[Amelia]

Lance Armstrong henüz 14 yaşında genç bir bisikletçi iken hatta henüz bir çocukken “1986 Demirçocuklar Triatlon Şampiyonası’nda 2. olmuştu. Bu derece bile ülkedeki yaşıtı bisikletçiler için ulaşılamaz bir hedefti. Pek çok genç bu sonuçtan gurur duyardı. Oysa Lance yalnızca öfke duydu ve aradan üç yıl geçtikten sonra kendisiyle yapılan bir röportajda şöyle dedi genç adam: “Geçerli olan tek şey kazanmaktır. Onun dışındaki her şey beni deliye çevirir.”

Zafer dışındaki hiçbir dereceyi kabullenememek Lance Armstrong ‘un en büyük özelliği. (Daha sonra sporcular üzerinde yapılan bir araştırma şampiyon sporcuların ortak özelliğinin aynı düşünce sistemine sahip olmak olduğunu gösterecekti). Lance Armstrong ‘un zaferden başka hiçbir dereceyi kabullenememesi sadece yarışlarla sınırlı değil. Lance bu inancını özel hayatında da uyguluyor; araba kullanırken de kanserle savaşırken de...

Peki Lance Armstrong hiç kaybetmedi mi?... elbette kaybetti. 2003 yılı Nisan ayında 160 millik Liege-Bastogne-Liege Klasik Bisiklet Turu’nda ikinci geldi.


Son dakikaya kadar Lance’e kesin şampiyon olacağı gözüyle bakılıyordu. Finişe sadece 4 mil kalmıştı ama Lance son anda geçildi ve 50 saniye farkla ikinci oldu. Onunla röportaj yapmak için bekleyen gazeteciler ünlü sporcunun yüz ifadesi karşısında dehşete düşmüşlerdi. Artık efsane olmuş olan Lance öfkeli ve donuk bir yüzle gazetecilere tek kelime bile etmeden kendisini bekleyen ekip minibüsüne bindi. Bu kadar başarılı bir sporcu ikincilik karşısında nasıl bu kadar öfke duyabilirdi ? cevap takım arkadaşı Floyd Landis’den geldi: “Çok basitLance kazanmaya takıntı derecesinde tutkundur.”

Alıntı