insan olmak
 

kendini (istisnalar olabilir ve saygi duyulmalidir) her$eyden ustun tutmaktir.


eger,herkez kendini kaybedip seni suçladigi zaman,
sen sogukkanliligini koruyabilirsen;

eger,herkez senden ku$kulandiginda sen kendine
güvenip tüm $üpheleri ho$görüyle kar$ilayabilirsen;

eger,sabirla bekleyebilir ve beklemekten yorulmazsan;
yada iftiraya ugradiginda yalana yalanla kar$ilik
vermezsen ve kin tutana kin duymazsan;

eger,dü$lere kapilmadan dü$ kurabilir;dü$ünebildigin
halde dü$üncelerin kölesi olmazsan ve ayni zamanda
ne çok uysal olup nede çok akilli bir tavirla konu$mazsan,

eger,ne kazandim diye sevinir,ne yikildim diye yerinir,
ikisinide kar$ilayip yüzle$ebilirsen;ugrunda bir ömür
verdigin $seylerin yikili$ini seyredebilir ve yilmadan onlari
yine kurmaya çali$irsan;

eger,i$ i$ten geçtikten sonra da yüregini ve bedenini
bütün direncinle seferber edebilip herkezin vazgeçtigi
noktada,sen amacina yönebilirsen;

eger,herkezle birlikde olurda erdemli kalabilirsen,yada
krallarla dola$tigin halde gururlanip özbenligini ve dostlarini
unutmazsan;

eger,ne sevgili dostlarin ne de dü$manlarin seni hiç incitmezse
ve kimseyi hem küçümsemez,hemde kimseye bagimli olmamayi
ba$arabilirsen;

eger,her gününün her saatini,ve her dakikasinin her saniyesini
iç rahatligiyla ya$ayabilirsen,bütün dünya senin olur.

i$te sen o zaman insan oldun demektir.

(alıntı)