1. Evren, her şeyin ve her olayın anlamlı bir şekilde birbiriyle ilişkili olduğu bir bütündür. Bu varsayımı kabul edersen her olayın altında yatan anlamı, hikmeti, ilahi adaleti anlamaya çalışırsın. Sürekli gözlemler yapar, bilge kişilerin söylediklerine ulaşır, düşünürsün. Amacın tutarlı, anlamlı bir bütüne ulaşmaktır. O bütüne ulaştığın zaman bilirsin ki bütün içinde yer alan her şeyin, her olayın bir anlamı var. Eğer bir şey şimdi anlamlı gelmiyorsa, o şeyin anlamsız olduğundan değil, henüz o şeyi bütün içinde nereye koyacağını bilmemenden kaynaklanır. Bu varsayım evrende her şeyin ve olayın anlamlı olduğunu, ilahi bir adaletin olduğunu varsayar.
2. Evren, anlamlı bir bütün değil; tesadüflerle bir araya gelmiş bir karmaşa. Bu seçenek içinde bakınca kişinin sürekli gözlemler yapması ve olan bitenden anlam çıkarmaya çalışması "anlamı olmayan" bir çabadır. Çünkü keşfedilecek anlamlı bir bütün yoktur. Bu görüşe göre anlamı olmayan bir evrene biz insanlar anlam vermeye çalışıyoruz. Anlamsız bir dünyayı anlamlı kılmak için bir öykü uyduruyoruz ve uydurduğumuz öykü sanki gerçekmiş gibi inanıyoruz. Bu öykü içinde şeylere ve olaylara "anlamlıymış" gibi bakıyoruz.