Tüm ßekleyişlerim Sana..


Varlığıyla yokluğu arasında sıkışıp kaldığım ,
İnanmıyorsun bana , güvenemiyorsun Seni istemediğimi düşünüp sitemler ediyorsun Haklısın sevgilim , ben gösteremiyorum sevgimi Anlatamıyorum içimdeki seni , ahh bir anlatabilsem Ama nasıl anlatılır ki ? Anlatılınca büyüsü bozulack gibi , Anlatılınca kaybolacakmışsın gibi Seni hissetmek nefes olurken bana ; ölmekten korkuyorum sevgilim Anlasana

Nasıl başlamıştı her şey ? Sonu yoktu biliyorum Biz asla “bir”olamazdık Sen mutlak , ben yetersiz Hayatta en çok sahip olmak istediğim kişi , ve yine en çok kaçtığım kişi Sen oyuncakçıdaki alımlı barbie bebek , ben annesinin ağlamaması için hırpaladığı küçük kız çocuğu Sen hep hayalini kurduğum ; Yıldızlar kadar uzak ama gecenin sessizliğinde tek sığınak Derinlemesine hissedince yakınlaştığım , ama dokunmaya korktuğum Saçlarımı kaldırıp ensemdeki lekeyi öptüğünde Tanrının beni yeniden yarattığına inandığım Ama her defasında kaybettiğim Kaybettikçe artan pişmanlığım Bazen lanetlerim , bazen özlemlerim Bazen öfkem , bazen kinim , bazen aldatışlarım Ama hep “aşk” bildiğim Aşk deyip susuşum , sen deyip boğuluşum …

Ahh be sevgilim , böyle olmamalıydı Gökkuşağının sonundaki hazineyi aramak için yola çıkan ben ; hazineyi bulamadan gökkuşağının kaybolduğunu fark edemedim En büyük hazinemdin aslında Naz’dın sen Naz’ı farklı kılandın Naz’ın sonsuz tutkusuydun

Bak şimdi sana yazıyor Naz Kalemi yine aynı , hala lafı dolandırmadan “sen” diyor Hala seviyor beylik laflar etmeyi Gizlemeden söylüyor her şeyi ve birgün bu mektupların eline geçme ihtimalini düşünüp fısıldıyor kulağına ;

“ Seni çok özledim yeşil gözlü adam “

Sen de beni özlersen birgün , sebepsiz sızlarsa kalbin Ben nasılım ne durumdayım diye düşünme , gel Ben bıraktığın gibiyim , başka adamların gölgesinde ama hala sendeyim N’olur gel , Kızılay-Batıkent arası sensiz çekilmiyor

Bekliyorum Tüm bekleyişlerim sana …