bunlar da iki Rükn-i Yemânî’­dir.” [Buharî, Hacc 59, Müslim, Hacc 242, (1267); Ebu Dâ­vud, Menâsik 48, (1874); Nesâî, Hacc 156, (5, 231-232)]
Bir rivayette, İbnu Ömer (radıyallahu anhümâ)’in şöyle de­diği belir­tilmiş­tir: “Ben, şu iki Yemânî, rükne ve Haceru’l-Esved’e Resûlullah’ın istilam ettiğini gö­reliden beri rahat halde de olsam, sı­kışık halde de olsam istilâmda bulunmayı hiç terketmedim.” [Buharî, Hacc 60; Müslim, Hacc 245, (1268)[11]]
Şeyheyn’in (Buharî ve Müslim) bir diğer rivayetinde Nâfi der ki: “Ben İbnu Ömer (radıyallahu anhümâ)’i (tavaf yaparken gör­düm. Haceru’l-Es­ved’i) eliyle istilâm ediyor, sonra da elini öpü­yordu.” [Buharî, Hacc 60; Müslim, Hacc 246, (1268)]
Buharî ve Nesâî’de gelen bir diğer rivayet şöyle: “Bir adam İbnu Ömer (radıyallahu anhümâ)’e Haceru’l-Esved’i istilâm etme hususunda sormuştu. Şu ce­vabı aldı:
“Ben Resûlullah (aleyhisselâtu vesselâm)’ı, onu hem istilâm eder, hem de öper gör­düm…”
Adam tekrar sordu:
“Pekala, sıkışacak olsam, bana galebe çalacak olsalar, (ne yapa­yım)?”
İbnu Ömer (radıyallahu anhümâ) kızgın bir eda ile:
“Sorusu Yemen’de batasıca. Resûlullah (aleyhisselâtu vesse­lâm)’ı, onu hem isti­lâm eder, hem de öper gördüm.” [Buharî, Hacc 60; Nesâî, Hacc 155, (5, 231)]
Amr İbnu Şuayb babası tarîkiyle bildiriyor: “Abdullah’la -ki babasıdır- ta­vafta bu­lundum. Kâ’be’nin arka kısmına gelince:
“İstiâzede (sığınmada) bulunmuyor musun?” dedim.
“Ateşten Allah’a sığınırım!” dedi ve yürüdü. Haceru’l-Esved’e kadar geli­pisti­lâmda bulundu. Rükn ile kapı arasında (Mültezem’de) durarak göğsünü, yüzünü, kollarını ve avuçlarını şöyle yamadı -onları iyice açarak gösterdi- ve sonra:
“İşte Resûlullah’ı aynen böyle yaparken gördüm!” dedi.” [Ebu Dâvud, Me­nâsik 55, (1899)]
Ebû’t-Tufeyl anlatıyor: “Ben Hz. İbnu Abbas ve Hz. Mu­aviye (radıyallahu an­hüm) ile birlikte idim. Muaviye (radıyallahu anh) hazretleri her rükne uğradıkça isti­lâmda bulunuyordu. İbnu Abbas (radıyallahu anhümâ) kendisine:
“Resûlullah (aleyhisselâtu vesselâm) sadece Haceru’l-Esved ve Rüknü’l-Yemânî’den başka yeri istilâm etmezdi” dedi. Hz. Muaviye şu cevabı verdi:
“Beytullah’tan hiç bir şey ihmal edilmez.”
İbnu’z-Zübeyr bütün rükünlere (köşelere) istilâmda bulunurdu.” [Buharî, Hacc 59; Müslim, Hacc 247, (1269); Tirmizî, Hacc 35, (858)]
Hanzala (İbnu Ebî Süfyân İbni Abdirrahman) (rahimehumullah) an­latıyor: “Tâvus merhumu (tavaf yaparken) gördüm. Rükne gelince (Haceru’l-Esved) üze­rinde iz­diham bulursa sıkışıklık yapmaz, geçer giderdi; boş ve mü­sait bulursa üç se­fer öperdi. Sonra şunu söyledi:
“Ben İbnu Abbas (radıyallahu anhümâ)’ı aynen böyle yaparken gördüm.” İbnu Abbas da:
“Hz. Ömer (radıyallahu anh)’i aynen böyle yaparken gördüm” dedi. Hz. Ömer (radıyallahu anh) de:
“Ben Resûlullah (aleyhisselâtu vesselâm)’ı böyle yaparken gör­düm” dedi.” [Nesâî, Hacc 148, (5, 227)]
Urve İbnu’z-Zübeyr (rahimehumullah) anlatıyor: “Resûlullah (aleyhisselâtu vesselâm) İbnu Avf (radıyallahu anh)’a:
“Ey Ebû Muhammed! Rüknü’l-Esved’i nasıl istilâm ettin?” diye sordu.
“İstilam ettim ve bıraktım!” deyince, Resûlullah (aleyhisselâtu vesselâm):
“Doğru yapmışsın!” dedi.” [Muvatta, Hacc 113, (1, 366)]
Ubeyd İbnu Umeyr anlatıyor: “İbnu Ömer (radıyallahu an­hümâ) iki rükne gel­diği zaman (öpmek için) bunlar üzerine abanır, sıkışıklık yapardı. Kendisine:
“Ey Ebu Abdirrahmân, dedim, sen Resûlullah’ın diğer ashabının hiç bi­rinde görme­diğim şekilde bu rükünlere abanıp sıkışıklık yapı­yorsun (sebebi nedir)?”
Bana şu cevabı verdi:
“Ben böyle yapıyorsam, Resûlullah (aleyhisselâtu vesselâm)’tan şunu işitti­ğim için­dir: “Bu iki rüknü meshetmek günahlara kefaret­tir.” Keza Resûlullah (aleyhisselâtu ves­selâm)’tan şunu da işittim: “Kim şu Beytullah’ı bir hafta boyu ta­vaf eder ve sayarsa bir köle azad etmek gibidir.” Keza şunu da söylediğini işit­tim: “Kişi tavaf için bir ayağını ko­yup diğerini kaldırdıkça her adımı sebebiyle Allah onun bir hatasını siler ve bir sevap ya­zar.” [Tirmizî, Hacc 111, (959); Ne­sâî, Hacc 134, (5, 221)]
Abdullah İbnu Abbas (radıyallahu anhümâ) demiştir ki: “Mültezem, Rükn ile Kapı arasıdır.” [Muvatta, Hacc 81, (1, 424)]
Abdurrahman İbnu Avf (radıyallahu anh) anlatıyor: “Bir adamın şöyle söyledi­ğini işittim: “Resûlullah (aleyhisselâtu vesse­lâm) Ömer İbnu’l-Hattab (radıyallahu anh)’a: “Ey Ebu Hafs, sende fazla kuvvet var. (Haceru’l-Es­ved’i öpece­ğim diye) zaıfa eziyet ver­meyesin. Rüknü boş görürsen yanaşarak is­tilâm et, değilse tekbir ge­tirip geç” dedi. Sonra adam şunu söyledi: “Hz. Ömer (radıyallahu anh)’in bir adama şunu söylediğini işittim: “İnsanlara fazla kuv­ve­tinle eziyet etme.”
[Rezîn’in ilavesidir. Bu rivayeti Şafiî hazretleri Müsned’inde (2, 43) kay­detmiştir. Ahmed İbnu Hanbel’in Müsned’inde, hadîsi bizzat Hz. Ömer rivayet eder. (1, 23)]
Hz. Aişe’ye hizmet eden bir kadının rivayetine göre: “Hz. Aişe (radıyallahu anhâ), kendisiyle birlikte kesintisiz, yedili dört ta­vaf yapmış, her bir yedinin ardın­dan kı­lınması gereken iki rek’âtlık tavaf namazlarını en sonda ard arda kılmıştır. Hz. Aişe (radıyallahu anhâ) demiştir ki: “Her bir şav­tın sonunda Rükn’ü İstilâm müste­habdır.” [Rezîn ilavesidir.]
Abdurrahman İbnu Abdi’l-Kâri anlatıyor: “Ömer İbnu’l Hattab (radıyallahu anh) ile sabah namazından sonra tavaf ettik. Hz. Ömer tavafı ta­mamlayınca güneşe baktı ve (doğduğunu) göremedi. Devesine binip Zu-Tavâ nam mevkiye kadar geldi. Orada de­vesini durdurarak iki rek’ât (tavaf sünne­tini) kıldı.” [Muvatta, Hacc 38, (1, 369)]
İsmail İbnu Ümeyye (merhum) anlatıyor: “Zührî’ye, “Atâ: “Farz na­maz, iki rek­’âtlık tavaf namazının yerini de tutar” diyor, (ne dersiniz)?” dedim. Şu cevabı verdi:
“Sünnete uymak daha iyidir. Resûlullah (aleyhisselâtu vesselâm) yedi şavt­lık bir ta­vaf yaptı. Mutlaka onun için iki rek’atlık bir tavaf namazı kılmıştır.” [Buharî, Hacc 69]
Hz. Cabir (radıyallahu anh) anlatıyor: “Resûlullah (aleyhisselâtu ves­se­lâm), iki rek’atlık tavaf namazında iki ihlas sure­sini yani: Kul yâ eyyuhe’l-kâ­firûn ve kul hüval­lahü ehad sûrelerini okudu.” [Tirmizî, Hacc 43, (869)]
Hz. Cabir (radıyallahu anh) anlatıyor: “Resûlullah (aleyhisselâtu ves­selâm) Safa­’dan indiği zaman normal yürürdü. Ayakları vadinin tabanına de­ğince de ko­şardı. Koş­ması vadi tabanı­nın bitimine kadar devam ederdi.” [Muvatta, Hacc 42, (1, 374); Nesâî, Hacc 178, (5, 243)]
Yine Hz. Cabir (radıyallahu anh) anlatıyor:
“Resûlullah (aleyhisselâtu vesselâm)’ı Mescid-i Haram’dan çıkıp Safa’ya yöne­lirken: “Allah’ın başladığı ile başlayalım deyip (Sa’y’e) Safa’dan başladığını gördüm.” [Muvatta, Hacc 42, (1, 374); Tirmizî, Hacc 38, (862); Nesâî, Hacc 163, (5/235). u manada Müslim’de de gel­miştir: Hacc 147, (1218). Keza Ebu Dâvud’da Menâsik 57, (1905); İbnu Mâce, Menâsik 84, (3074)]
Rezîn Ebu Hüreyre (radıyallahu anh)’den naklen şu ilavede bu­lundu: “Resûlullah (aleyhisselâtu vesselâm), Safa’ya çıkınca oradan Beytullah’a baktı, elle­rini kaldırıp dilediği şekilde Allah’ı zikretmeye koyuldu.”
Safiyye Bintu Şeybe anlatıyor: “Bir kadın dedi ki: “Resûlullah (aleyhisselâtu ves­selâm)’ı Safa ve Merve tepeleri arasın­daki vadinin dibinde “Vadi ancak koşularak katedi­lir” diyerek yü­rürken gördüm.” [Nesâî, Hacc 177, (5, 242); İbnu Mâce, Menasik 43, (2987)]
Zührî (merhum) anlatıyor: “İbnu Ömer (radıyallahu an­hümâ)’e sor­dular:
“Sen Resûlullah (aleyhisselâtu vesselâm)’ı Safa ile Merve ara­sında remel yapar­ken (hızlı koşarken) gördün mü?”
“Evet”, dedi. “İnsanlardan bir cemaatle birlikteydi. Hep birlikte koşuyor­lardı. Ben on­ları onun koşuşuyla koşuyor gördüm.” [Nesâî, Hacc 175, (5, 242)]