Yrd.Doç.Dr. İrfan GÜNDÜZ
 

Oruç, önce el, dil ve bel ile başlayan egzersizlerle gönlü, bilâhere Allah`a tahsis etmenin adıdır.
Yılın on bir ayında kirli oyunlarla lekelenen, günah yükü altında ezilen gönüllere, bir kurtuluş müjdesi gibi gelen, böylesine güzel ve ulvi bir ay, hilâlin bir nur halesi gibi kalbimizi doldurması, bilâhare büyüyerek bedir haline gelmesi, İslâmi emir ve yasakların "ihsan" duygusu içerisinde nefsimize hâkim kılınması için ne güzel bir fırsattır. Haftanın pazartesi - perşembe günleri, arabi ayların 13. 14. ve I5. günleri ile, Recep`ten itibaren iki ayı da içine alan oruç mevsimleri, maalesef günümüz Müslümanları arasında unutulmuş, aşırı yemenin tevlîd ettiği rahatsızlıklara karşı, gazetelerin rejim reçeteleri muteber sayılmaya başlanmıştır. Oruca karşı çıkanlara bugün bizzat kendi vücutları isyan etmekte, sahiplerini rejim ve perhizle bir ömür boyu oruç tutturmaya zorlamaktadır. Halbuki zikredilen günlerde oruç tutulsa da sair günler rahat ve huzurlu bir hayat yaşansa daha iyi olmaz mı? Bu ibret verici çelişki, orucun insan sağlığı için fizyolojik bir zaruret olduğunu göstermiyor mu?